|Charming Spouse|✓

|2.BÖLÜM|

Yazan: SeKaiLover

Flashback*

Sehun Jongin'e gay olduğunu açıklarken hiç korkmadığı kadar korkmuştu. İğreneceğini ve soğuyacağını düşünmekten kendini alamıyordu. Ama onlar arkadaştı değil mi? Çok yakın. Bu konuda birbirlerine anlayışlı olabilecek kadar. Sehun onca yıllık arkadaşlıklarını güvenerek ona açıkladı.

Jongin garip bir şekilde anlayışla ona sorular bile sormuştu. "Peki..Bunu nasıl anladın Sehun? Cinsel yönelimini yani."

"B-ben...buna tam olarak cinsel yönelim diyemem. Ondan başka bir şey düşünemiyordum. Bir erkek olduğunu ve asla onunla olamayacağımı biliyordum. Kendime bununla ilgili ne kadar baskı yaparsam yapayım durduramadım. Ama sadece ona karşıydı bu duygular. Başka hiç bir erkeğe hissetmedim veya bir kıza da. Yani buna eşcinsellik veya bir cinsel yönelim demiyorum kendimce. O sadece sevdiğim kişiydi, ve ben ondan başkasını görmüyordum. Çok acıtıyor da olsa, onu başkalarıyla görsem bile vazgeçememiştim."

Jongin anlayışla başını sallamıştı. "O şanslı kişiyi merak ediyorum. Tanıştırmayacak mısın benimle?"

Bunu öğrendiği zaman Sehun'un aksine Jongin öyle mutluydu ki. Yakın arkadaşı böyle önemli bir şeyi söylemek ne kadar zor olsa bile gizlemeyecek kadar değer veriyordu ona.

"Aslında hiç itiraf etmedim.Geçmişte kaldı artık o kişi. Hem aramızda bir şey yoktu. Asla olamazdı." Asla, asla geçmişte kalmayacaktı. Her anında ve hep aklında olmaya devam ediyordu.

Son*

"Kabul ediyorum Jongin. Seninle evleneceğim... Evlenelim."

Başka her türlü cevap beklemişti ondan ama Jongin'in beklediği cevap kesinlikle bu değildi. Bundan başka her şey olurdu. Bir 'düşüneceğim' veya 'bunu yapamam' gibi olumsuz karşılık almak daha mantıklıydı. Ama Sehun kabul ettiğini söylüyordu göz göre göre. Jongin neden rahatlamış hissediyordu ve biraz da hafiflemiş? Onunla herkesle olduğundan çok daha rahat olacağı için olmalıydı. Evet kesinlikle bu yüzden.

"Sen emin misin? Bu kadar çabuk karar verme, ailenle konuşalım önce Sehun. Bunu onaylamayabilirler." Sehun'un kararlı ifadesine baktığında sorduğu sorunun saçma olduğunu düşündü. Gerçekten Sehun bunu yapacak gibi hazır ve kararlı görünüyordu çoktan. Sehun'a gerçekten inanamamıştı.

"Uh? Tabi eminim Jongin. Emin olmasam böyle bir şeye evet demezdim asla. Bize uğra istediğin zaman konuşup olabilecek en kısa sürede halledelim. Ben şimdi gidiyorum."

"Seninle geliyorum öyleyse, gidip konuşalım?." Jongin kolundan tutarak durdurdu beklemesi için. Ve bir süre sonra beraber çıkmışlardı. Sehun annesini ve babasını sırayla arayıp haber vermişti.

"Anne? Uygunsanız akşam yemeğini hep beraber yiyelim, Jongin ve ben gelip sizinle bir şey konuşacağız. Babama da haber verdim." annesinden onay aldıktan sonra telefonu kapatmıştı Sehun.

Şuan gerçekten sevgilisini, ailesi ile tanıştırmaya götürüyor gibi heyecanlıydı. Bunun bir sakıncası yoktu. Öyleymiş gibi hayal kurabilir, mutlu olabilirdi en azından bir süreliğine. Jongin arabayı sürerken sadece yola odaklanmıştı. Gergin görünüyordu ki bu doğaldı. Bunun yanında bir hayli de yakışıklı görünüyordu. Her zaman olduğu gibi yani.

Sehun dünyada, kendisini Jongin kadar etkileyen başka hiç bir şey bilmiyordu. Çok sevdiği bir şey daha vardı. Bir golden retriever cinsi köpek olabilirdi ama o bile dördüncü sıralardaydı.. İlk üç sıra Jongin için ayrılmıştı kesinlikle.