Twenty Nine Wills

5 of 29: Lighthouse

Dedicated sa isa ko pang anak, @kristellelalelilolu! *and yeah, i got more than 10 children. talk about family planning LMFAO* nakakatuwa kasi chinat niya ko para tanungin kung kailan next UD, yan tuloy. Sinabi ko bang hindi pa ko nakakaisip ng kasunod, Jai? HAHAHA.

GABRIEL

Dumfounded. That's what I am right now.

"P-panong--" I trailed off.

"Sabi ko na nga ba eh." she smiled bitterly while wiping the tears off her eyes with the back of her hands, "I've been expecting that reaction ever since."

"Iris" I extended an arm to reach her but she swerved, "What can I do to make it up to you?" I asked instead.

"Leave me alone." kumalas na siya sa yakap ko.

I think that I've pierced a stake on her weakest point. I must've hurt her. A LOT.

--

I went for a brief walk along the seashore to calm my mind down. I sat down on the spot where the water meets the sand and stay there for a little while. I let my eyes scan the whole view and saw a lighthouse on the far right side

Different thoughts of how can I sincerely ask for apology came flooding my mind when I felt a gentle tap on my shoulder.

"Kuya."

NIlingon ko ang kumalabit sakin at nakita ko yung babaeng teenager na nananabunot ng kawawang bata kanina.

"Oh, bata. Anong ginagawa mo dito?" I tapped the space beside me and she sat there.

"Wala lang ho. Nagiisip isip lang po." sagot niya at pinatong ang muka sa mga tuhod niya, "Nasaan po si A-ate G-gusto ko po siya makausap."

I smiled weakly, looking at the horizon. Maski ako, hindi ko alam kung nasaan siya. Gusto ko din siya kausapin, "Andiyan diyan lang yun, nagpapalamig lang ng ulo."

Tumungo naman ang bata, "Kuya?"

"Hmm?"

"G-galit ka din po ba sakin?"

Nilipat ko ang tingin ko sakanya at inangat ang ulo niya, "Hindi ako galit sayo, galit ako sa ginawa mo."

Maluha luha siya, kaya naman tinapik tapik ko siya sa likod, "S-sorry po, kuya. Lagi lang po kasi ako napapalo ni nanay. Lagi nalang po kasi ako ang masama, tapos si Neng ang mabait."

"Alam mo kasi, umm-- Ano nga palang pangalan mo?" tanong ko

"Minda po."

"Ah, Minda. Naiintindihan kita, pero hindi parin tama ang ginawa mo. Masakit ang naging pagtrato mo sakanya. Dahil nga ampon siya, sana man lang hindi mo na siya sinabihan ng ganung mga salita . Kayo nalang ang makakapitan niya dahil wala siyang tunay na pamilya. Kung hindi mo siya mamahalin, sino pang gagawa nun para sakanya?"

Tuluyan ng umiyak ang bata kaya niyakap ko siya at hinimas ang likod, "Wag ka ng umiyak. Tahan na. Pwede ka pa namang magsorry sakanya at baguhin mo na ang pagtrato mo sakanya." hinarap ko siya sakin at nginitian, "Hindi pa naman huli ang lahat."

"Salamat, Kuya." unti unti nang nawala ang paghikbi niya, "Kaso po, pano po ako hihingi ng tawad kay ate?"

Napakagat ako sa labi ko. Hindi ko rin alam ang isasagot sa tanong niya.

"Umm, hindi ko din alam. Nasaktan ko din siya, eh."

Hindi na siya sumagot. Pareho kaming natahimik. Parehong napaisip.

"Kuya, may naisip ako." pagbasag ni Minda sa katahimikan.

"Ano yun?" I curiously asked na para bang kating kati ako sa sagot.