Umudun Sesi #Wattys2016

45)Minik Bedenler

LEVENT BEY

Islık çalarak salona girdiğimde donakaldım Koray beyaz çarşafa minik bedeniyle oturup bağdaş kurmuş Korhanda tam yanında oturmuştu beni gördüklerinde gülümsediler Koray minik elini havaya kaldırdı ve bana el salladı

"Baba yanımıza gelsene!"

dedi Koray ikiside bembeyaz giyinmişlerdi

"Ne yapıyosunuz orda! O çarşafın üzerinde niye oturuyosunuz oğlum!"

diye sorduğumda Korhan dudak büzdü minicik bişeylerdi belki 4 belki 5 yaşında anca varlardı

"Biz gidiyoruz! Sen bizi yalnız mı bırakıyosun baba!"

dedi Korhan minik elleriyle kendini ve Korayı göstererek

"Nereye gidiyosunuz aslanım!"

dedim onlara yaklaşmaya çalışıyodum ama gidemiyodum

"Baba bizi bırakma!"

dedi Koray titrek sesiyle ve minik dudakları titredi

"Gitme baba"

dedi Korhan ağlayarak

"Gitmiyorum burdayım!"

dedim ağlıyolardı sonra etraf karardı birden yanımda Ertan ve Selim Kaptan belirdi kucaklarında beyaz bi kefene sarılı bedenler vardı minik bedenler! İkiside ifadesizdi yanlarına gittim robot gibi duruyolardı Ertanın kucağındaki çarşafı açtım gözlerim kocaman oldu kalbim deli gibi atmaya başladı Korhanın küçük ve solgun bedeni cansızca Ertanın kucağında yatıyodu yanaklarım ıslanmıştı

"K..Korhan!"

dedim ve sendeledim

"Ertan...noldu oğluma?!"

diye bağırdım cevap vermedi ve karşısına donuk gözlerle bakmaya devam ettim Kaptanın yanına gittim onun kucağında daha mibik bi beden vardı çarşafı açtım Koray! Küçücük bedeniyle gözlerini kapatmış..yatıyodu hıçkırarak ağlıyodum oğullarımı salonun ortasına bıraktılar ve gittiler ikisinin soğuk ve cansız bedenine sarıldım sımsıkı sarıldım nefes almıyolardı

"Aslanlarım!"

dedim titrek sesimle onları göğsüme bastırdım

"Onları niye bıraktın?"

dedi Kaptan sakin sesiyle deli gibi ağlıyodum

"Oğullarım! Noldu onlara! Kaptan oğullarım nefes almıyo!"

diye bağırdım

"Onları bu hale sen getirdin evlat"

dedi Kaptan

"Hayır! Nolur nefes alın! Onlarda daha çocuk! Nolur nefes alın aslanlarım!"

Gözlerim kocaman açıldı kalbim ağzımda atarken ışığı açıp etrafıma.baktım yoklardı! Yanımda yoklardı! Yanaklarım ıslanmıştı hemen ayağa kalktım ve koşarak salona gittim Koray ve Korhan karşı karşıya oturmuş tavla oynuyolardı saate baktım daha akşamın 10ydu uyuyukalmıştım!

"Düşeş! Al bakalım.genco öğrende gel!"

dedi Korhan keyifli sesiyle ben hala rüyanın etksindeydim Korayın kulakları oynadı beni farkettiler dizlerimin takati kalmadı ve üzerine düştüm hıçkırarak ağlamaya başladım

"Baba!"

dedi ikiside aynı anda ve yanıma geldiler

"Baba noldu?"