The Day I met Jacob Black.

10.

Ik word weer naar huis gebracht. Mijn hond is er alleen. 'Ssttt'' Zeg ik. Ik ga op de bank liggen gelijk komt hij erbij liggen. Hij moet er eigenlijk af. Maar het was zielig. Ik had echt een raar leven. Waarom had ik hun ontmoet? Dan word ik nu niet vermoord.. Mijn vader komt binnen. ''Vicky!'' Glimlacht hij. ''Fijn dat je vrienden hem gevonden'' Ik glimlach. ''Ja fijn'' Mompel ik. ''Is er wat?'' Ik schud mijn hoofd heftig. ''Ga jij even naar het bos met Zoila'' Ik kijk naar de hond. ''Emh.. Waarom?'' Hij kijkt me aan. ''Het was jou hond je gaat het maar zelf uitlaten, Vicky'' Ik slik. Ik moest naar het bos gaan. En wat als Victoria en De Veroni...  Vast niet. Ik loop de deur samen met mijn hond. Langzaam loop ik het bos in. Bij elk geluid schrik ik. Het was hier echt groot. Ik keek om me heen op een gegeven moment zag ik amper licht meer.. Ik was duidelijk verdwaald. Dat heb ik weer. Zoila begint te blaffen. ''Wat is er?"' Ze trekt zich los van de rem en rent weg. Ik rne haar achterna. We komen op een openplek in het bos. Ik kijk om me heen en tot een grote schok.. '' Zo zo.. Ze lieten je alleen.. '' Het was de zelfde oranje vrouw, maar nu met met een groep andere vampieren. De veroniclan. Ik loop naar achter en val. Ze komen met een flits naar mij kant. ''Alsjeblieft doe me niks'' Ze beginnen te lachen. Ze pakken met ze allen mijn arm, een bijt er bijna in. ''Auw'' kreun ik. Maar op dat moment hoor ik gegrom. Wat was dat, Alle vampieren schrikken  ik schuif naar achter. Ik kijk richting een hoek. En opeens komen er levens grote wolven uit de bosjes springen. Ze gromde wat. Het waren er een stuk of 15? Ze keken mij eerst aan. En renden toen naar de vampieren die bleven staan. Ze vochten. ''Help!'' Riep ik. Een wolf keek me letterlijk aan diep in mijn ogen.. En omdat moment val ik even weg.

Je zult ooit gelukkig worden. Met een kind en een man. Maar jij zal ooit moeten weten wat de waarheid is achter die man.  En over hoeveel mannen?  Hoeveel mannen zullen voor jouw vechten? Vraagt iets in mijn hoofd. Ik zelf heb een witte jurk aan.''Alles wat je ziet hier, is echt niet alleen een droom. Alles is echt'' 

Ik word weer wakker door gepiep. Bijna alle vampieren zijn dood behalve Victoria en een vrouw die boos weg flitsen. De cullens rennen achter hun aan. Wat was hier zo juist gebeurd. Ik zie een wolf op de grond liggen. Alle wolven rennen naar hem toe. Alice ron naar me toe. ''VICKY!'' Ze tilt me op. ''Ze hebben me bijna gebeten..''Zeg ik best kalm. Ik laat een lichte afdruk van tanden in mijn arm die ik toch mijn hele leven bij me moet dragen. ''Wolven.. Levens grote wolven'' Zeg ik een beetje zacht. Maar opeens veranderd die wolf op de grond in een jongen.. Ik kon hem. De rest veranderde ook in een mens. Kon dit uberhaupt, Ben ik psycisch in mijn hoofd? Ik wist precies wie ze waren. ''Omg''  Ik viel flauw van schrik.