Ασκ σημαίνει αγάπη

Κασσάνδρα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

«Λογαριασμοί, λογαριασμοί ...» μουρμούρισε παίρνοντας στα χέρια της τα χαρτιά που υπήρχαν στο γραμματοκιβώτιο. Ξεφύσηξε ανεβαίνοντας τα σκαλιά του σπιτιού της. Ξεκλείδωσε, έβγαλε τα παπούτσια της κάθισε στον καναπέ και έτριψε κουρασμένη τα μάτια της. Ήταν εξαντλημένη αλλά όχι μόνο από τη δουλειά. Ψυχολογικά ήταν επίσης χάλια. Εδώ και μερικά χρόνια είχε μείνει μόνη καθώς είχε χάσει και τον πατέρα της. Την μητέρα της την έχασε σε μικρή ηλικία. Αμυδρά την θυμόταν. Μόνο με τις φωτογραφίες είχε καταφέρει να μην ξεθωριάσει εντελώς η μορφή της από τις μνήμες της. Είχε σπουδάσει πάνω σε αυτό που αγαπούσε τον χορό. Δούλευε τα τελευταία δύο χρόνια σε μια σχολή χορού σαν δασκάλα. Δίδασκε λάτιν, τανγκό αλλά και χορό της κοιλιάς. Τα χρήματα δεν έφταναν πλέον. Μετά τον χαμό του πατέρα της τα έβγαζε δύσκολα πέρα. Αναγκάστηκε να πουλήσει το διαμέρισμά της και να επιστρέψει στο πατρικό της. Ο πονοκέφαλος την ενοχλούσε. Άφησε τα χαρτιά στο τραπεζάκι και κατευθύνθηκε στο μπάνιο. Έβγαλε τα ρούχα της, γέμισε την μπανιέρα με ζεστό νερό και αφρόλουτρο, έβγαλε τα εσώρουχα της βυθίζοντας το σώμα της μέσα. Έπρεπε να βρει μια λύση σύντομα. Υπήρχε κάτι που σκεφτόταν τις τελευταίες εβδομάδες αλλά δεν έπρεπε να συζητήσω με τη φίλη της από τη σχολή. Σήμερα είχε ρεπό από το μαγαζί. Είχε χρόνο να ξεκουραστεί. Το χρειαζόταν άλλωστε. Αποκοιμήθηκε λίγη ώρα μετά. Υπήρχε κάτι που σκεφτόταν τις τελευταίες εβδομάδες αλλά δεν έπρεπε να συζητήσω με τη φίλη της από τη σχολή. Σήμερα είχε ρεπό από το μαγαζί. Είχε χρόνο να ξεκουραστεί. Το χρειαζόταν άλλωστε. Αποκοιμήθηκε λίγη ώρα μετά. 

...

Το επόμενο πρωί ξύπνησε πιο αισιόδοξη. Έφτιαξε ομελέτα, έστυψε μερικά πορτοκάλια και ετοίμασε το καθημερινό της σνακ για τη δουλειά. Διάλεξε τα ρούχα που θα φορούσε, ένα μαύρο κολάν, μια φούτερ και τα μαύρα αθλητικά της. Ξεκίνησε λίγο πριν τις 10 για τον χώρο εργασίας της. Ήταν πολύ κοντά στο σπίτι της και γι 'αυτό προτίμησε να περπατήσει μια ακόμη ο καιρός ήταν ζεστός. Αρχές φθινοπώρου μα στην ηλιόλουστη Αθήνα η θερμοκρασία ήταν στους 20 βαθμούς.

«Καλώς την!» χαιρέτησε εύθυμα η Αντιγόνη μόλις την αντίκρισε.

«Γεια τι γίνεται; Ήρθε κανένας για εμένα; ​​»

«Ήρθαν οι μισοί, οι άλλοι πέντε θα έρθουν σε λιγάκι! Τι έχεις πρώτα; »

"Χορό της κοιλιάς !" αποκρίθηκε χαρούμενη. Ο χορός της κοιλιάς ήταν το πάθος της. Αποτελούσε κομμάτι της από τα πρώτα κιόλας βήματα με τον χορό. Κατευθύνθηκε στα αποδυτήρια για να αλλάξει. Έβαλε την στολή της και ήταν έτοιμη .Σήμερα είχε επιλέξει μια πράσινη με μικρές λεπτομέρειες από διαμάντια και στρας στις ίδιες αποχρώσεις. Κοίταξε το είδωλο της στον καθρέφτη. Είχε πολύ ωραίο σώμα. Πώς να μην είχε άλλωστε. Όλη της η ζωή ήταν ατελείωτες ώρες χορού. Έδεσε σωστά την ζώνη της, ήπιε λίγο νερό και κατευθύνθηκε προς την μεσαία αίθουσα της σχολής. 

«Καλησπέρα!» χαιρέτησε τις νεαρές μαθήτριες της ηλικίας μεταξύ 18 -25 χρονών.

«Καλησπέρα κυρία Κασσάνδρα!» αποκρίθηκαν.

«Ξεκινάμε!» είπε αφού είχε δώσει προηγουμένως κάποιες οδηγίες για το σημερινό μάθημα. Πάτησε το κουμπί του μικρού cd player  και η μουσική ήχησε δυνατά. Δίνοντας φωναχτά οδηγίες και ρυθμό ξεκίνησε το μάθημα της. Όταν αποχαιρέτησε μετά από ώρες και το τελευταίο τμήμα της πήγε να βρει την Αντιγόνη.

«Τέλος για σήμερα!» είπε κουρασμένα.

«Κράτα δυνάμεις γιατί σε μισή ώρα μας θέλει η Παπαύλου στο γραφείο της» είπε εκείνη.

«Συμβαίνει κάτι;» ρώτησε μπερδεμένη.

«Δεν ξέρω τίποτα φιλενάδα. Μόνο αυτό μου είπε! » Ένα ανεξήγητο άγχος έπιασε την Κασσάνδρα. Είχε κακό προαίσθημα για αυτήν τη συνάντηση. Χτύπησαν την πόρτα του γραφείου της.

«Περάστε!»

«Καλησπέρα σας» είπαν τα δυο κορίτσια ταυτόχρονα.

«Έχω να σας ανακοινώσω κάτι πολύ σοβαρό! Λυπάμαι που έγιναν έτσι τα πράγματα λόγω κάποιων επαγγελματιών αλλά και προσωπικών ζητημάτων, αποφάσισα να κλείσω τη σχολή χορού! » Εκείνες έμειναν αμίλητες. Είχαν σοκαριστεί. «Συνεπώς θα πρέπει να σας απολύσω!» Παρέμεναν σιωπηλές. Δεν ρώτησαν τίποτα. Κουβέντιασαν λίγο για τις προτάσεις που είχε να  τις αποκαταστήσει ,στέλνοντας τες σε άλλες σχολές που ανήκαν σε  γνωστές της . Έφυγαν δηλώνοντας πως θα το σκεφτούν πρώτα. Η Κασσάνδρα ήξερε ήδη που θα κατέληγε, στο βραδινό μαγαζί που εργαζόταν μέχρι τώρα ελάχιστα. Αλλιώς θα έπρεπε να σκεφτεί ακόμη και το ενδεχόμενο  να φύγει στο εξωτερικό. 

Πρώτο κεφάλαιο! 

Καλή ανάγνωση!