Acı Kahve

Bölüm 13 : Kalbe takılan çelme

Acı bir yaşanmışlıktan ibaret olamaz aşk..!

******
Gitmek kolay mıydı sahi ? Aşkın çaresizliğinin boyunduruğundaydı yaşam.. Nefes almasaydı ya artık. Ne gerek vardı onsuz soluğun. Zehir zemberekti yüreğinin her bir zerresi . Ağzında ayrılığın kekremsi tadı, gözlerinde yarinin hüzün bulutu gözleri gidiyordu kadın.. Kimseye haber vermeden , kimseye görünmeden terk ediyordu yüreğinin sahibini. İçi boş bir bedenden ibaret gidiyordu adamdan. Geride ne bıraktığını biliyordu elbette. Biliyordu adamı diri diri yaktığını .
Onların kalpleri gibi acıları da birdi.. Aynı hissediyorlardı..

Hayatın oyunları vardı her zaman.. Kimine insaflı kimine acımasız..! Her zaman çarsizliği yüklenen bir taraf olmalıydı.. Evin'in payına düşen de bundan başkası değildi işte... Mecburdu gitmeye. Dayanamazdı sevdasını günden güne kaybetmeye. Onun gözlerinde erimesine . Yetmiyormuş gibi düşünmesine . Nasılsa unuturdu onu Dilsar . Unuturdu değil mi ? Ne acı bir medetti bu. En sevdiği tarafından unutulmak istemesi. Sahi unutmasını istiyor muydu ki ? Ne kadar bencilce olsa da içten içe istemiyordu Dilsar'ın onu unutmasını.. Bir parçası kalsın istiyordu.. Bir parçası hatırlansın istiyordu. Hiç değilse eski bir anı derdi belki..

Yol ilerledikçe , aşkından uzaklaştıkça büyüyordu içindeki çığlık. Çevresindeki insanların farkında değildi Evin. Sessiz hıçkırıklarında boğulduğunu hissediyordu. Öyle ki yanı başındaki teyzenin görevliye seslenişini zar zor işitti..

"Su getirin çocuğum!! Kızım iyi misin ? Ah be yavrum ne oldu da böyle üzüldün sen ? Al al kızım iç şu sudan biraz."

Burnunun ucuna tutulan şişeden bir yudum aldı zorlukla. Nefes alamıyordu . Allah'ım ne büyük bir acıydı bu böyle. Sanki yüreğini parça parça bölüyorlardı da çıkmıyordu canı.. Sanki soluğu tükenmişcesine yanıyordu ciğerleri . Kendisine seslenen yaşlı kadına cevap veremedi Evin . Tekrar yasladı başını cama yollar geçtikçe anıları geçiyordu gözlerinin önünden.. Sessiz iç çekişlerle izliyordu geçmişini...

" Nerde kaldın Evin ? "

"Geldim ya işte . Çok mu özlemiş birileri."

"Hmm çok da ne kelime ? Çiçek veriyordum az kalsın." diyerek gülümsemişti Dilsar .

"Yaa çok kötüsün !"

"Ben miyim kötü ? Çok ayıp bak olmuyor böyle Evin Hanım açlıktan ölüyorum. Insan kıyar mı sevdiğine ?"

"Çok mu acıktın ? Özür dilerim aşkım ." Demişti Evin gercekten üzülerek .

"Ne özürü şaşkın . Şaka yapıyorum sana ben . "diye küçük bir öpücük çalmıştı kızın dudağından..

"Seni çok seviyorum Evin YILDIZ ."

"Ben de seni çok seviyorum Dilsar MERİÇ ."

~~~~~~

"Bu ne ?"

"Gül ! "

"Nerden kopardın bunu ? "

"Bahçeden ."

"Niye kopardın ki ? "

"Aşkım bu organik gül diğerleri güzel kokmuyor. Bak bu çok güzel kokuyor."

Küçük bir kahkaha kopmuştu Evin'in dudaklarından.

"Organik gül mü ? "

"Hı hı organik gül."

"Dilsar alemsin yemin ederim . Bunu torunlarımıza bile anlatacağım." diyerek kıkırdamıştı genç kız .

"Sakın ! Hem ne var ya mis gibi kokuyor bak ." demişti genç adam sevdiği gözlerde kaybolurken .