Antipatiko, iyon ang unang impression ni Lily sa pasaway na guest sa may penthouse sa hotel kung saan siya nagta-trabaho. Wala na ata 'tong ibang ginawa kung hindi ang pagdiskitahan siya araw-araw pero dahil sa hindi nito makuha ang reaksyon na gust...
KINABUKASAN napakagaan ng pakiramdam ni Lily nang magising siya, sigro dahil alam niyang kahit na paunti-unti ay nagagawa na niyang matupad ang dapat niyang gawin.
Sana nga lang ay magawa siyang matulungan ni Paolo na makapunta sa main branch, kahit isang araw lang, kahit sandali lang. Magagawa na niya ang dapat niyang gawin. 'di hamak na mas natatakot siya sa pwedeng mangyari sa kanya kung basta-basta na lang siyang babalik ng hacienda nang wala siyang kahit na anong plano para mabawi 'yon kay Alberto.
Pero kahit na papaano nawala 'don ang isip niya lalo na sa mga nangyari kagabi. Wala sa sariling napangiti siya nagn maalala niya ang pinagagagawa ni Renz kagabi.
Kung hindi pa niya siguro 'to sinilip sa bintana niya nang makapasok siya sa dorm, hindi pa niya nakita na nagbabalak itong magkampo sa labas para lang bantayan siya magdamag.
Kaya sa huli ay wala siyang nagawa kung hindi ang babain ito para pagsabihan.
"Dapat hindi ka na bumaba," naalala niyang sabi nito.
"Kung hindi ako bababa, paano kita sasabihan na umuwi ka na?"' aniya.
Ngumisi ito, "Ah, right, hindi ko pa rin pala nakukuha ang number mo. Can I have it? Tapos bigay ko na rin 'yung akin para hindi ka na mahirapan sa susunod."
That's when she realizes, na kaya hindi 'to agad na umalis para lang makuha ang number niya. Naghihinalang tinignan niya ito, but then he just smiled sheepishly, mukhang napansin nitong madali lang niyang nalaman kung ano ang ginagawa nito.
Sa huli napabuntong-hininga na lang siya saka sinabi ang number niya, naiwan kasi niya ang cellphone niya sa bag. Para namang bata na nakakuha ng candy ang mukha ni Renz dahil sa ginawa niya. Iiling-iling na iniwan na niya 'to.
Pagkabalik niya sa dorm ay muling sinilip niya ang bintana at nanag makita niya ang papaalis na kotse nito ay saka lang siya nakahinga ng maluwag.
Ngayon pagkatapos nang mga nangyari kagabi na-realize niya na hindi naman ganon kahirap na makuha ang number niya. Especially kung ang mismong tatanungin nito ay si Paolo.
But knowing that guy siguradong mahihirapan si Renz na makuha ang number niya. No wonder he choose to directly ask her for it. Just how weird is he?
Nakita niya ang sarili sa harap ng opisina ni Paolo, huminga siya ng malalim at kinatok ang pinto. Nang marinig niya pinapapasok na siya nito ay saka niya binuksan ang pinto.
Unlike noong unang pagkakataon niyang puntahan ang opisina nito noong kaka-promote nito bilang isang generl manager ay wala na siyang nakitang mga tambakk na papeles sa lamesa nito.
"Ah, I think I already know why you are here."
Nagtatakang tiniginna nniya itoKINABUKASAN napakagaan ng pakiramdam ni Lily nang magising siya, sigro dahil alam niyang kahit na paunti-unti ay nagagawa na niyang matupad ang dapat niyang gawin.
Sana nga lang ay magawa siyang matulungan ni Paolo na makapunta sa main branch, kahit isang araw lang, kahit sandali lang. Magagawa na niya ang dapat niyang gawin. 'di hamak na mas natatakot siya sa pwedeng mangyari sa kanya kung basta-basta na lang siyang babalik ng hacienda nang wala siyang kahit na anong plano para mabawi 'yon kay Alberto.
Pero kahit na papaano nawala 'don ang isip niya lalo na sa mga nangyari kagabi. Wala sa sariling napangiti siya nagn maalala niya ang pinagagagawa ni Renz kagabi.
Kung hindi pa niya siguro 'to sinilip sa bintana niya nang makapasok siya sa dorm, hindi pa niya nakita na nagbabalak itong magkampo sa labas para lang bantayan siya magdamag.
Kaya sa huli ay wala siyang nagawa kung hindi ang babain ito para pagsabihan.
"Dapat hindi ka na bumaba," naalala niyang sabi nito.
"Kung hindi ako bababa, paano kita sasabihan na umuwi ka na?"' aniya.
Ngumisi ito, "Ah, right, hindi ko pa rin pala nakukuha ang number mo. Can I have it? Tapos bigay ko na rin 'yung akin para hindi ka na mahirapan sa susunod."
That's when she realizes, na kaya hindi 'to agad na umalis para lang makuha ang number niya. Naghihinalang tinignan niya ito, but then he just smiled sheepishly, mukhang napansin nitong madali lang niyang nalaman kung ano ang ginagawa nito.
Sa huli napabuntong-hininga na lang siya saka sinabi ang number niya, naiwan kasi niya ang cellphone niya sa bag. Para namang bata na nakakuha ng candy ang mukha ni Renz dahil sa ginawa niya. Iiling-iling na iniwan na niya 'to.
Pagkabalik niya sa dorm ay muling sinilip niya ang bintana at nanag makita niya ang papaalis na kotse nito ay saka lang siya nakahinga ng maluwag.
Ngayon pagkatapos nang mga nangyari kagabi na-realize niya na hindi naman ganon kahirap na makuha ang number niya. Especially kung ang mismong tatanungin nito ay si Paolo.
But knowing that guy siguradong mahihirapan si Renz na makuha ang number niya. No wonder he choose to directly ask her for it. Just how weird is he?
Nakita niya ang sarili sa harap ng opisina ni Paolo, huminga siya ng malalim at kinatok ang pinto. Nang marinig niya pinapapasok na siya nito ay saka niya binuksan ang pinto.
Unlike noong unang pagkakataon niyang puntahan ang opisina nito noong kaka-promote nito bilang isang generl manager ay wala na siyang nakitang mga tambakk na papeles sa lamesa nito.
"Ah, I think I already know why you are here."
Nagtatakang tinignan niya 'to para namang wala siyang naalalang may sinabi siya rito na kahit na ano.
Huminga ito ng malalim. "Renz told me na you will be going with him sa main branch."
Si Renz, iyon na naman ang pangalan na narinig niya. For some reason ay para bang kaya nitong gawin ang lahat even within the hotel premises.
Nagtataka talaga siya, at minsan gusto talaga niya itong tanungin kung ano nga ba ang posisyon nito sa hotel kung saan siya nagta-trabaho.
But then alam niyang hindi rin naman siya nitong sasagutin ng matino kung sakaling magtanong siya.
"Ganon ba talaga kadaling puunta sa main branch especially empleyado ka lang sa isang branch ng hotel?"
Tinanggal ni Paolo ang salamin nito saka sumandal sa swivel chair. "Of course, hindi ganon kadali 'yon. Pero kung si Renz ang nagsabi, madali lang 'yon para sa kanya."
"Bakit? Ano bang posisyon ni Renz sa hotel? Hindi ba manager lang siya ng isang bar?"
"Kahit na tanungin mo ko, hindi kita masasagot siya," agad nitong nabasa ang susunod niyang sabihin, "Kahit na magpakampi ka pa kay Lola, hindi ko talaga pwedeng sabihin."
Napabuntong-hininga na lang siya, bakit ba gusto pa niyang mas lalong palalain ang problema niya? Renz is already solving her problem easily. Siguro kung sa ibang pagkakataon baka tanggihan niya ang ginawa nito.
Pero ngayon? Hindi niya kaya, lalo pa at alam niyang abot kamay na niya ang sarili niyang ama.
Ang tyansa na 'to ang kaisa-isang bagay sa buong buhay niya na kailangan niya. Kung ano man ang magiging kalalabasan ng lahat ng 'to handa siyang harapin, but her mother's last letter somewhat gave her a reassurance. Everything will be okay,
Hindi niya alam kung sino nga ba ang ina-assure niya sa sinabi but he will hope that for the next days, all the things that she need to do will be okay.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
