Edizin arkasında kocaman vahşi bir kurt belirdi, ediz canını dişine takarak koşuyordu, kurt haftalardır avlanamamışcasına edizi kovalıyordu. Ediz kaçmakta, Kurtta yakalamakta emindi, yakalamaca bataklığa kadar sürdü, ediz yollara ezbere bildiğinden bataklıktan ustaca sıyrıldı, ama kurt bataklığı geçemedi. Ediz sanki olay hergün oluyormuşçasına yola koyuldu, artık uyuyamazdıda zaten bir an önce Sümeyya ve çocuklarına kavuşmak istiyordu, Şafak vakti evinde olacağından emindi, Sümeyya ve ediz daha uzun süreler ayrı kalmaya alışkınlardı. Saat 5 sularında ediz kulübesine varmıştı hafifçe sendeleyerek kulübenin kapısına yoneldi kapı koluna elini uzattı, ve kapıyı açtı, sümeyya ve çocuklar birbirlerine sarılıp uyumuşlardı, Ediz sessiz sakin adımlarla içeri yöneldi, Sümeyya ve çocukların yanına yaklaştı ve hepsinin yanağına içten gelen bir öpücük kondurdu, Sümeyya hafiften gözlerini açtı ve karşısında Edizi görünce sevinçten çığlık attı, kendini edizin kollarının arasına bıraktı, Edizin sağ salim geleceğinden emindi, Ediz kıyafetlerini değiştirirken Sümeyya mutfağa yöneldi, Edizin en sevdiği çorbayı yapmaya başladı, Ediz kıyafetlerini değiştirmişti sonunda rahattı, karısı ve çocuklarının yanında evindeydi artık.
