Umudun Sesi #Wattys2016

20) Akrep Tilki Mavi

KORAY

Levent İzci abimin kolunu tuttuğunda abim dişlerini sıkarak durdu

"Gidecek yeriniz mi var? Eve dönün çabuk!"

dedi Levent İzci abim kolunu kurtardı şu şarkıyı iç sesim söyleyip duruyodu şimdi ölmek istemem kalbine dokunmadan ofladım

"Evet var!"

dedim ve abimi çekiştirdim

"Aslanlarım!"

diye bağırışını umursamadım bile Umut Tepesi bize kalan tek yer.... Umut tepesine geldiğimizde yanyana oturduk hiç konuşmadan boş boş karşıya bakıyodu insan özlüyodu

"İnsan çok özlüyo be Kaptan"

dediğimde kitabını kapattı ve her zamanki gibi gülümsedi

"Neyi özlüyo Tilki?"

dedi gözlerimin içine yeşil gözleriyle şefkatle bakarken

"Biçok şeyi....kabussuz geceleri özlüyo...babasına sarılmayı özlüyo! İnsan..gülümsemeyi özlüyo Kaptan mutluluğu özlüyo"

diye fısıldadım

"Gülümse o zaman Tilki! Gülümse ki mutluluğu öğren gülümse ki sevgiyi öğren! Kalbin soğumasın oğlum...kalbin merhametsiz kalır ve soğursa daha bi çok şeyi özlersin"

dediğinde kafa salladım ve burukça gülümsedim aynı şekilde karşılıl verdi

Kalbim soğumuştu canın yanarken bişey olmamış gibi sessiz kalınmasını öğreniyosan kalbin soğuyodu!

"Abi...."

dediğimde gözlerini gözlerime sabitledi başımı omzuna koydum dolan gözlerimi umursamadım

"Seninde canın acıyo mu?"

deyip yüzüne baktım dudakları titredi gözleri doldu kafasını başımın üzerine koydu

"Çok"

diye fısıldadı gözlerimi kapattım ne kadar zaman geçti bilmiyodum gözlerimi açtığımda karşımda Caner ve 2 tane iri adam görmeyi beklemiyodum yerimde sıçradım abimde gözlerini açınca şok geçirdi ikimizde şaşkınlılla bakarken Caner gülümsüyodu ayağa kalktık

"S..sen! Sen..."

dediğimde kafa salladı

"Ben geldim sizi almaya"

dediğinde iri adamlardan biri kolumu tutmuş diğeride abimi tutmuştu boynumda hissettiğim keskin acıyla gözlerim yavaş yavaş kapanmaya ve vücudum uyuşmaya başladı

"Ve bi daha bırakmıycam"

diyen Canerdi....

CANER

Koray ve Korhanın masum uyuyuşuna bakıyodum araba hızla ilerliyodu

"Biraz yavaşla Tolga"

dediğimde hızını azalttı bu manzarayı biraz daha izlemek istiyodum Korayın kafası Korhanın omzundaydı elindeki kitabı dizlerinde duruyodu kitap dizlerinden kaydı ve düştü kitabı elime aldım kapağını açtım İstanbul Yüzlü Kadın bi akıl hastasının kaybetmediği umudunu ve aşkını anlatıyodu omuz silktim ve kitabı umursamazca yanıma attım sonra belki Koray bi not yazmıştır diye merak edip arka sayfasını açtım tamda tahmin ettiğim gibi Korayın yazısıyla bişeyler yazıyodu ' o eski gülüş kalmadı yüzümde çok soru soran meraklı çocuk nerde şimdi?'