[TAMAMLANDI]
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Mavi gökyüzünü süsleyen beyaz bulutlara şekil veren, üzerlerinde yaşayan, onlara dokunabilen biri olabilir miydi?
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
Hridayâkâş
-Gökyüzüne baktığımızda hala ümidimizin olduğunu hissetmek, umutlanmak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋆｡˚ ☁︎ ˚｡⋆｡
2 ay sonra..
Aksan titreyen kolları arasında tuttuğu minicik bebeğin yüzüne bakarken boğazına oturmuş yumruyu gözlerinden akan yaşlarla yavaş yavaş götürmeyi başarmıştı sonunda.
Siyah gözlerini uyuyan bebekten yatakta uyuyan eşine çevirdiği zaman titreyen elini uzatarak beyaz saçları okşadı yavaşça. Heulim doğumdan sonra odaya geçtiğinde hemen uyuyakalmış bu yüzden yarım saat önce getirilen bebeğini daha görememişti.. Hoş eşi öyle bir sahiplenmişti ki küçük bebeği, ona vermez gibi duruyordu!
Elini beyaz saçlardan çektikten sonra sanki bebeği kırılacak bir şeymiş gibi çok nazik bir şekilde tombik yanaklarında gezdirdi uzun parmaklarını. Elinin tersiyle göz yaşlarını hızlıca kuruladıktan sonra mırıldanarak uyanan eşine baktı.
Heulim gözlerini açtığında önce karnında büyük bir boşluk hissetti sonra yorgun gözlerini, sessiz sessiz ağlayan eşine ardından bebek mavisi battaniye içinde kaybolmuş bedene çevirdi.. Gözleri anında dolarken yattığı yerden yavaşça doğrulup hemen kollarını uzattı.
Aksan bebeği dikkatlice eşine verdiğinde kollarının alışmış olduğu sıcaklık yerini soğuğa bırakınca titremişti. Ağlayan eşinin yanağını kuruladıktan sonra kolları arasına aldı.
Aksan mavi gözlerde gördüğü o hislerle gülümserken dudaklarını eşinin alnına bastırıp uzun soluklu bir öpücük bıraktı.
Birkaç saniye sonra içeriye giren doktor ikisinin dikkat etmeleri gereken şeyleri , bebek hakkındaki şeyleri anlatıp gittiğinde Heulim üzerindeki hastane kıyafeti indirdi.
Gözleri yarı kapalı yarı açık bebek dudakları arasına annesinin göğsünü alarak sütü emmeye başladığında mavi gözlerden yağmur yağıyormuş gibi bir sürü damla arka arkaya dökülmeye başladı.
Aksan gülümseyerek bir elini başını omzuna yaslandığı eşinin beline sardı öbür eliyle izlediği bebeğinin sırtından tutarken eşinin titreyen elini okşadı. "Çok mutluyum Heulim. "
Heulim başını olumlu anlamda salladı.. Kucağındaki küçük bebek aynı ona benziyordu. Sadece siyah saçlar ve benler babasına çekmişti onun dışında dudaklarından göz yapısına burnuna kadar her şey onun aynısıydı.
Haneul karnını doyurduktan sonra tekrardan uykuya daldığında Aksan eşinin üstünü düzeltip ayağa kalktı. Koltuğun üzerinde duran çantadan küçük bir kutu alıp geri döndü onu merakla izleyen bedenin yanına. Kutunun kapağını açarak "Sana.. " diye mırıldandı.
Heulim parlayan gözleriyle mavi kelebekli kolyeye bakarken uzun parmaklar zinciri tutarak havaya kaldırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
