The rogue

H7 ~the necklace~

KIARA
Al 5 dagen zijn voorbij, vijf dagen vol treur, vijf dagen met pijn, vijf dagen zonder Jace. De roedel zit er helemaal door.

Het lijkt of iedereen een zware depressie heeft.

Ik zit hier al 5 dagen wachtend op een teken. Zayn leid de roedel ondertussen. Ik denk dat hij het moeilijk vind om nu over Jace te praten.

Ik weet het misschien zou ik me als een Luna moeten gedragen maar zonder Jace heeft dat geen zin.

ZAYN
Ik kijk naar de roedel, zonder Jace is het hier stil en dood iedereen treurt en hoopt.

Ik voel dat mijn mannen verslapt zijn. De roedel gaat snel achteruit ze hebben dringend iemand nodig.

Ik weet het ik neem de leiding maar dat is niet het zelfde ze verdienen beter dan mij.

Ik leun met mijn rug tegen een muur en kijk rond. Nog steeds geen teken van sneeuw. Gelukkig.

Als Jace niet meer waker zou worden is onze roedel gedoemd.

Het nieuws gaat al lang de ronde en iedereen heeft wel medelijden maar dat zal niet lang duren. Vanaf de andere roedels weten dat we zwak zijn nemen ze ons terein.

Ik zie hoe mijn manen onder de harde dril van me lijden. Het enige wat ik kon hopen was dat Jace snel wakker word of ... Kiara zich als een Luna gedraagt.

Ik zie Brandon op de trappen van Jace zijn huis zitten. Hij zag er zwaar van af. Ook al waren hij en Jace niet echt vrienden, hij vond hem een goeie alpha.

BRANDON
Hier zit ik dan op de trappen van Jace zijn huis met men hoofd gebogen.

Waarom moet onze roedel dit nu overkomen. Ik voel me echt schuldig. Ik had hem kunnen redden als ik niet zo laf was geweest en Djenzo gewoon had laten liggen.

Misschien zou ik wel de gene gemoeten weest zijn die op Jace z'n plek lag. Ik wrijf door men haar. Arme Kiara ze ziet zo af en arme roedel het valt hen echt zwaar.

KLARITY
Ik zit in een hoekje in de cel. "Is hij nog steeds niet bij bewustzijn?"vraag ik medelijdend. Djenzo schut van nee.

We zitten hier nu al 5 dagen, 5DAGEN! Ik voelde me schuldig misschien had ik wel een hele roedel rogue's gemaakt en arme Kiara misschien heb ik haar mate vermoord.

Ik zou het mezelf nooit vergeven. Djenzo komt naar me toe en zet zich naast me. Hij slaat z'n arm om me heen en kust me op men hoofd. Gelukkig dat mijn mate nog leeft.

LAURA (zie foto)
Ik keek naar mijn nagels en plante ze uit woede in een stuk houd.

Die verrekte rogue's het was allemaal hun schuld! Ze zouden al lang dood moeten zijn!

Ik ram mijn nagels nog eens in het stuk hout. Ze  zijn vlijmscherp en zouden zo iemands keel kunnen opensnijden!

Ik beeld me al in hoe ik dat wicht haar keel opensnijd.

Als die stomme Zayn nu eens niet in de buurt was geweest he! Hoe zit dat eigenlijk met Zayn enkele weken geleden was hij wel de gene die zich niet kon inhouden om de koppen van de rogue's te trekken.

Kijk maar naar hoe hij Kiara heeft toegetakeld! Er is iets vreemd met hem aan de hand maar in kan er mijn vinger niet opleggen.

Rogue's brengen alleen maar ongeluk net zoals in men vorige roedel the bloodpack. Ja die naam heeft het niks voor niks.

We waren de meest gevreesde roedel van de wereld! We stonden bekent om onze maandelijkse bloodfights: we vochten dan tegen een ander lid van de roedel zodat alleen de sterkste kunnen overleven.

We waren vooral bekend voor onze lust naar bloed. Een rogue vermoorde we meteen en dronken het bloed.

Tot op 1 dag toen een rogue was ontsnapt en al onze geheimen wist.

Hij stuurden honderden roedels op ons af en ik en Dave waren de enige overlevende.

Jace was een goede gast. Hij had ons in z'n roedel toegelaten. Ik buig men hooft en denk aan Jace. Plots voel ik een hand op men schouder.

Ik kijk om en daar staat Dave. Hij is zoals een broer voor me. Ik keek hem aan ik zag aan zijn gelaatsuitdrukking dat hij ook vond dat die rogue's dood moesten. En niemand zal ons tegenhouden.

ZAYN
Ik ga van de muur vandaan en verander naar men grote zwarte weerwolvengedaante.

Ik voel Brandon me vragend aankijken. Ik had al maanden niet meer verandert. Als generaal vond ik dat niet nodig. Dan moet je de bevelen geven en niet aanvallen. Ik moet even alleen zijn.

Ik ren het bos in. Het voelt zo goed om mijn wolf nog eens los te laten. De wint in men haren, het geluid van het bos.

Deze keer was ik eens niet aan het werk en geniete ik er van.

Ik kwam op de plaats waar Jace zijn laatste gevecht had gehad. Nederig liet ik me op de grond vallen. Ik legde mijn hoofd tussen mijn poten.

Ik kon Jace zijn bloed nog steeds ruiken. Ik hield me sterk en stond weer op. Een generaal kan geen angst of verdriet tonen dacht ik in mezelf!

Iets blinkend in het gras trok men aandacht. Ik stapte er snuffeldend heen.
Het was een ketting met een wolf aan en het oog was een prachtige diamand! Ik rook er even aan en Jace z'n geur drong men neus binnen!

Ik draaide de ketting om met men snuit. Alexandria stond er in gegraveerd in mooie sierlijke letters. Alexandria? Wie is Alexandria?! Ik pakte de ketting op met men mond en liep terug naar het dorp. Toen ik het dorp binnenstormde keek Brandon me meteen aan.

Hij zat nog steeds op dezelfde plaats. Hij stond op en rende naar me toe."wat is dat?"vroeg hij nieuwsgierig. "Jace zijn ketting."zei ik. Brandon keek me vragend aan en zei: "Draagt Jace een ketting?"

Ik veranderde terug in men mensenvorm en zei:"Ik heb hem ook nog nooit gezien maar het is duidelijk Jace z'n geur!"Brandon keek naar de ketting. "Alexandria...",mompelde hij net hoorbaar.

"Weet jij wie of wat het is?" "Het komt me niet echt bekend voor..."zei hij terwijl hij de ketting bestudeerde.

-------------------------

Thnx voor het lezen!

Ily all 💋

Like? Comment? Follow?