Η βοηθός του προπονητή του...

1- Χαρμόσυνα Νέα

Η Βαλέρια είχε μεγάλη αγωνία. Από ώρα σε ώρα περίμενε απάντηση από τη μεγαλύτερη ομάδα της Γερμανίας αλλά και πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπάγερν,για το αν την δέχθηκαν ως βοηθό προπονητή.

Ο προηγούμενος βοηθός,ζήτησε να αποδεσμευτεί καθώς του έγινε πρόταση από άλλη ομάδα για να αναλάβει σαν πρώτος προπονητής. Έτσι, η θέση έμεινε κενή και ίσως είχε φτάσει η ώρα για την 27χρονη κοπέλα να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.

Ακόμα και όταν σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο Διοίκηση Επιχειρήσεων,διάβαζε βιβλία ποδοσφαίρου, τακτικής,παρακολουθούσε σεμινάρια... Δεν της άρεσε καθόλου η σχολή της όμως την ακολούθησε, κυρίως για το χατίρι της μητέρας της. Μόλις τελείωσε και πήρε το πτυχίο της, χωρίς να το σκεφτεί πήγε σε σχολή προπονητικής και σε δύο χρόνια την είχε ολοκληρώσει με απόλυτη επιτυχία.Είχε δώσει όλο της το είναι.

Στη συνέχεια, δεν έχασε καθόλου χρόνο. Για καλή της τύχη, ένας καθηγητής της σχολής της διέκρινε την αγάπη της για τη δουλειά και το ταλέντο της και τη βοήθησε στο να εργαστεί δύο χρόνια σαν βοηθός σε ομάδα της πρώτης κατηγορίας, όπου άπαντες μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για τις ικανότητές της αλλά και τη σοβαρότητα που τη διέκρινε.

Ο παιδικός της φίλος και κολλητός της, Τόμας, αγωνιζόταν στη Μπάγερν για περίπου δέκα χρόνια. Ήταν φίλοι από μικρά παιδιά.

Επρόκειτο για έναν πολύ καταξιωμένο ποδοσφαιριστή, ο οποίος φυσικά αγωνιζόταν και στην Εθνική ομάδα της χώρας του.

Φυσικά, είχε μιλήσει στην ομάδα για εκείνη, για το ήθος της,το πείσμα της... Σίγουρα τα λόγια ενός παίκτη που όλοι εμπιστεύονται στην ομάδα, συνέβαλλαν θετικά στην απόφασή τους.

Η ανυπομονησία της ήταν μεγάλη και πηγαινοερχόταν μπροστά από το κινητό σαν γάτα έτοιμη να χιμήξει.

Περίμενε με την καρδιά της να χτυπάει σαν ταμπούρλο για αυτό το τηλεφώνημα που είτε θα την έκανε να πετάει στα σύννεφα, είτε θα την προσγείωνε απότομα... «Να πάρει! Δεν χτυπάει το ρημάδι» αναφώνησε αγανακτισμένη.

Περισσότερο με τον ίδιο της τον εαυτό που συμπεριφερόταν σαν έφηβη. Έκατσε στον καναπέ θέλοντας να ηρεμήσει και να ανακτήσει την ψυχραιμία της, όμως όταν τελικά το τηλέφωνο χτύπησε ένιωσε την καρδιά της σαν να ήθελε να βγει από το στήθος της.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και δέχθηκε την κλήση.

«Παρακαλώ» είπε με σοβαρό τόνο. Η καρδιά εξακολουθούσε να χτυπάει δυνατά...