Η βοηθός του προπονητή του...

4 - Το στοίχημα

«Ναι εδώ κάποιους μήνες...» απαντώ χαλαρή. «Τυχερός που σε είχε και άτυχος που σε έχασε...» σχολιάζει και γυρνάει το κεφάλι του προς εμένα. Με κοιτάζει έντονα και μου κόβει την ανάσα. «Και η γυναίκα σου είναι πολύ τυχερή...» του λέω χωρίς να το σκεφτώ. Η αλήθεια είναι εξάλλου!

 «Έτσι πιστεύεις;;» αναρωτιέται σα να του φαίνεται περίεργο. «Φυσικά...» λέω σχεδόν μελιστάλακτα και προσθέτω: «Από εδώ ανέβα την ανηφόρα προς το λοφάκι». Το κάνει και φτάνουμε στη μεγάλη πόρτα. Βγάζω το κλειδί και πατάω το κουμπί να ανοίξει η πόρτα. Μπαίνουμε μέσα στην αυλή και τον βλέπω απορημένο. 

«Εδώ μένεις;» με ρωτάει με το στόμα ανοικτό. Γύρω από το σπίτι έχει πολλά δέντρα, ακριβώς μπροστά έχει ένα μικρό σιντριβάνι και αρκετά λουλούδια με χρώματα. «Ναι αφότου χώρισαν οι γονείς μου ζω εδώ μόνη. Πρέπει να δεις από την άλλη πλευρά, έχει τζαμαρία στα δωμάτια και βλέπεις το πράσινο. Γαλήνη...» του λέω και κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο. 

«Θα έρθω κάποια στιγμή να το δω... Τώρα είναι πολύ αργά και δεν έχω συνηθίσει τόσο ξενύχτι. Ήσουν άψογη. Και πανέμορφη...» Αχ, δε μπορώ με αυτά που μου λέει, δε μπορώ! Θα σταθώ στο ύψος μου. «Να έρθεις όποτε θέλεις..! Σε ευχαριστώ για όλα!» του είπα και τον αγκάλιασα αυθόρμητα. Τότε, εκείνος με έσφιξε για λίγο πάνω του και ορκίζομαι, άκουσα την καρδιά μου να χτυπάει! «Καληνύχτα» μου είπε σχεδόν ψιθυριστά... «Καλό βράδυ...» του ευχήθηκα και τον είδα να μπαίνει στο αμάξι του και να απομακρύνεται. 

Εκείνο το βράδυ, κοιμήθηκα με μεγάλη δυσκολία, αφού είδαν τον ήλιο να κάνει την εμφάνισή του δειλά δειλά από τη τζαμαρία. Σκέψεις, ερωτηματικά... όσα έγιναν με τον Τόμας αλλά και το άρωμα του Ρόμπερτ... Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πώς δεν είμαι ερωτευμένη. Δε γίνεται να είσαι ερωτευμένη με τον άντρα κάποιας άλλης Βαλέρια! 

Κι όμως, τρελάθηκε όταν του είπα για τον Ματίας! Αυτό δε θα έπρεπε να μου δίνει φτερά, γιατί λογικά θα το έκανε για την οποιαδήποτε. Όμως διάολε, όταν τον είδα τόσο θυμωμένο να τον χτυπάει.... Είναι ο ήρωάς μου!

 Μπήκα στο προφίλ του στο ίνσταγκραμ και κοιτούσα τα ποστ. Η τελευταία φωτογραφία με εκείνη, ήταν δύο μήνες πριν. Πολύ όμορφη. Γυμνασμένη... Είναι δασκάλα πιλάτες. Πήγα και στα πιο παλιά ποστ. Φωτογραφίες από διακοπές τους, με το παιδί τους... Σε τι μαρτύριο υποβάλλω τον εαυτό μου. Πρέπει να το σταματήσω όσο είναι νωρίς... Την επόμενη μέρα είχαμε προπόνηση απόγευμα.