~သခင္ၾကင္လ်ွင္ခ်စ္ျခင္းမည္~
နိဒါန္းအေဆာင္ကိုျပန္လာေတာ့ စိုင္းေနက အေဆာင္ေရွ႕မွာထိုင္ေစာင့္ေနသည္။
"မင္းဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ မိုးခ်ဳပ္ေနျပီကို"
"ကိုကို႔အိမ္ေရွ႕ ခဏသြားတာ"
"ဘာေတြေလ်ွာက္လုပ္ေနတာလဲ"
"ေစာင့္ၾကည့္ေပါ့ကြာ မနက္ျဖန္ငါကိုကို႔စီကအေျဖရေတာ့မွာ"
"ဘယ္လို ကိုသူ႔သခင္ကမင္းကိုအေျဖေပးမယ္ေျပာလိုက္တာလား"
"အဲ႔လိုေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ
ငါကသူ႔စီကအေျဖကိုရေအာင္လုပ္မွာေလ
ေက်ာင္းကလူေတြအမ်ားၾကီးေရွ႕မွာ ကိုကိုကငါ့ကိုခ်စ္တယ္ေျပာေစရမယ္ မယံုရင္ေလာင္းမလား"
"မေလာင္းပါဘူးကြာ မင္းဘာလုပ္မလဲပဲေစာင့္ၾကည့္မယ္"
"ေစာင့္ၾကည့္. .ေစာင့္ၾကည့္"
ထံုးစံအတိုင္း နိဒါန္းကေတာ့စိတ္လက္ေပါပါးစြာအိပ္လိုက္သည္။
မနက္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမနိုးခင္ အေစာထျပီးေက်ာင္းကိုလာခဲ႔သည္။
စိုင္းေနတို႔အိပ္ယာထေတာ့နိဒါန္းကိုမေတြ႔ေတာ့။
အေဆာင္မႈးေျပာတာေတာ့ နိဒါန္းအေစာၾကီးထြက္သြားသည္တဲ့။
စိုင္းေနတို႔လဲ 8နာရီေလာက္ေက်ာင္းကိုလာခဲ႔သည္။
ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ စိုင္းေနတို့စာသင္ေဆာင္ေရွ႕မွာ
လူေတြအံုေနသည္မို႔ စိတ္ဝင္စားစြာအျမန္ေျပးလာခဲ႔ၾကသည္။
သူမ်ားေတြအေပၚေမာ့ၾကည့္ေနလို႔ တစ္အုပ္စုလံုး လိုက္ေမာ့ၾကည့္မိၾကသည္။
"ဟာ. . .နိဒါန္း"
ေက်ာင္းေခါင္မိုးမွာမတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ နိဒါန္း။
ဘာလဲ ဒီေကာင္ ေၾကာင္သြားတာလား။အကြက္ဆန္းေတြလုပ္ျပန္ျပီ။
စိုင္းေနတို႔လဲ သူမ်ားေတြလို စိတ္ပူမေနဘဲ လက္ပိုက္သာရပ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
ဒီအေကာင္လား အဟုတ္ခုန္ခ်ရဲမွာ။
"စိုင္းေန. .ထက္ဘုန္း"
"အယ္…အကိုေဝျဖိဳး"
အကိုေဝျဖိဳးေရာက္လာေတာ့ မ်က္နွာေတြကို ခ်က္ခ်င္းငယ္ခ်လိုက္ရသည္။
