The rogue

H13 ~A flower~

KIARA
- Ik zie Laura ze vecht oog in oog met een weerwolf.

Overal ligt bloed en achter me is een verwoeste stad hier en daar zie je nog enkele mensen vechten maar de meeste liggen gewoon dood op de grond.

Dan valt het mij op. De roedel die het dorp vernietigt is mijn oude roedel. Hoe kunnen ze zo iets doen!

Mijn aandacht word afgeleid door Aiko ik zie hoe enkele mannen hem meenemen en ik hoor Laura roepen:" Aiko nee!!" Dan is er een luid gejank en ik kijk naar de richting van Laura ze ligt krijsend op de grond met haar handen op haar zei. Onder haar handen komt vreselijk veel bloed vandaan.

De weerwolf waar ze mee vocht laat haar achter als vuilnis en loopt met de manen die Aiko hebben mee. Laura blijft kermend van de pijn liggen en het zou niet lang duren voordat ze doodbloede maar dan kwam Dave aangelopen hij duwde Lauras handen weg waardoor er een vreselijke bijtwond zichtbaar word.

Hij neemt een verband en wikkelt het heeeeeeellll (met heeeeeeeelll bedoel ik heel heel heel heel heel...) strak rond haar middel vast. Je zag dat Laura even moeite met ademen kreeg. En dan was alles zwart-

JACE
Laura schreeuwt nog steeds en kan de pijn niet meer aan het zou niet lang meer duren voor ze flauwvalt.

Kiara had nog steeds niet bewogen en ik maakte me echt heel erge zorgen.

Terwijl ik haar nog steeds strak aankeek wreef ik met een doekje het bloed dat door de grote kras in haar gezicht vrij kwam weg.

Dan stopte Laura maar gillen en Dave riep: "ze is flauwgevallen!" Dat was het moment dat Kiara haar ogen begonnen te knipperen en ze me verward aankeek.

"Je leeft!!"riep Klarity terwijl ze Kiara recht trok en een dikke knuffel gaf. Ik keek Klarity Jaloers aan en trok Kiara los en drukte haar tegen mij aan.

Aan haar blik te zien had ze zo iets van wtf...serieus. Kiara keek me verwart aan en voelde aan haar hoofd.

Toen ze de kras voelde keek ze me bang aan. Ze keek naar haar vingers die onder het bloed zaten en zag dan Laura liggen.

"Wat...wat... heb ik gedaan!"schreeuwde ze uit. Tranen vloeide uit haar ogen en ik kuste haar geruststellend op de mond.

Dave en Aiko hebben Laura al vast en lopen met haar het dorp. Dave kijkt nog even moordent naar Kiara en ik grom nog even.

"Wat...wat is er gebeurt"vraagt Kiara die met haar hand het bloeden probeert te stoppen. "Je wou mij redden en toen kraste Laura met haar nagels in je gezicht en jij viel flauw en toen namen je krachten over en toen viel laura op de grond en begon ze  te gillen  van de pijn..."zegt Klarity zonder pauses om te ademen waardoor ze nu hevig naar adem hapt.

Kiara kijkt me geschrokken aan en begint te huilen: "nee!nee!nee!"schreeuwt ze gefrustreerd. Ik omhels haar en ze snuift mijn geur diep op.

"Het is niet jouw fout"fluister ik zacht. Klarity kijkt ons aan met zo een blik van awwww zo schattig en Djenzo loopt ijsberend over het gras met zijn handen in zijn haar.

"We moeten hier weg Klarity" zegt hij terwijl hij Klarity's arm vast neemt en haar recht trekt. "Waarom?"vraagt Klarity verwart. "Het is niet veilig voor ons en voor hen als we hier blijven" zegt hij net hoorbaar. "wat waarom!" schreeuwt Kiara die zich snel losmaakt.

"Als jullie vader weet dat Djenzo, de volgende alpha, hier is vermoorden ze ons allemaal! En al zeker nu  je vader weet dat je een Luna bent" zegt Kenzo.

Owja ik was al helemaal vergeten dat hij hier was. Hij stond nog steeds op dezelfde plek en hield Klarity en Djenzo erg in de gaten. "Wat is er Kenzo je bent zo gespannen?"vraag ik aan hem maar ik krijg geen antwoord.

KIARA
Ik spring op en loop naar mijn broer. Ik sla hem in mijn armen en er rolt nog een traan over mijn kaak. Waneer ik loslaat zie ik ook een traan in zijn ogen zitten.

Dan grijpt hij Klarity's arm en loopt naar de andere kant van het dorp. Ik kijk hen hopeloos aan en blijf roerloos staan.

Ik voel Jace zijn warme armen die hij rond men middel slaat en me stevig tegen zich aantrekt.

We blijven zo nog een hele tijd staan en we staren naar de richting waar Djenzo en Klarity heenliepen.

ZAYN
Ik liep het ziekenhuis uit en zag toen Dave en Aiko met Laura in hun armen. "O f*ck! Wat is er met haar gebeurt" zeg ik terwijl ik naar de roerlose Laura kijk.

"Kiara..."zegt Dave stil. En alleen met die naam wist ik al wat er was gebeurt.

Ik nam Laura over van de 2 vermoeide jongens en liep met haar naar haar huis daar legde ik haar op haar bed en zei: "ze word zo wel wakker"

De jongens stonden nog steeds bij het bed toen ik het huis uitwandelde. Zag ik dat iedereen me aanstaarde. Ze dachten vast allemaal dat ik dood was.

BRANDON
Nadat alle lijken weg zijn gebracht en de gewonden naar het ziekenhuis ga ik tegen een boom zitten.

"Waarom moest dit weer met onze roedel weer overkomen?"denk ik luid op."Omdat onze roedel zwak is"hoor ik iemand zeggen.

Ik kijk rond en vraag: "Wie is daar? wie ben jij?" Dan springt er een meisje uit de boom waar ik tegenzit.

Het is avril. (zie foto) Haar  mooie blonde haar wappert in de wind en met die witte jurk en die fel blauwe ogen lijkt ze wel en engel.

"Hoelang zit je daar al?"

"Heel de dag" "Maar... heb je dan niet meegevochten?" vraag ik verwart.

"Natuurlijk wel"zegt ze zacht terwijl ze met haar ketting begint te spelen.

Nu valt het me pas op ze loopt ook op blote voeten. Ik vond haar altijd al raar ze kon meestal zeggen wat er ging gebeuren net alsof ze speciale krachten had.

Ze hoorde wel bij onze roedel maar ze leefde eigenlijk meer in de bossen en had niet veel contact met mensen.

"Hoe dan?"vroeg ik geïntereseerd. Ze keek strak naar voor en stak haar hand uit. Een bloemetje rukte zichzelf los uit de grond en zweefde mijn kant uit.

Ik keek verward naar de bloem. Zoiets kan toch niet. Dan maakte ze een beweging met haar handen waardoor mijn handen automatisch open gingen en de bloem voorzichtig vastnamen.

Ik keek naar Avril die ondertussen haar arm terug had laten zakken en me aankeek.

-------------------------------------------

Thnx voor het lezen!

Ily all 💋

Like? Comment? Follow?