*သခင္ၾကင္လ်ွင္ခ်စ္ျခင္းမည္*
"ျပြတ္စ္"
"အင့္. . ."
"~ဝုန္း~
တြန္းထုတ္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ နိဒါန္းထိုင္ခံုၾကားလဲက်သြားသည္။
ခုနကေကာင္ေလးကေတာ့တင္းမာလြန္းေသာမ်က္ဝန္းအစံုနဲ႔ နိဒါန္းကို ထပ္ထိုးေတာ့မတက္ၾကည့္ကာထြက္သြားသည္။
"သခင္ ေနအံုးေလ"
သူ႔သူငယ္ခ်င္းကသူ႔ေနာက္ကိုေျပးလိုက္သြားသည္။
နိဒါန္းထိုင္ခံုၾကားကေနကုန္းထရင္း. . .
"ေတာက္! ဘယ္လိုေကာင္လဲ"
"ေဟ်ာင့္. .ထိုင္ေတာ့ လူေတြၾကည့္ေနတယ္"
"ၾကည့္ပေစေပါ့ဘာျဖစ္တုန္း လီးမွ ဂရုမစိုက္ဘူး"
"ဘာျဖစ္လဲမလုပ္နဲ႔ မနက္ျဖန္မင္းရံုးခန္းသြားဖို႔ျပင္ထား"
"ဘာကိစၥလဲ"
"မင္းကရာဇဝတ္အိုးကို တုတ္နဲ႔သြားထိုးတာကိုကြ"
"သူဘယ္သူလဲမင္းမသိဘူးလားနိဒါန္း"
ဒီစကားကို ခဏအတြက္းဘယ္နွခါၾကားေနရမွာလဲ။
"လာျပန္ျပီ မသိဘူးကြာ သူကဘာလဲ ေစာနကေကာင္လို
ေဘာစိ သားပဲလား အဲ႔ဒါေတြငါ့လာမေျပာနဲ႔
သူတို႔ေဘာစိျဖစ္လိုငါလဲေဘာစိပဲ"
"ေအးပါကြာ အဲ႔ဒါ တစ္ေက်ာင္းလံုးရဲ႕King!
The Whole King သူ႕သခင္တဲ့ finalက
ေဘာစိသားလဲဟုတ္တယ္ ေက်ာင္းအုပ္ကလဲသူ႔အေဒၚအရင္း"
"အဲ႔ဒါငါကဘာလုပ္ရမွာတုန္း Kingဆိုျပီးအေလ်ာ့ေပးရမွာလား အခုကိစၥသူအရင္စတာေနာ္ အသလြတ္င့ါကိုထိုးတာေလ"
"မင္းကေရေႏြးပူနဲ႔သူ႔သြားပက္မိတာကိုကြ"
"ဟ! အဲ႔ဒါငါမွမျမင္တာ"
"ဒါေပမဲ႔မင္းမွားတယ္ေလကြာ မင္းသူ႔ကိုေတာင္းပန္ရမဲ႔ဟာကို"
"ဟ! ငါကေတာင္းပန္မလို႔ပဲေလ သူကငါ့ကို လာထိုးတာကိုကြ ငါ့အသားနာရင္ငါကခြင့္လြတ္မေပးတက္ဘူး"
"မေျပာေတာ့ဘူး နိဒါန္း မင္းၾကိဳက္တာလုပ္"
"မင္းမနက္ျဖန္ ရံုးခန္းသြားဖို႔သာျပင္ထား"
