That one journey that changed her life

Deel 11

Paar maanden later

Ik ga gewoon echt naar Engeland. 'Anna zullen we naar het vliegveld?' Roept mijn moeder. 'JAAAAAA'.
Ik pak al mijn spullen en zeg mijn kamer gedag.

In de auto naar het vliegveld zeggen mijn ouders niet zo veel. Ze zijn vast niet echt blij dat ik weg ga. Maar ik kom toch heel vaak terug hier heen en ik blijf niet mijn hele leven weg.
'Mam, pap ik ga jullie wel missen' zeg ik. 'Wij jou ook lieverd, maar we komen nog wel bij op bezoek daar' zegt papa.

Aangekomen bij het vliegveld. Nu ga ik echt weg. Ik geef mijn ouders een dikke knuffel. Mijn moeder fluistert in mijn oor 'geen dingen doen waar je spijt van krijgt'. Ik moet lachen dit zei ze altijd als ik uit ging.
Ik loop weg om mijn koffers in te checken.

Ik heb nog geen appartement in Londen, maar Alec ik zei dat ik zo lang ik wil bij hem kan logeren. Hij woont alleen wel met twee andere jongens in die ik nog nooit gezien heb. Hij heeft wel over ze vertelt. Alec is met hun een band begonnen genaamd New Rules. Echt heel leuk.  Verder heb ik geen idee wie ze zijn. Ik ga er van uit dat ze heel aardig zullen zijn.
Als ze mijn stroopwafels proeven zullen ze vast blij zijn dat ik er ben.

'Mevrouw ticket alstublieft' vraagt iemand aan mij. Ik laat hem zien en mag het vliegtuig in. Stoel 27C. De laatste keer dat ik naar Londen ging had ik ook dat stoelnummer. Misschien is 27 wel mijn geluksnummer. Ik ga zitten en doe mijn oortjes alvast in en mijn afspeellijst begint.

Na ongeveer anderhalf uur wordt ik gewekt door een stewardess. 'We zijn geland u kunt van board af'. ' dank u ik had helemaal niet door dat we geland zijn'. Ik ren haast het vliegtuig uit. MIJN NIEUWE LEVEN GAAT BEGINNEN.
Alec staat vast al op mij te wachten. Ik moet nog wachten op mijn koffers dat duurt altijd zo lang niet normaal.

Ik loop met mijn koffers naar die leuke schuif deuren. Anna haal adem je gaat Alec weer zien. Ik loop door de deurtjes en kijk om mij heen als ik hem zie staan. Maar ik zie hem niet. 'Anna, Anna, Anna' hoor ik opeens iemand roepen. En ja hoor daar staan drie jongens en een daarvan is Alec. Ik ren naar ze toe en geef Alec een knuffel. 'Sorry dat de andere jongens ook mee zijn, Nathan heeft als enigste zijn rijbewijs en Ryan kon dan niet alleen achter blijven thuis'. Ik lach ' dat geeft toch niks'. Ik geef de jongens een hand. De gene met blond haar heet Nathan. Die andere jongen valt mij meer op hij heet Ryan. En die ziet er zeker niet verkeerd uit.