The Day I met Jacob Black.

26

''Jij was alles al vergeten.. Niet'' Victoria begint te lachen. Ik schud mijn hoofd. ''Jij dacht dat we jou wel zouden laten gaan'' Ze grijnst. Ik doe niks. '''Waarom ik, Waarom niet iemand anders'' Ze loopt wat naar achter. Ze kijkt naar de vampieren achter haar. ''Daarom'' Zegt ze doodleuk. ''Maar we gaan je niet gelijk vermoorden, We doen het langzaam en pijnlijk.'' Een andere vampier met een hoop krullen tilt me op.Ik probeer los te komen maar het lukt niet. Ze springen omhoog op een groot dak en rennen richting het bos. Ik had weinig tijd op na te denken dus ik deed maar niks. We kwamen aan midden in een groot bos. ''Laat me alsjeblieft gaan..'' Ik kijk Victoria diep in haar ogen aan. Maar ze keek me aan alsof ik niks had. Ze had geen gevoel..Ik dacht opeens aan de cullens, Edward die gedachten kon lezen. Waarom redden ze me niet? Of was het te ver. Victoria gaat op haar hurken zitten en lacht. ''Hoeveel maanden?'' Ik kijk haar raar aan. ''Hoeveel maanden wat?'' Vroeg ik. ''Ze wijst naar me buik. ''De baby'' Ik schrik. ''Ik ben niet zwanger!'' Roep ik. En schuif mezelf naar achter. ''Zeker wel, VanJacob Black die wolf.'' Een traan verlaat mijn oog. ''Je krijgt een wolven kindje...'' Ik doe mijn handen voor me gezicht. Jacob heeft zich geimprint. En mijn kindje.. ''Maar je wilt het niet hé'' Ik zeg niks. ''Kijk als wij jou doden, Is het kindje weg en heeft niemand er last van'' Zegt de vampier met krullen. Ik wrijf over mijn buik. En zucht uit. ''Ik wil het natuurlijk houden, Het is me kind.'' Victoria pakt me vast. ''Jij weet zeker dat je een kind wilt hebben van iemand die niet meer verliefd op je is?'' Ik schrik. ''Hoe weet je dat'' Zeg ik boos. ''Oh dus het is waar?"' Ze beginnen te lachen. Ik sta op. Ze duwen me terug op de grond. Ik lig nu. Victoria hoofd hangt boven me. ''Ík hou van moeilijke slachtoffers, Maar jij was niet zo moeilijk'' Victoria hoofd gaat richting me nek en ik begint te schreeuwen. ''STOP!'' Hoor ik. De vampieren kijken om. Ik schuif weg. Ik kon niet zien wie het was. Tot dat hij in het maanlicht kwam staan. ''Jared..'' Ik schrik me rot. Mijn maag draait. Hij had alleen een broek aan en was op het punt om in een wolf te veranderen. Hij kijkt me even aan en springt als wolf op hun. Ik kon het niet meer aan en viel weg. Dit was vast een droom..