Umudun Sesi #Wattys2016

36)Neden Aradın?

LEVENT BEY

Ayşegül ve Pelin voleybol oynuyo Korhan Emreyle Ayaza gülerek bişeyler anlatırken Elif denen kızda yanlarına gelip muhabette girdi hararetle bişeyler anlatırken Korhanda kahkaha atarak kızı dinliyodu Elif diğerlerinden çok farklı bi kızdı! Erkek gibi bi kızdı! Koray çimenlerin üzerine oturmuş Zeynepte karşısına oturmuş onu dinliyodu birbirlerinin gözlerinin içine bakarak konuşuyolardı Koray Zeynebe çok değer veriyodu gözlerinde ona olan aşkı görüyodum Zeynepte aynı şekilde bakıyodu Koray büyük ihtimalle şiir okuyodu sadece şiir okurken bu kadar içten telaffuz ederdi! Zeynep hafifce gülümsedi yanakları kızardığında Korayda gülümsedi oğullarımın mutlu olması herşeyden önemliydi! Görmeleyeli eşşek kadar olmuşlardı sıpalar! Bacak kadar oldukları günler aklıma gelince gülümsedim Koray çok şımarıktı hiçbir çocuğun aklına gelmeyecek şeyler yapardı öylesine muhteşem ve kıvrak bi zekası vardı ki herşeyi kolayca kavrıyodu Tuğba benden ayrılmak isteyince karşı çıkmamıştım çünkü bende ayrılmak istiyodum sinirlerimi fena halde bozuyodu oğullarıma kötü davranıyodu ve bu beni deli etmeye yetiyo da artıyodu! Şimdide bi kaç haftadır arayıp rahatsız ediyo ve oğullarımı görmek istiyorum diyodu ama ben istemiyodum oğullarımın onu görüp üzülmesini istemiyodum Koray ne kadar sert ve duygusuz dursada çok kırılgan bi çocuktu annesi onu azarladığında gelip benim göğsümde ağlardı! Tuğbaya olan tüm sevgimi aşkımı ve saygımı çoktan yitirmiştim telefonumun zil sesiyle irkildim ekrana bakıp göz devirdim o arıyodu!

"Alo"

dedim.buz sesimle ve arkamı döndüm

"Nasılsın Levent?"

dedi titrek sesiyle habire tekrar benimle evlenmek istediğini Koray ve Korhanı çok özlediğini söyleyip duruyodu ama ben ona karşı bişey hissetmiyodum

"Neden aradın Tuğba?"

dedim soğuk sesimle

"Levent yapma böyle....çok pişmanım...dersimi aldım! Oğullarımı ve seni çok özledim"

dedi ağlıyodu dişlerimi sıktım

"Hep annemin yüzünden oldu Levent! Yemin ederim ben böyle olsun istemezdim...yapamıyorum! Sizsiz yapamıyorum!"

dedi ve hıçkırdı

"Ağlamayı kes Tuğba! Bundan nefret ediyorum ağlamandan nefret ediyorum! Biz seni özlemedik anladın mı?! Oğullarım senin adını bile hatırlamıyo! 10 yıl geçti! Köprünün altından çok sular aktı Tuğba!"

dedim sesimi yükseleterek hıçkırarak ağlıyodu ve ben bundan nefret ediyodum

"Levent yalvarırım böyle konuşma! Tamam...ne desen haklısın! Ama.oğullarımı bi kez görmeme izin ver"

dediğinde sessiz kaldım sonra telefonu kapattım arkamı dönmemle Korhanın mavi gözleriyle karşılaştım buğulu gözlerle bakıyodu gözlerini yüzümde gezdirdi bi el kalbimi tutup sıkıyodu sanki! Etrafıma.bakındıktan sonra Korhanın kolunu tutup biraz ilerde kimsenin görmeyeceği bi yere sürekledim yüzüne baktığımda dehşete kapıldım yaşlar çenesinin altına akıyo yenileri geliyodu kalbim tekledi

"Baba"

dedi titreyen sesiyle sonra kollarını belime sıkıca sardı bende bedenini sardım saçlarını okşadım

"Onu görmek istemiyorum"

dedi titrek sesiyle gözlerimi kapatıp mis kokusunu içime çektim ve saçlarını öptüm daha sıkı sarmaladım oğlumu

"Biliyorum...ve görmek istemiyosanız görmezsiniz aslanım"

dedim yüzünü avuçlarımın içine aldım ve alnından öptüm tekrar sıkıca sarıldım onu görüp minik kalplerinin acımasını istemiyodum.....