სასიყვარულო სამკუთხედი

9 თავი

-ასტრა-

გარეშ გავედი და საშინლად ვნერვიულობდი, ასევე არ ვიცოდი გავქცეულიყავი თუ არა. ვიცოდი რომ ყველანაირ სემთხვევაში მიპოვიდნენ და მერე უარესი იქნებოდა ამიტომაც ჯობია რომ დავრჩე. კართან ახლოსს სკამზე დავჯექი.

დაახლოებით 5-10 წუთის შემდეგ ორივენი გამოვიდნენ, ჩემს წინ დადგნენ და ზევიდან მოყურებდნენ . მათ სახეებს ვერ ვკითხულობდი, გახარებული? რაბრაზებული? უბრალოდ სერიოზული? რა ხდება? ერთ წამს დავინახე როგორ გაეღიმა ერთი კუთხით ერთერთს

მ.რ: "წავედით"

ა: "ს-სად?"

მ.ბ: "იმის შემდეგ რაც მოხდა ბედავ და კითხვებს სხვავ?"

ა: "მ-მე ბო-ბოდიშით, უ-უბრალო-" სულ ვკანკალებდი

მ.რ: "ერთხელ მაინც მოიქეცი კარგი გოგოსავით, ადექი და ჩაჯექი ამ წყეულ მანქანაში.  მანამ ძალათი ჩაგტენე" ცრემლი ჩამომივარდა, სკამიდან ავედექი და განიშნეს რომ მათ წინ წავსულიყავი, ისინი კი უკან მომყვებოდნენ, მათი თვალები ვგრძნობდი რომ ჩემს უკანალზე იყო და თვალს არ მაშორებდნენ

მისტერ როჯერსის მანქანაში ჩავჯექით და წავედით. დაძაბული ვიყავი და სულ ვკანკალებდი

ა: "სად მივდივართ?"

მ.რ: "ბაკისთან" ბაკი? ტოდის მერე ეძახის ბაკის? სულ რამდენიმე წუთის წინ არ გაიცნეს ერთმანეთი? თან მისტერ როჯერსი იჯდა მანქანასთან და აშკარად იცოდა სადაც მიდიოდა

ა: "თქვ-"

მ.ბ: "კიდევ ერთი კითხვაც და აქვე ამ მანქანაშივე ისე გაგჟიმავ რომ გული შენი წყეული სახელიც კი დაგავიწყდება"  ტრემლები ისევ ჩამომივარდა. როცა მივედით, გადავედი და ნელნელა მივდიოდი, რადგან მეშინოდა, ვწელავდი რაც შემეძლო. 

ორივემ აქეთ იქით ჩამჭიდეს მკლავში ხელები და სახლში შემათრიეს. როცა შიგნით შევედით ხელები ორივემ გამიშვეს და მაგ ადგილებში სულ დამიწითლდა.