|Charming Spouse|✓

|3.BÖLÜM|

Yazan: SeKaiLover

Flashback*

"Hunn! Sana bir şey sormalıyım ama yanlış anlama beni. Olur mu? Huh?" ders çalışırken ona karşı umursamazca davranan Sehun'un başını yiyordu Jongin.

"Tabiki Jongin sorun olmayacağını biliyorsun zaten." anlayışlı Sehun, Jongin'in favorisiydi. Durun bir dakika Sehun her türlü onun favorisiydi.

"Uhmm... Bir erkekle yapmak...şeyi yani. Nasıl hissettiriyor? Son zamanlarda bu konuda biraz meraklıyım. Sen açıkladığından beri düşünüyorum da... Deneyimlemek istediğimi farkettim. Anlatır mısın bana?" merakla konuşuyordu Jongin, Sehun'un ise içinde koskocaman bir umut ışığı yanıyordu, evet.

Şaşkınlık ve sevinçle başını kaldırarak ona baktı. Gözlerinin içi parlıyordu neredeyse.

"O-oh bunu nasıl anlatabilirim ki? Bilmiyorum yani daha önce hiç yaşamadım bunu." Jongin bu cevapla gözlerini ayırdı.

"Yani öpüşmeyi bile deneyimlemedin mi?" Sehun başını iki yana salladı masumca.

"Uh...Nasıl olabilir?" Jongin bir süre duraksadı ve bekledi. "Biz...yani seninle ben, deneyelim mi?" Böyle bir şeyi sorduğuna gerçekten kendisi bile inanamıyordu. Nedenini dahi bilmiyordu. Sadece meraktan? Olabilirdi.

Sehun az daha kendi tükürüğünde boğulacaktı nefesini tuttu. Başını eğerek sessizce onayladı. "Um...D-deneyelim?"

Jongin nefesini vererek Sehun'a yaklaştı. "Ugh, pekala." Yutkundu ve bekledi. Öpüşmeyi dahi unutmuş gibi hissediyordu. Sehun'un yanağını bir eliyle kavradı ve kafasını şaşkınca önce sağa sonra sola yatırdı.

Bu gerçekten fazla stresli bir işe benziyordu. Bir erkekle olunca Jongin ne yapacağını bilememişti.

Minik pembe dudaklara bakınca heyecanlandığını hissetti. Sehun'un kapalı gözleri üzerinde heyecanla titreyen kirpikleri harika görünüyordu. Beyaz teni inanılmazdı, kısacası o inanılmazdı.

Jongin dudaklarını onun dudaklarını en yumuşak şekilde dokundurduktan sonra çekilip bekledi, ne zamandan belli öpüşmek bu kadar nefes kesiciydi? Sehun için ise zaten her şey şuan bir hayalden ibaretti veya bir rüya. Az sonra uyanacaktı. Belki de çoktan ölmüş cennete gitmişti.

Jongin ondan bir kaç adım geri gitti. "B-beklediğim gibi bir şey değilmiş." Tanrı aşkına nasıl bir şey bekliyordu ki? Evet beklediği gibi değildi aslında daha fazlasıydı ve güzel hissettiriyordu. Koskoca bir yalan söylemişti sadece, Sehun'u yaralayan. Zorla gülümseyerek ensesini kaşıdı ve odadan çıktı.

O olaydan sonra Jongin, Sehun'un yüzüne bakamadı bir süre sonraya, olayı unutuncaya dek. Ve Sehun asla o öpücüğü unutmadı ona her baktığında Jongin'in yumuşak dudakları ve öpücüğünü hissediyor gibi heyecanlanıyordu.

Son*

"Gerçek hislerimde vardı içinde Jongin. Y-yani hissettiklerim anlarsın ya." Sehun ne söyleyeceğini bilemedi ve eli ayağına dolaştı. Aslında söylemeye çalıştığı şeyi söyleyememişti bir türlü.

Dudakları sadece hislerinin 'gerçek' olduğunu haykırmak istiyordu. Fazlasıyla gerçek.

"Anlayabiliyorum Sehun, hislerini. Üzülme... Her şey daha iyi olacak." Her şey nasıl iyi olabilirdi ki? Sehun kendini bile bile ateşe atıyordu. Her gün ona yakın olduğu halde uzak yaşamak zorundaydı. Ve acı çekmek belkide. Bunun neresi iyi olabilirdi?