thank you // chanmin

#6

bngchhhhan:
(gelen sesli arama)

"H-hyung?"

"Uygulamayı keşfederken yanlışlıkla bastım. Nasıl geçti?"

"Hyung ben, ben-"

"Yaşayacaksın, değil mi!!?"

"Hayır, ben öleceğim..."

"N-ne."

Chan sesini çıkarmadan ağlamaya başladı. Seungmin aksine hıçkırıkları ile ağlıyordu.

"Şaka yapıyorsun değil mi Seungmin?"

"Böyle bir konuyla nasıl şaka yapmamı düşünüyorsun?!"

"Ö-özür dilerim, ben inanamadım."

"Öleceğim."
"Gerçekten hala inanamıyorum."

"Imkansız, ölemezsin."

"Ne zaman öleceğimi biliyorum... Çok az zamanım var."

"Söylemek ister misin?"

Seungmin göz yaşlarını silerek konuştu.

"Hayır, her şeyin normal olmasını istiyorum. Ben senin ne zaman öleceğini bilmiyorum. Sen de benimkini bilme."

"Tamam, öyle olmasını istiyorsan öyle olsun."
"Eve geçtin mi?"

"Evet. Biraz uyuyacağım."

"Iyi uykular Minmin..."

Minmin dediğinde Seungminin yüzünde saf, güzel bir gülümseme oluşmuştu.

"Teşekkürler hyung."

Chan telefonu kapatarak kolunu yüzüne silerek göz yaşlarınıda sildi. Şu son 2 haftada Seungmine çok alışmıştı. Çok seviyordu onu. Öldüğünde ne yapacaktı?