Μετά τον θάνατο του πατέρα της τα οικονομικά της Κασσάνδρας πάνε απο το κακό στο χειρότερο! Εργάζεται σαν χορεύτρια σε ένα απο τα μεγαλύτερα κλαμπ της Αθήνας ! Τι θα γίνει όμως όταν χάσει την δουλειά της και βρεθεί στην Κωνσταντινούπολη ? Ποια καιν...
Το επόμενο πρωί αισθανόταν πολύ καλύτερα . Ίσως έφταιγε που κοιμήθηκαν αγκαλιά την νύχτα, την ηρεμούσε να είναι κοντά του ειδικά στην κατάσταση που βρισκόταν . Τα πράγματα είχαν εξελιχθεί πολύ καλύτερα από ότι περίμενε . Όταν εμφανίστηκε μπροστά της το προηγούμενο βράδυ φαντάστηκε την συνάντηση να τελειώνει με ένα καυγά μα οι σκέψεις της δεν βγήκαν ούτε στο ελάχιστο πραγματικές . Παρόλα αυτά, δεν μίλησαν για εκείνο το βράδυ λίγες μέρες πριν . Άραγε θα μάλωναν, θα έπρεπε να του εξηγήσει ή να της εξηγήσει κάποια πράγματα . Με όλα αυτά έμενε σιωπηλή ένα τέταρτο τώρα να τον παρατηρεί καθώς ο ήλιος τρύπωνε στο δωμάτιο από το μισόκλειστο παντζούρι. Είχε πράγματι έντονα χαρακτηριστικά, ελαφρώς μαυρισμένη επιδερμίδα μα έτσι ήρεμος έμοιαζε με μικρό παιδί, όπως κοιμόταν . Έκανε μια κίνηση να απομακρυνθεί από κοντά του. Πάτησε προσεκτικά στο πάτωμα σχεδόν στις μύτες των ποδιών της, έψαχνε την ρόμπα της βρίζοντας χαμηλόφωνα κάθε φορά που δημιουργούσε τον παραμικρό θόρυβο .
«Θα το σκάσεις πάλι?» η φωνή του παραλίγο να της προκαλέσει καρδιακό επεισόδιο . Έβαλε το χέρι στην καρδιά της και γύρισε σμίγοντας τα φρύδια της προς το μέρος του .
«Θέλεις να με πεθάνεις ?» ρώτησε με έναν μικρό εκνευρισμό . Η αντίδραση της αντί να εκνευρίσει και τον ίδιο προκάλεσε ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο στο πρόσωπό του . Σε δευτερόλεπτα σηκώθηκε από το κρεβάτι και βρέθηκε μπροστά της . Έπιασε απαλά τα μάγουλά της και ένωσε τα χείλη τους . Η έκπληξη της φάνηκε από το επιφώνημα ανάμεσα στο φιλί τους .
«Günaydın Sevgilim!!» είπε κοιτώντας μέσα στα μάτια την γυναίκα που είχε απέναντι του . «Günaydın ...» αποκρίθηκε εκείνη δίνοντας του άλλο ένα φιλί, αφού ξεπέρασε το μικρό σοκ που είχε υποστεί λίγα λεπτά πριν . Πέρασε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του . «Πως είσαι σήμερα ?» ρώτησε ενώ τοποθέτησε μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της.«Μια χαρά ! Νομίζω ανάρρωσα πλήρως !» χαμογέλασαν πονηρά και οι δύο . «Κασσάνδρα !» ακούστηκε η φωνή της Λειλά να πλησιάζει . Αν πριν γλίτωσε το καρδιακό τώρα δεν θα γλίτωνε το έμφραγμα σίγουρα . «Όλα καλά?» ακούστηκε η φωνή έξω από την πόρτα .«Μια χαρά φτιάξε καφέ! Έρχομαι σε πέντε λεπτά !» φώναξε λίγο παραπάνω απ όσο έπρεπε. Γύρισε προς το μέρος του φανερά αναστατωμένη . Τον παρατήρησε καλύτερα για λίγο, φορούσε μόνο το εσώρουχό του, τα καστανά μαλλιά του ελαφρώς ανακατωμένα και τα μάτια του πρόδιδαν πως είχε περάσει λίγη ώρα αφότου ξύπνησε . Χαμογέλασε στην προηγούμενη εικόνα του να κοιμάται σαν μικρό παιδί δίπλα της . Εκείνος όμως δεν χαμογελούσε καθόλου . «Τι συμβαίνει ?» αποκρίθηκε δείχνοντας την κλειστή πόρτα . Η Κασσάνδρα ένιωσε σαν παιδί που έκανε αταξία, τόσο για το εάν θα τους ανακάλυπτε η Λειλά, όσο και για το βλέμμα του που αυτή την στιγμή την έκαιγε. Πλησίασε διστακτικά προς το μέρος του .«Κοίτα ... Νόμιζα πως είχε φύγει ήδη ...και ...» κοντοστάθηκε κρατώντας την ανάσα της έπρεπε να ζυγίσει σωστά τα επόμενα λόγια της, αν δεν ήθελε να τον εκνευρίσει . «Και ?» την έσφιξε πάνω του, διαλύοντας την εύθυμη κατάσταση που υπήρχε πριν λίγο . «Αυτό που έγινε μεταξύ μας ... εμείς ...» διέκοψε για άλλη μια φορά τον λόγο της παρατηρώντας τα σμιγμένα φρύδια του και το σαγόνι του που κόντευε να σπάσει από το σφίξιμο . Άραγε έκανε το ίδιο λάθος όπως τότε που τον άφησε και έφυγε .«Εμείς οι δύο είμαστε μαζί ?!» ξεστόμισε αυτό που είχε στο κεφάλι της κάνοντας το να μοιάζει περισσότερο με μια αναμφίβολη ερώτηση παρά με μια σίγουρη κατάφαση. Δεν απάντησε τίποτα παρά χαλάρωσε και έσπασε ένα χαμόγελο κάνοντας τα πόδια της να λιώσουν . «Περίμενε ...» του ζήτησε και χάθηκε πίσω από την ξύλινη πόρτα του δωματίου .«Καλημέρα !» προσπάθησε να φανεί ψύχραιμή πράγμα δύσκολο μπροστά στην Λειλά που την είχε μάθει αρκετά καλά για να μπορεί να ξεχωρίσει το ψέμα από την αλήθεια της. Φορούσε ακόμη τις πιτζάμες της ενώ εκείνη το καλό μαύρο παντελόνι της, μαύρο τοπάκι και το πράσινο σακάκι της που ταίριαζε άψογα με τα καταπράσινα μάτια της .
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Φαίνεσαι μια χαρά σήμερα !» αποκρίθηκε βάζοντας τους καφέδες τους στα φλιτζάνια τους . «Ναι ανάρρωσα πλήρως! Σου έστειλα και χθες το βράδυ για να μην με έχεις στο νου σου»απάντησε παίζοντας με μια τούφα από τα μαλλιά της . Η κοπέλα απέναντι της ήπιε μια γουλιά καφέ κοιτάζοντας επίμονα το χρυσό ρολόι στο χέρι της . «Έχω ραντεβού ! Προσπαθώ να διαλέξω την στολή που θα φτιάξω για το φεστιβάλ !» αποκρίθηκε ανυπόμονη . «Δεν νομίζεις πως είναι λίγο νωρίς ? Έχεις χρόνο βρε κορίτσι μου !» απάντησε σε μια προσπάθεια να την χαλαρώσει λίγο . Μάταιος κόπος . !» η μικρή κοκκινομάλλα αγχωνόταν με κάτι τέτοια και το γεγονός πως αυτό το φεστιβάλ ήταν κάτι πρωτόγνωρο και για την ίδια πρόσθετε έξτρα άγχος στο κεφάλι της . Η Κασσάνδρα μπορεί να άκουγε όσα της έλεγε μα το μυαλό της είχε μείνει στο δωμάτιο της όπου βρισκόταν εκείνος . Δέκα λεπτά αργότερα την αποχαιρέτησε . Έκλεισε την πόρτα , τρέχοντας σχεδόν κατευθύνθηκε στο υπνοδωμάτιο. Άνοιξε την πόρτα, το άρωμα του υπήρχε παντού γύρω της ,προκαλώντας ένα συναίσθημα ασφάλειας . Μα εκείνος δεν ήταν πουθενά με μια πρώτη ματιά . Η πόρτα έκλεισε απότομα με εκείνον να βρίσκεται πίσω της φυλακίζοντας το σώμα της μέσα στα χέρια του . Ένα επιφώνημα τρόμου βγήκε από τα χείλη της, λίγο πριν την γυρίσει αντικριστά, συνθλίβοντας τα με τα δικά του,για άλλη μια φορά εκείνο το πρωινό . Το γέλιο της ακούστηκε δυνατά μετά από λίγο . «Είσαι τρελός ! Σταμάτα !» παρακαλούσε σχεδόν καθώς άρχισε να την γαργαλάει .«Λυπήσου με !» δήλωσε σε μια ύστατη προσπάθεια να τον σταματήσει. Δάγκωσε τον λαιμό της προκαλώντας ένα νέο κύμα ανατριχίλας σε όλο το κορμί της . «Εμιρ !» είπε ξεψυχισμένα . Σταμάτησε λίγο αργότερα . «Πεινάω !» δήλωσε . Σήκωσε το φρύδι της . «Δεν εννοούσα αυτό μικρή πλανεύτρα αλλά αν το θέτεις έτσι...» πλησίασε κοντά στο αυτί της «Μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό που αφήσαμε στη μέση εκείνο το πρωινό !» αποκρίθηκε κάνοντας την να χάσει για λίγο την ανάσα της . Σηκώθηκε σαν να την χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα .«Πάω να ετοιμάσω πρωινό ! Καθαρές πετσέτες έχει στο ντουλάπι του μπάνιου κάτω αριστερά!» δήλωσε λίγο πριν χαθεί στο διάδρομο . Την τρέλαινε αυτός ο άνδρας ήταν κάτι τόσο πρωτόγνωρο για εκείνη, σε κάποιες φάσεις δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί. Μα θα ήταν μεγάλο ψέμα να πει πως δεν της άρεσε όλη αυτή η τρέλα .
