«Κοίτα, η γυναίκα μου... πρότεινε να πάμε για Χριστούγεννα με το παιδί στη DisneyLand,στο Παρίσι...»
Δεν του δείχνω να δυσανασχετώ... «Εντάξει» απαντάω δήθεν άνετη. Αλλά πλέον καταλαβαίνει ότι δεν είμαι και τόσο... «Μωρό μου το ξέρω ότι σε δυσκολεύει αυτό αλλά δε μπορώ να το αποφύγω...»
Απολογείται αλλά δε φταίει εκείνος, ήξερα που μπλέκω...«Ρόμπερτ είναι εντάξει, μην σε αγχώνει... Πήγαινε να κάνεις μπάνιο μην κρυώσεις» του λέω χωρίς όρεξη και εκείνος αποχωρεί, προφανώς για να μην τα κάνει χειρότερα... Λίγο αργότερα, έρχεται να με πάρει ο Τόμας να φύγουμε, είχαμε κανονίσει σινεμά.
Χτυπάει την πόρτα... «Βαλέρια είσαι έτοιμη;» τονακούω να λέει πριν μπει. «Ναι, έρχομαι!» αναφωνώ και παίρνω την τσάντα μου για να φύγω.
Μόλις με βλέπει, με κοιτάζει εξονυχιστικά. «Τι μούτρα είναι αυτά;»
«Τι εννοείς;» Προσποιούμαι την ανήξερη. «Λέγε τι έπαθες...» ρωτάει καθώς πηγαίνουμε στα αμάξια μας. «Θα πάει στη Disney Land με την οικογένειά του...» συγκρατούμαι μην δακρύσω. Με πονάει τόσο η σκέψη αυτή...«Α ρε Βαλέρια. Να πω ότι δε στα 'λεγα;»
«Δηλαδή πιστεύεις ότι αυτό που χρειάζομαι τώρα είναι κήρυγμα;» Τσατίστηκα. Αλλά δε φταίει εκείνος. Τώρα με ενοχλούν όλα...
«Όχι εντάξει, συγγνώμη. Απλά με ενοχλεί ρε Βαλέρια να σε βλέπω έτσι! Δεύτερη! Να τον περιμένεις συνέχεια, να μη μπορείς να ζήσεις όμορφα μαζί με κάποιον. Χωρίς να φοβάσαι. Να πρέπει να κρύβεσαι! Ούτε να μείνετε μαζί ένα βράδυ δεν έχετε καταφέρει! Τόσο υποτιμάς τον εαυτό σου! Αν νομίζεις ότι σου αξίζει, συνέχισέ το.»
Θύμωσε. Και τι να του πω; Ότι έχει άδικο; Δε του απαντώ. Μπαίνω στο αυτοκίνητό μου και ξεκινάω για το σινεμά, μήπως έχω ηρεμήσει μέχρι να φτάσουμε. Θα έρθει μαζί και ο Μάνουελ με την κοπέλα του. Άντε να τη γνωρίσουμε επιτέλους!
Στο δρόμο δεν άνοιξα καθόλου το ραδιόφωνο, επηρεάζομαι πολύ από τα τραγούδια όταν είμαι ευάλωτη. Φτάνοντας, είδα τον Τόμας με τον Μάνουελ και την κοπέλα στην είσοδο. Καλά, πότε πρόλαβαν; «Άργησα; Μαζί ξεκινήσαμε από το γήπεδο» απολογήθηκα. «Μάλλον οδηγούσες με 30 χιλιόμετρα» κορόιδεψε ο Μάνουελ. «Να σου συστήσω την αρραβωνιαστικιά μου, την Τζοάν» συμπλήρωσε.
«Χάρηκα πολύ!» μου είπε χαμογελώντας. «Παρομοίως» απάντησα και της έδωσα το χέρι μου. Φαίνεται πολύ καλή! «Πάμε μέσα;» ρώτησα. «Περιμένουμε τον Ματ» απάντησε ο Τόμας. «Πάω να βγάλω εισιτήρια μέχρι να έρθει...» λέει και πηγαίνει στο γκισέ. Δεν ήξερα ότι θα έρθει κι εκείνος. Τώρα ένα μήνα με έχει αφήσει ήσυχη η αλήθεια είναι... Δεν άργησε να εμφανιστεί, με φόρμες, ατημέλητο μαλλί. Πολύ όμορφος.
YOU ARE READING
Η βοηθός του προπονητή του...
RomanceΜια νεαρή κοπέλα ζει το όνειρό της υπογράφοντας σε ανδρική ομάδα ποδοσφαίρου ως βοηθός προπονητή. Όμως θα ερωτευτεί το λάθος άνθρωπο και θα ξεκινήσει ένας κυκεώνας από μυστικά, δολοφονίες, ραντεβού θανάτου, παρακολουθήσεις... Το καλό και το κακό θα...
