KORAY (6 GÜN SONRA)
"Hayır hayır kesinlikle olmaz! Zaten siz okuldan 7 saat sonra geliceksiniz ben Levent İzciyle uğraşamam pansumanımı kendim yaparım"
diye sesimi yükselttim
"Ses tellerini sökerim senin Koray! Levent İzciye bi kaç saat katlan iyiliğin için"
dediğinde sinirle soludum sakin sakin olmalıydım abime sesimi yükseltemem gerek derin bi nefes aldım
"Hayır abi..yani lütfen"
dedim
"Koray dediğimi yapıyosun tamam mı?"
biraz ses vermedim
"Tamam mı?"
diye sesini yükseltti
"Tamam"
dedim
"Aferin kardeşime"
dedi memnun sesiyle telefonu sinirle kapattım ve eşofmanımın cebine attım
"Oforon kordoşomo!"
diye onu taklit ediyodum mutfaktan tam çıkacağım sırada duvar gibi bişeye çarptım kulaklarım anında dikildi burnumun delikleri açılıp kapandı ve hiç unutmadığım Levent İzcinin kokusunu aldım kalbim gümbür gümbür atıyodu vücudumu ani ve aptal bi sıcaklık bastı yüzünü görmemek için bakışlarımı kaslı göğsünde sabitledim hayır yüzüne bakarsam güçlü olamazdım olamazdım bakmamam gerekiyodu!
"S..sen nasıl girdin buraya?"
dedim göğsü düzenli olarak inip kalkıyodu
"Korhandan...anahtarı binbir zorlukla aldım"
dedi geçmek için sağ tarafa adım attım o da benimle beraber attı ve yolumu kesti duvar katil duvar yolumu kestin kanla dolu sünger beynimi içtin! Aklımda önen şiire kulak vermeye çalıştım başka şeyler düşün! Halı 4 metre kare! Krem renkli daire şeklinde desenleri var!
"Çekilsen de geçsem"
dedim kısık sesimle sonra sola adım attm ve aynı şekilde yolumu kesti dişlerimi sıktım
"Niye bakmıyosun yüzüme?"
dediğinde yutkundum niye kalbim bu kadar hızlı atıyodu?! Ben güçlü olmalıydım hep güçlü oldum beni ikinci kez yıkan Levenr İzciydi gidişi ve gelişiyle...ama gelişi daha çok acıtmıştı yüzüne öfkeyle bakıp haykırmamak için zor tutuyodum kendimi ve ayakta durdukça dikişli yer sızlıyodu nefeslerim sıklaştı
"Çekil! Geçmek istiyorum!"
dedim evet sesim daha güçlüydü bu iyiydi tabi yüzüne bakmadan konuşmak kolaydı bide yüzüne bakıp konuşsana Tilki! dedi iç sesim onu boğmak istiyodum!
"Bende biçok şeyi istiyorum oğlum ama olmuyo"
dediğinde dudaklarımı sinirle birbirine bastırdım
"Bana oğlum deme"
diye tısladım
"Aslanım..."
"Aslanım hiç deme! Önümden çekil ve beni rahat bırak yeter!"
diye sözünü kestim geçmeye çalıştım ama koca bi duvar gibiydi ve ne yazık ki boyum ondan kısaydı kafam göğsüne geliyodu aah bu çok can sıkıcı bi durumdu!
"Tamam...yüzüme bak bende çekiliyim"
dediğinde sinirle soludum elimi yumruk yaptım ve göğsüne koyup onu ittirdim ama nafile kıpırdamıyodu zaten güçte uygulamıyodum iri eli bileğimi tuttu elleri benim tam aksime sıcaktı benim ellerimse çok soğu olurdu aşırı soğuk! Elimi hızla çektim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umudun Sesi #Wattys2016
ChickLitSona yaklaştığını hissediyordu. Ama bu yaklaştığı ilk son değildi. Umudu tutunduğu tek daldı. Hayatı boyunca hep umudun sesini duymak için yaşadı. Kaybettiğini hissetti Canı yandı, sustu. Ağlamak istedi bağıra bağıra ağlamak istedi, yapmadı yapama...
