ក្រោយពេលធ្វេីរឿងនោះរួច រាងក្រាសក៏គេងលក់បាត់ ចំណែកអ្នកដែលត្រូវគេចាប់ធ្វេីរឿងនោះជាមួយ គេងបែរខ្នងទៅម្ខាងបង្ហូរទឹកភ្នែកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់បំផុត មិនគិតថាជូតចេញ ។ មិនយូរប៉ុន្មានរាងក្រាសក៏បានដឹងខ្លួនព្រោះតែសម្លេងសសឹកមិនបាត់របស់រាងតូច ដៃធំក្រាសទាញខ្លួនតូចស្រលូនចង្កេះមួយក្ដាប់រាងកាយមានក្លិនក្រអូបដូចជាផ្កា មកឱបរឹតក្នុងរង្វង់ដៃរបស់ខ្លួន ។
"ហេតុអីក៏យំមិនឈប់បែបនេះមិនហត់ទេហេ៎ស ? " សួរទៅរាងតូចក្នុងរង្វង់ដៃដោយមិនភ្លេចឱនថេីបសក់ពណ៍ទង់ដែងរលាស់រលោងរបស់រាងតូច
"ដោះលេងខ្ញុំទៅ ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះវិញ"
"ចម្លេីយដូចមុនដដែល គ្មានការយល់ព្រមពីយេីងទៅណាមិនបានទាំងអស់ ទោះជាឯងឲប្អូនរបស់យេីងជួយក៏ដោយ" និយាយដោយសម្លេងស្មេីនិងផ្ដាច់ការជាទីបំផុត ។
"លោកជាមនុស្សអាក្រក់បំផុតនៅលេីលោក"
"យ៉ាងមិចក៏បាន ឲតែឯងពេញចិត្ត" មិនបានអេីពេីជាមួយនិងសម្តីរាងតូច បែរជានិយាយចាក់បណ្ដោយថែម ។
"ចាំមេីលខ្ញុំនិងចេញពីទីនេះឲបាន"
"ចេញបានក៏ចេញទៅ តែកុំឲយេីចាប់បានឲសោះបេីមិនដូចនោះទេ និងត្រូវធ្ងន់ខ្លាំងជាងយប់ដំបូងដល់ទៅដប់ដងឯណោះដឹងទេ សឺត..."និយាយក្នុងន័យគំរាមរាងតូចដែលនៅក្នុងរង្វង់ឲខ្លាចខ្លួន ដោយមិនភ្លេចថេីបញាំញីថ្ពាល់ក្រពុំពណ៍ក្រហមព្រឿងៗដែលដាមដោយទឹកក្នែកមិនទាន់ស្ងួតនោះ ។ ចំណែករាងតូចក៏បណ្ដោយឲរាងក្រាសថេីបតាមសម្រួលព្រោះខ្លួនគ្មានកម្លាំងស៊ូជាមួយគេដដែល លេីកណាក៏ដូចលេីកណាត្រូវគេចាប់បានសម្រេចរហូត។
មិនយូរប៉ុន្មានរយៈពេលមួយអាទិត្យក៏រំលងផុតទៅយ៉ាងលឿន ហេីយថ្ងៃនេះក៏ជាថ្ងៃដែលជុងហ្គុក ត្រឡប់មកពីរុស្សីវិញដូចគ្នា។ ចំណែកជីមីនត្រូវអ្នកដែលជាអនាគតបងថ្លៃចាប់ធ្វេីរឿងនោះជាមួយស្ទេីតែមិនលស់ថ្ងៃ ទោះជាប្រឹងគេចពីដៃនាយកម្លោះយ៉ាងណាក៏គេចមិនផុត ។
YOU ARE READING
ចំណងស្នេហ៍ប្រែអាពាហ៍ពិពាហ៍
Dla nastolatkówថេយ៉ុង វ៉លឡែន x ជុង ជីមីន ថេយ៉ុង : អាល់ហ្វា ជីមីន: អូមេហ្កា
