-ასტრა-
მე და სტივი მაქანაში ვისხედით და ჯეიმსთან მივდიოდით. მთელი გზა ჩუმათ ვიჯექი, როცა მივედით სტივი გადავიდა
"არ მოდიხარ?" მკითხა. მხოლოდ იმაზე მეფიქრებიდა თუ როგორ მიჭედა ყელით და მახრჩობდა. როგორ მეძახდა ძუკნას კახპას. როგორ მირტყავდა მის ქამარს. როგორ შემომარტყა სახეში. როგორ დამტოვა კაბინეტში ძირს დაგდებული, როცა ვტიროდი.
ყოველთვის როდესაც ჯეიმზე ვფიქრობდი სიყვარული და დაცული ადგილი მახსენდებოდა, ჩემი ბედნიერება. მაგრამ ახლა ერთადერთი შიშს ვგრძნობდი.
"საყვარელო" ჩემი კარები გააღო და ჩაიკუზა. ჩემი ხელები მის ხელებში მოქცია და მისკენ გამახსედა "შენ... შენ გეშინია"
"მე..."
"ამას ვგრძნობ. ყოველთვის ვგრძნობ რასაც შენ გრძნობ. მოდი აქ" ჩამეხუტა "თუ არ გინდა არ გადმოხვიდე მაგრამ მე უნდა შევიდე და გავარკვო რა მოხდა"
"კარგი" მაკოცა და წამოდა "მოიცადე!" გაჩერდა "... მეც მოვდივარ"
"დარწმუნებული ხარ?"
"კი..." ხელი ძლიერად მოვკიდე, ძალიან დაბალი და პატარა ვიყავი მასთან შედარებით და ალბათ მამა-შვილს ვგავდით. მითუმებეს ჩემი შეშინებული სახლით და ვარდისფერი ტანსაცმლით.
"ყველაფერი კარგად იქნება" შიგნით შევედით და ექიმმა მის კაბინეტში შეგვიყვანა. მოგვიყვა თუ როგორ მივიდა ჯეიმსი საავანდმყოფოში, ძლიერად ცდილობდა რომ თავი გაეკონტროლებინა. მთელი ძალითა. ამის გამო კი გონება დაკარგა. წამლები მისცეს და მკირნალობა დაუშინდნეს. ტოცა გონზე მოვიდა და უთხრეს ამიაზე, მან მოითხოვა რომ აქ დარჩენილიყო და ემკურნალა.
"შიძლება ვნახოთ?"
"კი, წამოდით" ავდეით და ექიმმა ჯეიმსთან წაგვიყვანა. ისიც ჩვენს დანახვაზე წამოდგა და დავინახე როგორ ჩამოუცურდა თავლიდან ცრემლი. "მარტო დაგტოვებთ" ექიმი წავოდა
YOU ARE READING
სასიყვარულო სამკუთხედი
Fiksi Penggemar"მ-მისტერ როჯერს?" "ჩჩჩ პრინცესა, არგინდა რომ მამაშენმა რამე გაიგოს ხომ?" "რა გინდათ?" "შენ" ~~~~ "მასწ-" "არტემიდე მანქანაში ჩაჯექი" "მაგრამ ბატონო ბარნს-" "მანქანაში ჩაჯექი!!" "კ-კარგით" "აგჰ! არ მინდოდა შენთვის ყვირილი მაგრამ მაინც! მაინც არ აკ...
