The rogue

H26 ~split~

KIARA
Jace kijkt ons ongelovig aan. "Anna je bent een witte wolf he..."zeg ik zacht. Ze knikt. Ik kijk naar Jace zoals een klein kind die een puppy wil houden.

Eerst kijkt hij me streng aan met zijn alpha blik en ik voel mijn Luna stem opkomen. "JACE WE KUNNEN HAAR GVD NIET ALLEEN ACHTERLATEN IN EEN BOS!"

Ik zie dat hij even schrikt maar dan zet ook hij zijn alpha stem op: "ZE KAN BEST ALLEEN IN EEN BOS LEVEN ZIE DIE BOOG ZE HAD ME ER BIJNA MEE VERMOORD" ik kijk hem kwaad en teleurgesteld aan.

Hoe kan hij zo ongevoelig zijn, hoe kan hij zomaar een klein kind in de bossen laten ronddwalen. "weetje Jace misschien ben je toch niet zo een goede Alpha en mate als ik dacht dat je was" zeg ik teleurgesteld terwijl er een traan in men oog begint te ontstaan.

Ik neem Anna vast en ren met haar het bos in. "Ja loop maar weg!"zegt Jace ongevoelig ergens in de verte.

JACE
"We hebben voedsel!" Hoor ik plots. Aline komt van achter enkele bomen gevolgd door de rest van de bond. Ze hebben enkele konijnen vast en een vos. "waar is Kiara" merkt Elroy meteen op.

Ik hef men schouders op en voel de pijn omdat men mate boos en ver weg van me is. "Ben je haar kwijt! Jace ben je serrieus! Je weet hoe belangrijk ze is" ik voel de tranen die beginnen te prikken in mijn ogen.

KIARA
Als we een eindje verder weg van ze zijn stoppen we en rusten We even op een boomstam.

"Is hij je mate?"vraagt Anna zacht. Ik knik en voel me zo kwaad maar tegelijk ook zo verdrietig. "Jullie zijn Alpha en Luna niet?" Ik knik nogmaals.

Het blijft even stil maar dan vraagt ze:"wat is er eigenlijk zo speciaal aan ons..."ze kijkt me onbegrijpend aan. "de laatste woorden die mijn moeder zij voor ze verscheurt werd waren: ren! ze willen jou je bent speciaal"

"wie wilt jou?" Vraag ik bang voor men eigen leven. "De demonen/duivels" en toen schoot het door men hoofd: Amber! Ik denk niet dat ze mij zou kwaad doen maar het verklaard wel waarom ik haar niet kan aanraken zonder dat ze verbrand.

"Ze zijden altijd dat ik de laatste van mijn soort was maar nu ik jou heb ontmoet..."zegt ze steeds stiller.

Ze keek me aan en ik zag een traan die haar prachtige blauwe ogen vulde. "het komt goed dat beloof ik je"

JACE
"Fuck"schreeuwde ik luid door het bos. Hoe kon ik zo stom zijn om haar te laten gaan.

Ik voelde de pijn die in men hart sterkte doordat ze zo ver van me weg was. Hopeloos keek ik om me heen.

Ik voelde dat ze mij ook miste maar ook hevig geraakt was door mijn woorden.

Boos smeet ik mijn vuist tegen de boom die daardoor nu een grote krak ik de stam had en wel eens zou kunnen omvallen.

"Dat gaat niet echt helpen he"zegt Skyler die haar hand geruststellend op mijn schouder legt. "We vinden haar wel"zij nu ook Aline.

Ik draaide me om en voelde de tranen in men ogen prikken. Aline,skyler en Kajla keken me allemaal met grote ogen vol medelijden aan.

Ik dacht terug aan de woorden die ik had gezegt tegen haar. Ik had haar willen beschermen maar daardoor brak een stuk van haar hartje.

Ik moest denken aan haar prachtige ogen en ik zag een flashback voor men ogen van hoe ik haar had ontmoet.

Ze zat op haar knieën onder de krassen en beten vol bloed en haar opgezwollen ogen keken me smekend aan. Ik had het bloed van haar kaak gehaald en haar gerustgesteld.

Ik had haar opgenomen en naar mijn huis gedragen en terwijl ik dat deed werd ik vreemd aangestaard.

We hadden altijd alle rogue's op ons territorium gedood om ze zo ook weg te houden maar nu ik er eigenlijk echt over na dacht was onze roedel een hele groep rogue's die samen een roedel hadden gevormd.

Ik dacht aan alle onschuldige levens die ik weg genomen had. En dat veroorzaakte nog meer pijn in mijn hart.

KIARA
Ik voelde harde stekken in mijn hard en greep er met een pijnlijk gezicht naar.

Anna keek me onbegrijpend aan. Ik voelde dat er tranen in mijn ogen kwamen. De pijn kwam van Jace.

Ik voelde dat hij me miste en spijt had. "Gaat het..."vraagt Anna terwijl ze me vragend aankijkt.

Ik knikte maar eigenlijk ging het helemaal niet. Ik probeerde de pijn te negeren en mijn oog viel op haar mooie houten boog.

"Hij is prachtig" zei ik terwijl ik mijn blik niet loste. Ze grinnikte even en keek me dan aan:"hij was van men vader" zei ze zacht.

Ik wreef haar zacht over haar bol en ze keek me vragend aan en vroeg:"waar zijn jouw ouders?" Ik kreeg een krop in de keel en antwoordde"mijn vader heeft me verstoten omdat ik wit was en mijn moeder is niet veel nadat hij mij het bos had ingestuurd overleden"ik voelde de warme traan over mijn wang lopen.

Anna greep me hard rond mijn middel vast en knuffelde me stevig. En ik voelde hoe goed het voelde om ook eens geknuffeld te worden door iemand anders dan Jace. Alleen mijn moeder had dit enkele keren gedaan als mijn vader er niet was, weer moest ik aan mijn moeder denken en tranen begonnen weer te stromen.

AMBER
Ik wrijf een beetje bloed vanuit mijn mondhoeken. Ik voelde me levendig en sterk. Mijn powers waren op volle kracht.

Ik moest nu een einde maken aan Avril voor ze haar ziel vonden en ze mijn krachten misschien terug afnam of mijn ziel weer bij haar kroop.

Ik keek nog even naar Laura die levenloos op de grond licht. Ik zie dat iedereen bang naar binnen is gevlucht en in sommige huizen zie ik nog iemand bang door het raam kijken. Het nieuws had zich dus al snel verspreid.

Ik liep naar het ziekenhuis waar het ook muisstil was ik liep naar Avrils kamer en gooide de deur open.
--------------------------
Bedankt voor het lezen!!! Ik hoop dat jullie het leuk vinden! Als jullie tips ofz hebben laat het dan zeker weten.
Willen jullie Laura levend of dood?

Ily all💋

Like?follow?comment?