Aralarındaki çekimi gizlemeyecek kadar cesaretli, bir adım bile yaklaşamayacak kadar korkak iki insanın hikayesi..
~
Hogwarts'ın Bilinmeyenleri - 5 Yıldız.
Ya da gizlenenleri mi desem..?
Aslında çoğu kişi biliyordu bizi, bir zamanlar gazetelerde adı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
I do not understand how two hearts can be so close and far apart. But, even though we are apart, my heart still burns for you.
(İki kalbin nasıl bu kadar yakın ve uzak olabileceğini anlamıyorum. Ama ayrı olsak da kalbim hala senin için yanıyor.)
- Medyadaki şarkıyı açmayı ve yorum bırakmayı unutmayın :) -
"Ay bu gece seninle birlikteyken ne kadar güzel gözüküyor öyle değil mi?" dedi Tom, Valencia hemen ona baktı, aynı sayfayı okumuşlardı. Bu sefer korkmamıştı, bir adım atıp yaklaştı ve ince pembe dudaklarını aralayıp "Ölmeye hazırım." dedi. Tom neye uğradığını şaşırmıştı. Valencia ona karşılık veriyordu.
Tom düşüncelerine hakim olamayıp "Ne?" dedi, üstü kapalı aşk itirafına karşılık ilk cümle biraz kaba kalmıştı ancak bugün bu anın yaşanacağı aklının köşesinden bile geçmemişti. İkisinin de aynı yeri okuması birbirlerine benzemelerinden mi yoksa kaderin cilvesi mi henüz bilmiyorlardı. Valencia duraksayıp gülümsedi, elleri buz kesiyordu. Boğazında düğüm hissetti. Yaşanan öpücükten sonra hislerine emin olmuştu, aşkına karşılık verecekti. Kaçarak hiçbir yere varamamıştı, saklandığı her yolun sonu Tom'a çıkmıştı, bu işaretleri geç olmadan görmeye kararlıydı.
Valencia ve Tom'un arasında akıl almaz bir uyum vardı, birbirlerinin akıllarını okumamalarına rağmen aynı şeyleri düşünüyorlardı ama aynı zamanda çok zıt fikirlere sahiplerdi, karakterleri birbirinden farklı ancak zekalarını yönlendiriş şekilleri benzerdi, Tom kurnazdı, her şeyi planlar kafasında bir yere oturtur ve sıfır hata yaparak hayata geçirirdi. Valencia ise spontane özgür ruhtu, olaylar nasıl şekillenirse ona göre saniyesinde hikaye yazar ve onu oynardı, kuralları umursamazdı. İkisi bir araya geldiğinde durdurulamaz bir güce sahip oluyorlardı, bu güç öyle büyük ve görkemliydi ki orduları yok edebilecek kapasiteye sahipti.
Valencia ve Tom tıpkı kitapta yazdığı gibi kırmızı görünmez iple bağlanmıştı, kader onları bir çok kez bir araya getirmiş ancak fark etmeleri yıllarını almıştı.
Şimdi ise Astronomi Kulesinde dikilmiş birbirlerine bakıyorlardı, aralarındaki tutku ve çekim uzaktan hissedilirken Valencia sonunda duygularını açmaya karar vermişti. Derin nefes alıp zeminde yankılanan eminli bir adım attı, gözlerindeki ateş giderek büyürken içi içine sığmıyordu.
"Doğru duydun, fikrimi değiştirdim."
"Geçen gece konuşmamızda epey kararlıydın, bugün olan öpücük fikrini değiştirecek kadar etkili miydi?" diye sordu Riddle küstahça ve gülümsemesinin yüzüne yayılmasına engel olmadı, kalbinin hızlandığını hissetmişti, ilk defa yaşadığının farkına vardı. Valencia'nın yanına bir adım daha atıp yaklaştı, sert rüzgar Valencia'nın dalgalı saçlarını uçuştururken gözlerine yansıyan Ay cesaretini gösteriyordu. Artık korkmuyordu.
