-ასტრა-
არ ვიცი რამდენი ხანი ვტიროდი, შემდეგ ძლივს ავდექი, ყველაფერი მტკიოდა, ჩემი ჩანთა ავიღე და ოთახიდან გავედი. დერეფანში არავინ არ იყო, უკანა მხრიდან გავედი და ზუსტად ტაქსი დავინახე, გავაჩერე და შიგნით ჩავჯექი.
ბავრი ვიფიქრე სად წავსულიყავი. სახლში?
სახმე ისეთ ადგილას სადაც მარტო ვიქნებოდი?
ვანდასთან?
სტივთან?
უცებ ტელეფონმა დამირეკა
უცნობი: "ასტრა?"
ასტრა: "ჰ-ჰეი, აგათა?" კიდევ ვტიროდი და ამიტომაც ლაპარაკი მიჭირდა
აგათა: "საყვარელო ტირი? რატომ ტირი?"
ასტრა: "..."
აგათა: "ასტრა რა მოხდა?"
ასტრა: "მე-მ... აგ-ათ-"
აგათა: "დამშვიდდი, ისუნთქე, ახლავე ადექი და ჩემთან ჩამოდი, ვანდა და პიედროც აპირებენ ჩამოსვლას ხვალ"
ასტრა: "არ შემიძლია" იმაზე მეტად ვეღარ გავაბრაზებდი რამენათაც ახლა იყო
როცა ტელეფონი გავთიშე მძღოლს სტივის მისამართი ვუთხარი. ვიცოდი რომ დღეს სამსახურში არ იყო.
როცა მივედი კარზე დავაკაკუნე და გამიღო. ჯერ ძალიან გაკვირვებული იყო ჩემი დანახვით მაგრამ როდესაც ჩემი სახე და ნამტირალევი თვალები დაინახა დაპანიკდა
"პრინცესა! შემოდი, რა მოხდა? კარგად ხარ? რატომ ტირი?" ძლიერად ჩაემხუტა
"მ-მე..."
"ვინმემ რამე დაგიშავა? რამე გტკივა? რაყომ ტირი? გთხოვ ხმა ამოიღე საგვარელო"
"ბაკი..."
"რა? რა გააკეთა?" როცა გამახსენდა კიდევ ერთხელ დავიწყე ტირილი, სტივმა ხელში ამიტყავნა და ოთახში ავედით. დივანზე დაჯდა, კალთაში ჩამისვა და ყველაფერი მოვუყევი. ძლიერად მეხუტებოდა, მის ემოციას კი ვერ ვკითხულობდი. "ძალიან გტკივა?"
"ცოტათი გამიარა"ხელები ჩემს უკანალთან ჩამოიაცურა
"გამალს დაგალევინებ რომ ტკივილმა გაგიაროს და თან დაგაძინებს კარგი?" თავი პატარათი დავუქნიე, როცა წამალი მომიტანა დავლიე და არც ისე დიდი ხანი დამჭირდა რომ ჩამძინებოდა.
YOU ARE READING
სასიყვარულო სამკუთხედი
Fanfiction"მ-მისტერ როჯერს?" "ჩჩჩ პრინცესა, არგინდა რომ მამაშენმა რამე გაიგოს ხომ?" "რა გინდათ?" "შენ" ~~~~ "მასწ-" "არტემიდე მანქანაში ჩაჯექი" "მაგრამ ბატონო ბარნს-" "მანქანაში ჩაჯექი!!" "კ-კარგით" "აგჰ! არ მინდოდა შენთვის ყვირილი მაგრამ მაინც! მაინც არ აკ...
