Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✦
Sırtımı yakan güneşe rağmen gözlerimi kapalı tuttum. Saatlerce yerde oturmaktan her yanı ağrıyan bedenimin dinlenmesi için biraz uykuya ihtiyacım vardı. Fakat onun da bana haram olduğu daha başından belliydi. Gecenin bilmem kaçında eve geri dönmüştüm. Yine de öyle güzel zaman geçirmiştim ki mutluluğum yorgunluğumu gölgeleyip uykumu kaçırıyordu.
Tam da bu yüzden karşı binadan yükselen gürültü ile daha fazla direnmeyerek gözlerimi açtım. Havada uçuşan toz taneleri karşılaştığım ilk şey oldu. Ve ardından yerdeki hırka. Bir anda gülmeye başladım. Çilliyi ve beni sarmalayan hırka. İşte onu 'yerde durduğu için annemden azar yiyeceğim' hırka olmaktan çıkaran şey buydu. Felix'i ısıtmış ve bizi birbirimize yaklaştırmış olması.
Ne zamandır aptal aptal sırıtmadığımı böylece fark ettiğimde daha çok güldüm istemeden. Yatakta küçük bir deprem yarattıktan sonra saatlerce uyumamış biri olmaktan çok uzak, oldukça enerjik bir şekilde ayağa kalktım. Kollarımı havaya kaldırıp keyifle esnedim.
Bu halim kendime bile çok yabancı gelmişti. Yadırgamıyor değildim ama bir yandan da hoşuma gitmişti. Biliyordum, hiçbir zaman çok uzun sürmezdi bu mutluluk hali ama en azından süreci en uzun şekilde yaşamak istiyordum.
Birkaç savsak adımla pencereye yaklaşıp pervazına tutundum. Karşı binadaki gürültünün kaynağını bulmak için başımı oynatmama bile gerek yoktu. Bir elimle karnımı kaşırken bir yandan da aniden güneşe çıkınca kararan gözlerimi kısıyordum.
"Şu köşeyi de sil Hyunjin."
Bayan Hwang bir elini göğsünde bağlamış diğer eliyle de camın lekeli kalmış köşesini işaret ederken Hyunjin çamaşır suyuyla yeni bir moda yaratabileceği ayıcıklı pijamalarıyla mermerin üzerinde akrobasi yapıyordu.
Hwang ailesi kesinlikle temizlik hastasıydı. Her hafta hiç üşenmeden cam silmelerinden kaynaklı yakında pencerelerinin aşınacağı gibi bir fikre kapılmadan edemedim.
"Oldu mu?" Hyunjin bir yandan pencere pervazına tutunup bir yandan da cam silmeye çalışırken adeta nefes nefeseydi. Haksız da sayılmazdı. Ayağı bir kaysa eceline kavuşacaktı.
"Ne biçim iş yapıyorsun sen? Duruyor hep kir, düzgün sil şunu evladım." dedikten birkaç saniye sonra Hyunjin'in eli kayar gibi olunca anında döndü fikrinden. "Ay, oğlum iyi misin? Tamam yeter, yeter. İn aşağı."
Hyunjin fırsat bu fırsat pencereden indi.
"Aman, çocuğumun başı döndü. Dur sen bir otur şöyle. Hemen su getireyim."
