Ασκ σημαίνει αγάπη

Στάχτες ...

Κεφάλαιο 46ο

Σάββατο σήμερα . Είχε ρεπό οπότε θα έμενε σπίτι να ξεκουραστεί . Σκεφτόταν τον Εμιρ συνεχώς . Άραγε είχε μάθει για εκείνη . Φυσικά και θα είχε μάθει, ο Μουράτ τον είχε ήδη ενημερώσει . Έτσι έπρεπε . Μέχρι αργά το προηγούμενο βράδυ περίμενε . Περίμενε να φανεί ή να της τηλεφωνήσει ή έστω να στείλει ένα μήνυμα με την πρόθεση να μιλήσουν οι δυο τους. Τίποτα . Ένιωθα μια ψύχρα να την τυλίγει . Είχε ξυπνήσει ξημερώματα τρομαγμένη εξαιτίας ενός φρικτού ονείρου . Ήταν και οι δυο ντυμένοι στα λευκά, λουσμένοι στο φως και χαμογελαστοί . Πήγε να πιάσει ένα όμορφο τριαντάφυλλο για να μυρίσει το μεθυστικό του άρωμα μα τρυπήθηκε από τα αγκάθια του . Το αίμα λέρωσε το λευκό ύφασμα . Τότε γύρισε το βλέμμα της σε εκείνον . Ένας πόνος χαμηλά στην κοιλιά της και εκείνον να απομακρύνεται είναι τα τελευταία που θυμάται . Άνοιξε τα μάτια της, λουσμένη στον ιδρώτα. Σήκωσε δειλά το σεντόνι, ήταν απλά ένα όνειρο , άφησε την ανάσα της ελεύθερη . Έβαλε το χέρι προστατευτικά γύρω από την κοιλιά της, δακρυσμένη βγήκε από το κρεβάτι και προχώρησε στο μικρό μπάνιο . Έβγαλε τις πιτζάμες της, άνοιξε την βρύση και μπήκε κάτω από το ντους . Όταν ένιωσε να χαλαρώνει επιτέλους κάτω από το ζεστό νερό ξέπλυνε τις σαπουνάδες από πάνω της και τύλιξε το μπουρνούζι γύρω της . Ντύθηκε , χτένισε τα μακριά μαλλιά της και βούρτσισε τα δόντια της . Άλλαξε τα σεντόνια και τακτοποίησε το δωμάτιο της . Έφτιαξε πρωινό για όλες και κάθισε στο σαλόνι δίπλα από το παράθυρο με ένα ποτήρι χυμό πορτοκάλι . Δεν κατάλαβε πως τα δάκρυα για άλλη μια φορά είχαν μουσκέψει τα μάγουλά της παρά μόνο όταν η Αντιγόνη στάθηκε μπροστά της με ανήσυχο βλέμμα .
«Κασσάνδρα τι έπαθες ? Πονάς πουθενά ?» αντί για απάντηση τα δάκρυα έγιναν λυγμοί που νόμιζε πως θα την πνίξουν .

«Βρε κορίτσι μου ηρέμησε ! Μίλησε μου για τον Θεό !» αποκρίθηκε η φίλη της τρομαγμένη.

«Είδα ένα απαίσιο όνειρο Αντιγόνη !» ψέλλισε μόλις κατάφερε να ηρεμήσει «Τρόμαξα τόσο πολύ !» αποκρίθηκε ρουφώντας την μύτη της .

«Θέλεις να μου πεις τι είδες ?» ρώτησε δίνοντας της ένα χαρτομάντιλο . Σκούπισε την μύτη της που είχε κοκκινίσει ελαφρώς από το κλάμα . Της περιέγραψε τα πάντα το τοπίο εκείνους, το όμορφο τριαντάφυλλο αλλά και τον πόνο που ένιωσε και το αίμα πάνω στο λευκό ύφασμα .

«Αντιγόνη ... Δεν θέλω να χάσω το μωρό μου !» ψιθύρισε κοιτώντας το κενό .

«Βρε χαζούλα μου ! Τι είναι αυτά που λες ? Δεν θα πάθεις κανένας τίποτα . Κασσάνδρα μου τα όνειρα είναι υποσυνείδητο ! Δεν θα βγει τίποτα αληθινό . Χθες ήσουν στην γυναικολόγο . Όλα κυλάνε μια χαρά ! Το μικρό μας είναι υγιέστατο . Λίγη προσοχή και ξεκούραση χρειάζεσαι μόνο» έριξε μια ματιά στην κουζίνα « Και όχι να σηκώνεσαι από το χάραμα ενώ έχεις ρεπό, για να ετοιμάσεις πρωινό !» την μάλωσε . Άρχισαν να γελάνε σαν μικρά παιδιά . Σύντομα η Μπαχάρ με την Λεϊλά έκαναν την εμφάνισή τους.