Umudun Sesi #Wattys2016

62) Özel Bölüm

KORAY

Yine tüm aile bir araya toplanmıştık curcuna sesler karmaşa gürültü....

Bizim evde her zaman olan şeylerdi alışkındık çünkü hepimiz bi aradaydık hepimizin çocukları falan derken böyle bi ses doğuyodu işte Emre Ayazla bişeyler konuşuyodu abimde onları dinliyo ve onaylıyodu babam ve Ertan abi siyaset konuşuyolardı kadınlarsa her zamanki gibi dedikodu yapıyodu cocuklar odaya çıkmışlar ödevlerini yapıyolardı bizimkiler 1.sınıfa yeni basladıkları için Yağız ve İrem bizimkilere yardım ediyolardı Melekse kendi kadar olan koca ayıcığıyla onların peşinden gitmişti

"Koray şu bizim yarın ki toplantı için dosyalar vardı nerde onlar?"

dedi abim

"Dosyalar.....Zeynep sana vermiştim nereye koydun?"

diye sorduğumda Zeynep Ayşegülle olan sohbetini bırakıp bana döndü

"Kırmızı dosyayı mı?"

"Evet"

dedim kirli sakallarımı kaşıyarak

"Baba! Bu sana lazım mı?!"

diye bağırarak gelen Selimin sesiyle hepimiz oraya baktık elinde kırmızı dosyayla koşuyodu arkasından Yağız Melis İrem ve en sonda Melek geldi

"Aslanım nerden buldun bunu?"

"Bizim odadan!"

dediğinde Zeynebe kınayarak baktım mahçup şekilde güldü ve kızardı bu haline dudaklarımı bastırdım ve Selime döndüm

"Lazım tabi len kerata! Ver bakiyim onu!"

dedi Emre Selim kaşlarını çattı ve dosyayı arkasına sakladı

"Baba Emre amcam bana kerete dedi"

dedi Selim

"Kerete değil kerata dedi kerata!"

dedi abim gülerek

"Tamam işte! Ya dede bişey de!"

dedi Selim mızmızlanıp yerinde kıpırdandığında babam güldü

"Gel bakalım dedesinin aslanı!"

dedi babam ve Selimi kucağına otutturdu sonra elindeki dosyayı alıp Ayaza uzattı Ayaz da dosyayı abime verdi

"Ooof! Canım sıkıldı! Baba masal anlat!"

dedi Melis ve saçlarını savurdu çocuklar yere oturup tesbih böceği gibi dizildiklerinde derin bi nefes aldım

"Bu Umud etmekle hayatta kalan bi adamın masalı"

diye başladım herkes dikkat kesildi en çokta çocuklar heyecanlıydı

"Bir zamanlar günün birinde bi adam yaşarmış. Tilki derlermiş"

"Aa sanada öyle diyolardı değil mi amca?!"

dedi Yağız güldüm ve kafa salladım

"Hikayesi daha çocukken başlamış bi çocuğun yaşamak istemeyeceği şeyler yaşamış. Sonra bi gün bi adam hayatlarını değiştirmiş"

"Annesi babası yokmuymuş?!"

"Tilki mi diyolarmış?! İsmi yokmuymuş?"

"Neler yaşamış?!"

"O adam kimmiş!"

"Kesmeden dinleyin bakalım"

dedi babam ve burukça gülümsedi çocuklar bunun üzerine sorularını yuttular abimle gözgöze geldiğimizde güldü ve devam et dercesine gözlerini kapatip açtı