Umudun Sesi #Wattys2016

71) Özel Bölüm-Sustuğun Herşey Yara Olur İçinde

Zeynep sinirle soludu ve dudaklarını dişledi. Koraysa sorusuna cevap vermemiş ifadesizce karşısına bakıyodu.

"Koray çocuklar var diye sana yükselmek istemiyorum ama sen şöyle boş boş bakınca...sinirlerim tavan yapıyo"

dedi Zeynep Koray sinirle güldü ve yüzünü sıvazladı. Selim önündeki fotokobiyi bırakmış anne ve babasını izliyo Melisse Umutu oynatıyodu

"Koray söylesene her ay bu maaşın dörtte biri nereye gidiyor? Bak bunu ben 5 ay önce farkettim sesimi çıkarmadım ama artık yeter soruma cevap ver"

Zeynep sakin kalmaya çalışsada pek beceremiyodu her ay Korayın maaşının dörtte biri ortadan kayboluyo ortada bişeyler dönüyo ama Zeynep bunu bilmiyodu.  Karı koca arasında sır olmazdı değil mi peki neden Koray sessiz kalıyodu ve Zeynebi deli ediyodu?

"Söylemek istemiyorum"

dedi Koray düz sesiyle Zeynep elini saçlarından geçirdi

"Napıyosun ya napıyosun?! Para falan umrumda değil sadece o paranın nereye gittiğini söylememen sinirlerimi bozuyor. Napıyosun borcun varda onu mu dağıtıyosun? Arkadaşlarınla içmeye mi gidiyosun?"

Koray Zeynebin sözünü keserek sertçe cevap verdi

"Borcum falan yok. Ve sen benim en son ne zaman içtiğimi gördün? Ben söyleyeyim 17 yaşında..."

"Ee napıyosun o zaman?!"

diye bağırdı Zeynep Umut yerinde sıçradı

"Kızım Umutumu odaya götür"

dedi Koray Meliste babasının sözünü dinleyerek Umutu alıp odaya gitti. Selimse gerginlikten beyaz kağıdın köşesini kıvırıyodu. Anne ve babasının tartışmalarına nadiren denk gelirlerdi o nadir anlarda da gerginlikten canı çıkar yeter artık kavga etmeyin diye bağırmamak için kendini zor tutardı

"Zeynep zorlama"

dedi Koray Zeynep sinirle güldü

"Napıyosun diyorum ya! Senden şüphe duyacağım hareketler yapıyosun. Dilimin ucuna kadar geliyo..."

"Söyle söyle! Bunuda söyle! Ne zannediyosun Zeynep o paraları karı kıza yedirdiğimi mi düşünüyosun?!"

dedi Koray gözlerini bir kartal gibi Zeynebin gözlerine hızla çevirerek sakin sesiyle bu sakinliği Selimi dahada korkutuyodu çünkü bu fırtınadan önceki sessizlikti

"Hiçbişey söylemiyosun durduk yere kendinden şüphelendiriyosun!"

diye bağırdı Zeynep Koray sinirden kızaran gözlerini karşısına dikti dişleri bir çark gibi birbirine kenetlenerek kemikli çenesini göz önüne çıkardı boynundaki damar nabız gibi atarken bir damla ter şakaklarından aşağıya döküldü
Ayağa kalktı Koray onunla beraber Zeynepte kalktı. Selim onları sessizce izliyodu

"Benden şüpheleniyosun yani!"

"Bunu bana yaptıran sensin!"

"Seni aldattığımı mı düşünüyosun?! O paraları karıya kıza yedirdiğimi mi ima ediyosun?!"

diye bağırdı Koray

"Bunu düşünmeye beni itiyosun?! Kaç aydır söylemiyosun.  Biz sır gibi saklıyosun bunu benden. Tek bana değil ki kimseye söylemiyosun!  Demek ki yüz kızartıcı bişeyler yaptın ki söylemiyosun sesimi çıkartmıycam diyodum ama yeter! Ben senin karınım ne bok yediysen
söyle! Aldatıyosun değil mi beni gidip başka bir kadına yediriyosun paralarıda "

Zeynep Koraydan daha çok bağırmıştı. Selim korkulu gözlerle izliyodu. Koray masanın üzerinde duran silahını aldı Zeynebin eline silahı verdi