|Charming Spouse|✓

|4.BÖLÜM|

Yazan: SeKaiLover

"Tüm kalbimle istemeye devam edeceğim." 

Jongin duyduklarıyla afalladı. Ani bir hareket, yanlış bir şey yapmamak için kendini tuttu. Hala bütün gözler üzerlerindeydi. Sehun'un şaka yapıyor olmasını istiyordu, ama ona bakınca ne kadar ciddi olduğunu gördü. Bu durumda, böyle bir şaka yapacak biri değildi asla. Ama yapıyor olmasını umuyordu yinede.

Emin olmak amacıyla sordu. Hayır, hayır! Kesinlikle buna inanmasının bir yolu yoktu. "N-ne diyorsun sen Sehun? N-nasıl olabilir?" 

"Beni duydun Jongin... Seni hep sevdim bu konuda ciddiyim ve hislerim gerçek."

"Hah! Sadece saçmalıyorsun." Jongin küçümseyerek söylediği bu sözlerden başka bir şey söylemedi, Sehun'un sevdiği kişiyi anlatışını istemeden de olsa hatırladı. 'Asla birlikte olamayacağımızı biliyordum.' , 'Hiçbir erkeğe veya kıza böyle bir şey hissetmedim, tek sevdiğim oydu.' , 'Aramızda bir şey yoktu. Asla olamazdı.'

Ve anne babasına söylediği şeyler. 'Jonginle evlenmek istiyoruz. Onu gerçekten çok seviyorum.' Jongin onun nasıl bu kadar iyi rol yapabildiğine şaşırmıştı o gün. O kadar gerçekçi bulmuştu ki gerçekten sevdiğini düşünecek gibi olmuştu. Ama şimdi...şimdi en yakın arkadaşı onu sevdiğini söylüyordu. Her şeyin bir rolden ibaret olmadığını, gerçek duyguları olduğunu. Onunla evlendikten sonra, üstelik dans ederlerken söylüyordu. 

Bundan daha komik ve saçma bir durum olamazdı Jongin'e göre.

Jongin duyduklarıyla nasıl başa çıkacaktı şimdi? Yıllardır dost olarak gördüğü insan hep ona başka bir gözle mi bakıyordu? (sanki sen öpmedin çoçuğu siye.)

Dansları bitene kadar aynı pozisyonu korudu Jongin kendini sıkmıştı bir hayli. Sehun ondan anlayışlı bir tepki almayı istemişti itiraf ederken. Terslemesini değil. 

Öyle bir tepki alamadığı için üzgünce başını eğmiş yönlendirmesine izin veriyordu. Hayır, başında ondan anlayışlı bir tepki beklememeliydi kesinlikle. Ama sadece çok istemişti, çok fazla. Buna üzülüyordu işte.

Nihayet dans sonlanınca Jongin nazikçe onu bıraktı ve sakince ortamdan ayrılarak herhangi bir lavaboya yöneldi. Yüzüne biraz su çarptı gerçekliğe dönmek isteyerek. Ama her şey zaten gerçekti.

Jongin aynaya bakarak düşünmeden edemedi. 'Onu öptüğüm için mi benden hoşlanmaya başladı? Ama o sadece bir deneyimdi, bir anlamı yoktu. Hem demişti ki... Sevdiği kişiden çoktan vazgeçtiğini söylemişti. Yoksa en başından belli sevdiği kişi...? Oh hayır. Nasıl bunu anlamayacak kadar kör olabilirim?!'

Jongin iç dünyasında kendiyle çatışırken mimikleri sürekli değişiyordu. Kendine mi kızgındı yoksa Sehun'a mı bilmiyordu. Kendisini sevdiği için onu suçlayamazdı. Ama ondan uzaklaşmaya başladığını şimdiden hissediyordu. Bildiği tek şey, onunla eskisi gibi olamayacağıydı. Buna kesinlikle emindi. Kabullenebileceği bir şey değildi çünkü.