[TAMAMLANDI]
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Mavi gökyüzünü süsleyen beyaz bulutlara şekil veren, üzerlerinde yaşayan, onlara dokunabilen biri olabilir miydi?
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Hridayâkâş
-Gökyüzüne baktığımızda hala ümidimizin olduğunu hissetmek, umutlanmak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☁
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bölüm yaz mevsiminde geçiyor ve ben kış temalı bir resimle yeni yılınızı kutluyorum. )
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
"Tamamdır." Aksan son elbiseyi dolaba astıktan sonra ellerini mutlulukla birbirine vuran meleğe baktı.
Misafir odası vardı ya hani.. Heh orası artık Heulim'in odasıydı.Bu çok mutluluk verici bir şeydi ama akşam Aksan ile aynı yatakta uyuyamayacaklarını fark edince adamın kolundan tutarak hızla yanındaki yatağı gösterdi melek.
Aksan "Uykun mu geldim? " diye sorduğunda olumsuz bir baş sallaması aldı. Heulim önce kendisini sonra adamı gösterdikten sonra yatağı gösterdiğinde Aksan'ın irileşen siyah gözlerine anlamayarak baktı. Tekrardan aynı şeyi yaptığında "Emin misin? " sorusunu aldığında duraksadı.
Elbette akşamları onunla beraber uyuma konusunda emindi!Başını olumlu anlamda salladığında kendisine bir adım yaklaşan adamla gözlerini kırpıştırdı. Şimdi mi uyuyacaklardı? Ama daha çok erkendi.
Merakla siyah gözlere bakarken belinden tutan adamın kendisine doğru eğilmesi ile şaşkınlıkla elinin parmak uçlarını ,dolgun dudaklara bastırarak durduru.Aksan onu yanlış anlamıştı!
