[TAMAMLANDI]
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Mavi gökyüzünü süsleyen beyaz bulutlara şekil veren, üzerlerinde yaşayan, onlara dokunabilen biri olabilir miydi?
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Hridayâkâş
-Gökyüzüne baktığımızda hala ümidimizin olduğunu hissetmek, umutlanmak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Kasıklarına kadar önü açık olan siyah *hanfusu içinde rahatça otururken banyo yaptığı için ıslak olan saçlarını tepede topuz yapmıştı Aksan.
*Baijiu'dan bir yudum alırken yanında duran telefonu alarak Minmin'e mesaja attı..
Aksan:Minmin yenge. Rahatsız ediyorum kusra bakma ama bir şey soracaktım. Bulutlar üzerinde yaşayan melekler var mı? (12.30)
Minmin:Yok yok rahatsız etmiyorsun. Aeri yeni uyudu o yüzden geç yazdım. Ve evet var,hatta Heulim isminde arkadaşım var! Kaybolduğum zaman Tsuki ve Dorian gibi bana yol göstermişti.Çok tatlı biridir. Neden sordun ki? (12.36)
Aksan:Çünkü bugün Heulim ile tanıştım.
Minmin:Neeee 🥳🥳 Nasıl? Ne zaman? Nerede?
Aksan:Bulutlarla mesaj yolluyordu onları gördüm. Sabah on gibi. Denizin ortasında (?)
Minmin:Gördün mü peki onu?
Aksan:Bulutla kendi şeklini yapmıştı. Kıvırcık,dalgalı gibi uzun saçları var sanırım.
Minmin:Evet! Gerçekten Heulim ile tanışmışsın!
Aksan:Öyle görünüyor. Süpriz oldu benim için. Ve Dorian'ın sana selamı var.
Minmin:Heulim ile konuşmaya devam etmelisin. Senin gibi yalnız biri ve çokta tatlı! Dorian'ın selamını aldım (๑˃̵ ᴗ ˂̵)و
Aksan:Bakarım duruma göre. Teşekkür ederim.
Minmin:Önemli değil.
Aksan telefonu kapatarak kenara bıraktı. Başını geriye atarak gözlerini kapatırken derin bir nefes aldı.. Yıllardır yalnızdı. Tamam lisedeki kankaları ile bir konuşma grubu olabilirdi ama bu yalnız hissetmediği anlamına gelmezdi. Sonuçta arkadaşları ile yılda bir iki kere anca buluşabiliyordu.. Herkes ayrı şehirlere dağılmıştı ve herkesin işi başından aşkındı.
Yaşadığı sahil kasabasında Dorian ve Ekim ile takılabilirdi özellikle Dorian'la kafa yapıları uyuşuyordu ama adamın iki bebeği vardı, ailesi ile meşguldu. Onun dışında yaşıtındaki çoğu kişi okumak için başka şehirlere dağılıyor, işlerde çalışıyor ya da evleniyor çocuk çocuğa karışıyordu.
Yaşlılar ile takılıyordu ya da çocuklarla uğraşıyordu bazen ama çoğunlukla yalnızdı..Hayattan hiçbir beklentisi, isteği, hayali yoktu. Hiçbir olaya bu hayaller, istekler veya kesin beklentiler ile yaklaşmıyor bu yüzden sonucu ne olursa olsun üzülmüyor, hayal kırıklığına uğranıyordu.
Lisede felsefe dersinde kuşkucularla *ataraksiya yani ruh dinliginliğini öğrendiğinden beri böyleydi.
Ayrıca insan ilişkileri konusunda berbattı. Soğuk bir insandı ama bu bazı durumlara karşı hassasiyeti olmadığı, bir şeylere değer vermediği anlamına gelmezdi o sadece anlık durumlara, gelecekte olacak şeylere,planlanmış şeylere, yapılacak şeylere nötr yaklaşıyordu.
