*သခင်ကြင်လျှင်ချစ်ခြင်းမည်*
"ပြွတ်စ်"
"အင့်. . ."
"~ဝုန်း~
တွန်းထုတ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် နိဒါန်းထိုင်ခုံကြားလဲကျသွားသည်။
ခုနကကောင်လေးကတော့တင်းမာလွန်းသောမျက်ဝန်းအစုံနဲ့ နိဒါန်းကို ထပ်ထိုးတော့မတက်ကြည့်ကာထွက်သွားသည်။
"သခင် နေအုံးလေ"
သူ့သူငယ်ချင်းကသူ့နောက်ကိုပြေးလိုက်သွားသည်။
နိဒါန်းထိုင်ခုံကြားကနေကုန်းထရင်း. . .
"တောက်! ဘယ်လိုကောင်လဲ"
"ဟျောင့်. .ထိုင်တော့ လူတွေကြည့်နေတယ်"
"ကြည့်ပစေပေါ့ဘာဖြစ်တုန်း လီးမှ ဂရုမစိုက်ဘူး"
"ဘာဖြစ်လဲမလုပ်နဲ့ မနက်ဖြန်မင်းရုံးခန်းသွားဖို့ပြင်ထား"
"ဘာကိစ္စလဲ"
"မင်းကရာဇဝတ်အိုးကို တုတ်နဲ့သွားထိုးတာကိုကွ"
"သူဘယ်သူလဲမင်းမသိဘူးလားနိဒါန်း"
ဒီစကားကို ခဏအတွက်းဘယ်နှခါကြားနေရမှာလဲ။
"လာပြန်ပြီ မသိဘူးကွာ သူကဘာလဲ စောနကကောင်လို
ဘောစိ သားပဲလား အဲ့ဒါတွေငါ့လာမပြောနဲ့
သူတို့ဘောစိဖြစ်လိုငါလဲဘောစိပဲ"
"အေးပါကွာ အဲ့ဒါ တစ်ကျောင်းလုံးရဲ့King!
The Whole King သူ့သခင်တဲ့ finalက
ဘောစိသားလဲဟုတ်တယ် ကျောင်းအုပ်ကလဲသူ့အဒေါ်အရင်း"
"အဲ့ဒါငါကဘာလုပ်ရမှာတုန်း Kingဆိုပြီးအလျော့ပေးရမှာလား အခုကိစ္စသူအရင်စတာနော် အသလွတ်င့ါကိုထိုးတာလေ"
"မင်းကရေနွေးပူနဲ့သူ့သွားပက်မိတာကိုကွ"
"ဟ! အဲ့ဒါငါမှမမြင်တာ"
"ဒါပေမဲ့မင်းမှားတယ်လေကွာ မင်းသူ့ကိုတောင်းပန်ရမဲ့ဟာကို"
"ဟ! ငါကတောင်းပန်မလို့ပဲလေ သူကငါ့ကို လာထိုးတာကိုကွ ငါ့အသားနာရင်ငါကခွင့်လွတ်မပေးတက်ဘူး"
"မပြောတော့ဘူး နိဒါန်း မင်းကြိုက်တာလုပ်"
"မင်းမနက်ဖြန် ရုံးခန်းသွားဖို့သာပြင်ထား"
