[TAMAMLANDI]
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Mavi gökyüzünü süsleyen beyaz bulutlara şekil veren, üzerlerinde yaşayan, onlara dokunabilen biri olabilir miydi?
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Hridayâkâş
-Gökyüzüne baktığımızda hala ümidimizin olduğunu hissetmek, umutlanmak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☁
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Minik beden bulutlar üzerinde ,neşeli çığlıklar atarak dışarıya çıngırak sesleri çıkartırken birden kendisini bulutlara attı. Yattığı yerden adamı izlerken dudaklarında kocaman bir tebessüm vardı.. Oraya gitmek için sabırsızlanıyordu ama annesinden izin almadan gidemezdi.
Annesi kesinlikle izin verirdi. O çok nazik bir kadındı ama buraya ne zaman gelirdi bilmiyordu çünkü bütün bulut meleklerinin annesi olduğu için yavaşça herkesi kontrol ediyordu.
'Umarım hemen gelir! 'Diye umut etti içinden minik beden sonra adama cevap vermeyi unuttuğunu fark edince aceleyle, baş parmak kaldırırken kocman gülümseyen Heulim bulutu yolladı.
Aksan tebessüm ederken soğuk kahvesinden bir yudum aldı. "Oradan beni görmek zor olmuyor mu? "
Heulim çarpı yaparak cevap verdi çünkü gözlerinin çok uzağı bile, bir dürbünden bakar gibi ,yakından ve net bir şekilde görebildiğini nasıl anlatacağını bilmiyordu. Neyse ki Aksan akıllı bir adamdı ki "Gözlerin iyi görüyor demek. " Diye mırıldanmıştı. "Benimkiler pek iyi değil.Uzağı net görebiliyorum ama yakını görmekte sorun yaşıyorum. "
Heulim şaşkınca gözlerini kırpıştırdı.Yakını göremiyorsa nasıl hayatta kalabiliyordu?Dehşetle ellerini yanaklarına koydu ağzı kocaman açılmışken,kahvesini yudumlayan adama baktı.
