*သခင္ၾကင္လ်ွင္ခ်စ္ျခင္းမည္*
"ကဲ. . .စားျပီးျပီဆိုေတာ့ က်ေနာ့ဘက္ကပဲအရင္ေျပာပါရေစကိုရာဇသစ္
နားနဲ႔မနာဖဝါးနဲ႔နာေပါ့ဗ်ာ"
ဦးမင္းျမတ္ကဘာကိုေျပာခ်င္တာရယ္မသိဘဲစကားပလင္ခံသည္။
သခင္ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုသာေနလိုက္သည္။
"ရပါတယ္ေျပာပါ"
"ခင္ဗ်ားသားနဲ႔က်ေနာ့္သားကို ေနရာခ်ထားေပးခ်င္တာပါ
ခင္ဗ်ားတို႔ကသားကို က်ေနာ့္သားကလိုခ်င္တာဆိုေတာ့ အဆင္ေျပမွသာေျပတယ္ေျပာပါ
က်ေနာ့္ကိုအားမနာပါနဲ႔"
"ဘာအဆင္မေျပစရာရွိလဲ ကိုမင္းျမတ္ရာ
ေနနဲ႔လ ေရႊနဲ႔ျမေပါ့ မင္းတို႔ငါတို႔ဆိုတာေျပာစရာလူေတြမွမဟုတ္တာ
စီးပြားဖက္ေတြလဲဟုတ္တယ္ လူရင္းေတြလဲျဖစ္ေနတာပဲ
မင္းသားနဲ႔ငါ့သားကိုဆိုေတာ့ လက္ခံတာေပါ့ကြာ"
လူၾကီးခ်င္းေျပာေနသည့္ ထိုစကားေတြက ေပါ့ေပါ့တန္တန္ဟုမ်ားထင္ေနၾကသလားမေျပာတက္။
ေတာ္၏ မေတာ္၏လဲ မစဥ္းစားၾကတာလား။
တဖက္လူက ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ ၾကည္ျဖဴနိုင္ပါေသာ္လည္း သခင္ကေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ မရွိ။
ကိုယ့္အားပစၥည္းတစ္ခုနွယ္ သူမ်ားလက္ထဲ ထည့္ေပးခ်င္သည့္ ဒယ္ဒီ့ကိုလဲနားမလည္နိုင္။
သခင့္ကို အိမ္မွာတင္ထားရတာ ဒယ္ဒီ့အတြက္ အရမ္းမ်ားပင္ပန္းၾကီးေနခဲ့လို႔လား။
"ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒီေန႔အတြက္သတင္းေကာင္းပဲဗ်ာ
သားေရာ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ ဒယ္ဒီစီစဥ္တာလက္ခံလား"
ဦးမင္းျမတ္က သူ႔သားအာကာယံဟိန္းကိုေမးသည္။
"လက္ခံပါတယ္ဒယ္ဒီရဲ႕ သားကဒယ္ဒီစကားကိုဘယ္တုန္းကျငင္းဖူးလို့လဲ"
အာကာယံဟိန္းက သခင့္ကိုတည့္တည့္ၾကည့္ကာေျဖသည္။
ဒီကိစၥ အာကာယံဟိန္းစနွက္ပဲျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
"ဒီကိစၥကို သခင္လံုးဝလက္မခံနိုင္ပါဘူးဒယ္ဒီ
က်ေနာ့္ကိုမေမးဘဲအသိမေပးဘဲ ဘာမွမစီစဥ္ပါနဲ႔
မဟုတ္ရင္ေတာ့က်ေနာ္ကိုအဆိုးမဆိုနဲ႔
အားေတာ့နာပါတယ္အန္ကယ္ဦးမင္းျမတ္
က်ေနာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါအံုး"
