The rogue

H37 ~A boy with scars~

KIARA
Ik stond in een huiskamer en zag hoe Ruben stond ruzie te maken met een oude man.

Ik denk dat het zijn vader was en aan de grote van het huis te zien was hij de alpha.

"Je bent een schande voor de familie Ruben!"gromde zijn vader.

"Nee vader dat bent u!"roept hij terug.

Maar dit is gevolgd door het geluid van het hand van zijn vader op zijn kaak. "hoe durf je zo tegen je vader te praten"gromt hij.

"jij ben mijn zoon niet meer!"zei hij en hij wees naar de deur.

"Met alle plezier"zei Ruben terwijl hij nog even gromde en dan het huis uit liep.

Eenmaal buiten veranderde hij en liep het bos in.

Ik volgde hem en plots viel hij op de grond. Een pijl zat in zijn zij geboord en hij zat aardig diep.

"We hebben hem!"hoorde ik iemand schreeuwen en een man kwam vanachter de bomen.

En hij leek verdomt veel op Ana en wanneer daarna ook een vrouw met hetzelfde gezicht als ana vanachter een boom kwam wist ik het zeker. Het waren haar ouders.

"George!"zei ze terwijl ze haar ogen opensperde.

"wat Suzanne"

"dat...dat is geen gewonen weerwolf" Plots schoten Rubens ogen open.

Hij ging recht staan maar was suf door de pijl want volgens mij zat er zilver aan.

Hij nam een hap uit George zijn been en deze viel op de grond maar voor Ruben het doorhad plante nog een pijl zich en nog een en nog een.

Hij viel verlamt van de pijn op de grond.

En alles was zwart...

JACE
"Komaan prinses...je kan het" fluisterde ik zacht terwijl ik over haar hand wreef.

Plots was er boven een harde bonk en iemand stormde de trap af.

Ik keek op en zag hoe Brandon naar benden stormde met het lichaam van Anastasia.

"Wow ik heb dus veel gemist "zegt hij en hij laat Ana naast Kiara rusten.

Ik zie nu hoe de kettingen blauwer worden en een soort van licht geven.

RUBEN
Waneer in zie hoe Kiara met een gil op de grond valt en haar ogen weg draaien slaat de schrik toe.

Dit was het. Ik wist het zeker. Ik had me hier niet op voorbereid...

Mijn wang begon te gloeien en ik moest terugdenken. Ik

wist wat mij stond te wachten. Ik zou doodbloeden en deze keer was Amber er niet om me te redden...

Een steek schoot in mijn zij. De eerste pijl.

En niet veel later viel ik met een bonk op de grond en liet de pijn me overvallen.

Alles werd zwart en ik wist dit was het...

JACE
De kettingen gaan langzaam naar elkaar en Kiara schiet recht.

"Prinses"ik grijp haar vast en duw haar tegen mij aan.

Haar ogen kijken onderzoekend rond en plots slaakt Amber een gil en ze ligt doodstil op de grond.

Brandon kijkt met een gepijnigde blik toe. "Het is oké lieverd...het is je gelukt"fluister ik geruststellend Waneer ik zie dat ze onrustig is.

"Ana..." zegt ze stil en meteen draait ze zich naar Ana's nog steeds levenloze lichaam.

Ze kruipt meteen van mijn schoot en gaat over haar heen staan.

"Ana pllz...nee"huilt ze terwijl ze haar wild door elkaar schud om haar daarna vast te nemen op haar schoot en haar tegen haar aan te drukken.

"pllz pllz pllz"fluistert ze terwijl ze nog harder begint te huilen.

"Jace doe iets ze moet wakker worden!"weent ze hysterisch en Elroy loopt op haar af.

KIARA
Elroy kijkt me aan en ik knik goedkeurend. Hij neemt haar van mijn schoot en houd haar vast.

"Dit is de enige optie..."zegt hij zacht terwijl hij me machteloos aankijkt en daarna zijn lange tanden in Ana's breekbare nekje zet.

Wanneer hij zijn tanden weer uit haar haalt legt hij haar op de grond en ik ga bij haar zitten.

Meteen draait Elroy zich om. Elroy hielt er niet echt van dat hij vampier was.

En juist Wanneer ik de hoop wou opgeven schoten haar ogen open, maar ze waren niet zoals ik me herinnerde.

Ze waren niet meer mooi blauw, ze waren donker rood en kill.

Een glimlachje verscheen op haar gezicht en ik knuffelde haar.

Een traan van geluk liep nog over mijn kaak en Jace kwam naar ons toen en knuffelde mee. "Ik hou van jullie..."zei hij zacht en mijn hart maakte een sprongetje.

BRANDON
Ik keek naar Kiara, Jace en Ana en mijn gebroken hart werd verwarmt en toen viel mijn oog op Zeno.

Ik stormde de cel in en nam zijn pols.

Hij had nog een hartslag. "Komaan bro..."zei ik terwijl ik hem hoopvol aankeek.

Hij openende zijn mond:"Eeeyy bro" Een zwakke glimlach verscheen op zijn gezicht.

Ik knuffelde hem en hij antwoordde:"wow...te dicht"ik begon te lachen en liet hem los.

Zijn ogen waren nu open en hij bestudeerde zijn wondes.Hij wreef er met zijn hand over.

"Wel veel meisjes vallen toch op jongens met littekens?" Zegt hij lachend.

Ik moet lachen en Aline zegt:"righhtttt" En meteen schoot iedereen in de lach.

"En daarom hou ik nou van jou aline"antwoord hij met een pestende glimlach.

"Ieuw nee niet hopen!"antwoord ze geïrriteerd en Zeno begint nog harder te lachen.

"Love you 2" zegt hij bitchy wat een geïrriteerde zucht van Aline oplevert.
--------------
Thnx voor het lezen! En jammer genoeg is dit het voorlaatste hoofdstuk 😱😭
Nog 1tje en dan kan ik misschien beginnen aan deel 2.
Ily all 💋

Like?follow?comment?