The rogue

H30 ~broken blue eyes~

BRANDON
Pijn giert door mijn lichaam en ik voel Me verslappen nog een kreet verlaat mijn mond en ze stopt meteen.

Ze kijkt me met grote ogen aan en ik zie hoe er zich tranen in vormen. Maar dan zakt ze door haar poot een andere wolf hing vast in haar nek.

Maar ze trok hem er gewoon alsof het niks was.

Ik keek naar haar wonde maar daar was niks meer te zien.

Ze draaide zich kwaad naar de jongen en luide grommen verlaten haar borstkas.

Iedereen stopt en kijkt met grote ogen. "een demon"hoor ik iemand zacht zeggen. De andere leden van de roedel gingen op aanvals positie staan en verwachte van haar dat ze iemand ging bijten.

Maar ik wist dat ze iets ander zou gaan doen.

Ik zag dat mijn wolf begon te helen en ik probeerde op te staan wat dus niet lukte.

Ze keek me aan en op dat moment veranderde ze mijn prachtige Amber stond weer voor me en ze leek nog mooier dan anders.

De wolven keken haar vragend aan en 1 van de wolven greep zijn kans en sprong op haar af maar voor deze haar kon raken klonk er een luide blaf. Iedereen draaide zich naar het bos en daar stond een heel leger demonen allemaal in hun weerwolven vorm.

We waren helemaal omsingeld en we wisten dat dit ook niet veel goed voor onze roedel betekende ik ging onhandig recht staan en keek rond.

Toen de persoon (zie foto)van wie de blaf afkomstig was terug veranderde deden ook alle anderen dat en Amber loopt naar hem toe waarop hij zegt "goed gedaan Luna Amber "en na die woorden kust hij haar lustvol op de mond en Amber gaat naast hem staan.

Het voelt alsof mijn hart in stukken uiteen word getrokken, alsof iemand er een zilveren dolk in steekt, alsof je mate je bedriegt...

Tranen begonnen te prikken en ze zag het ook. Haar gemene grijns verdween en ze keek me aan.

Ik zag spijt in haar ogen en ik wist dat ze de pijn ook voelde. De man keek me met een gemene grijns op zijn gezicht aan en liet zijn arm rond Amber vallen en dat was genoeg om me helemaal door het lint te doen gaan.

Mijn ogen werden zwart en ik begon hevig te grommen.

"Ze is van mij"gromde ik terwijl ik naar hem toe waggelde. Hij begon hevig te lachen wat ook de rest van zijn roedel deed.

Maar dan alsof ik niet meer belangrijk was vergrote zijn pupillen. "ze zijn hier...beide"

RUBEN
Ik keek om me heen en ik beveelde:"vind ze en breng ze hier heen" Mijn helle roedel kwam in beweging en ik zag hoe de schrik in de anderen hun ogen begon te stijgen.

Mijn mannen gingen brut te werk en je hoorde wat geschreeuw en gegrom maar ik keek nog steeds de verte in en bleef de geur opsnuiven.

"wat is er..."vroeg Amber zacht. "er is nog iemand... iemand die jij niet zal willen tegenkomen"antwoord ik terwijl ik nog steeds in de verte staar.

En dan valt mijn oog weer op de nog steeds grommende Brandon. "was er nog iets rogue?" Brandons woedende blik werd nog sterker en hij veranderde in zijn weefwolf.

"Brandon alsjeblieft doe dit niet..."hoorde ik Amber zeggen met een gebroken stem. Maar ik veranderde al en keek Brandon recht in de ogen aan.

Hij probeerde me hard te bijten maar ik ontweek de beet en beet hem op de plaats waar De wonde nog niet helemaal was gedicht. Brandon begon hevig te janken en viel op de grond.

"Ruben alsjeblieft laat hem..."zei ze terwijl ze me probeerde weg te trekken van Brandon.

AMBER
Ik trok hevig aan zijn pels maar wist dat het niet zou helpen tranen stroomde over mijn kaak en ik kon het niet aan hoe mijn 2 mates met elkaar vechte.

De pijn werd ondraaglijk en ik viel met een schreeuw om wanneer Brandon Ruben hard in zijn poot beed.

LAURA
Ik haaste me door de menigte heen ik was net toegekomen op het slagveld nadat in uren knock-out was geweest door die bitch.

Ik kon haar geur ruiken maar waar was ze.

Het was een echte chaos en dat was het moment waarop ik zag hoe 1 van mannen Dave stevig tegen een boom had aangedrukt en dreigde om hem te bijten.

Ik vloog naar de man zijn nek en drukte mijn nagels er door heen waardoor hij levenloos op de grond viel.

Dave begon hevig naar adem te happen en toen hij daar mee klaar was keek hij me ongelovig aan. "Laura? Ben jij dat echt?" Ik knikte en meteen begon hij me hard te knuffelen waardoor ik ook naar adem moest happen.

ZENO
Ik sprong door de vlammen en daar zat Jace in het midden van de jammer met een levenloze Kiara.

Ik greep zijn arm en trok hem door het vuur een pijnlijke kreet verliet mijn lippen wanneer ik met mijn arm tegen een branden stuk hout botste.

Mijn elleboog zag er vreselijk uit maar ik bleef rennen met Jace voor het echt te laat was.

RUBEN
Nadat ik Brandon door enkele van mijn roedelsleden weg had laten halen had ik Amber terug wakker gekregen.

Ze was nog suf maar ze opende haar ogen. Ik wreef met mijn hand over haar kaak en een zwakke glimlach verscheen toen hoorde ik iemand roepen.

"Ik heb haar!" Jake kwam met een klein meisje dat ik uit de duizenden herkende.

Anastasia was hevig aan het tegenstribbelen en wanneer ze mij zag sloeg ze helemaal door.

"Wel wel wel Ana ik had toch gezegt dat we elkaar terug zouden zien?!"

De schrik kan je aflezen van haar gezicht ze is echt doodsbang en ze krijgt tranen in haar blauwe ogen.

"Waar is ze !"snauw ik haar toe. "Wie?"zegt ze terwijl ze doet alsof ze van niets weet.

"Meisje toch... niet zo slim he de hulp opzoeken van een andere Geestenwandelaar...en het was zeker niet slim om te zeggen dat je het niet weet!"schreeuw ik kwaad in haar gezicht terwijl tranen over haar kaken rollen.

Een ander geur overheerste weer en verschrikt keek ik op.

Ik duwde Amber beschermend achter me en zag dat de menigte opzei gingen.

Een pad werd zichtbaar en iemand helemaal in het wit gehuld gevolgd door een groep van zwart geklede mensen liepen over het pad van sneeuw.

Ik voelde hoe Ambers kracht afnam en ik wist dat dit niet goed was.
-------------------
Thnx voor het lezen! Jullie maken echt mijn dag goed.
Ily all💋
Like?comment?follow?