LANGUAGE OF LOVE:I Love You

Chapter 16

“Anak? Silver?!” Selene exclaimed as she saw her firstborn Silver after almost two decades. Tears immediately fell as she saw Silver in front of her today. Before, she can only see her firstborn on T. V or in newspapers but now in-flesh. Silver Wright in Flesh.

“Ma.” Isang salita lang ang lumabas sa bibig ni Silver at agad naman siyang lumapit sa kaniyang ina na nakabuka ang mga braso na para bang handa na siya yakapin nito.

Silver sat down beside his mom and hugged her back, tears started falling as he felt the warmth of his mom. He longed for this almost half of his life the purest hug and love of his mom.

“Ma sorry! Ngayon ko lang nalaman na nandito ka. Sana pala matagal na kitang napuntahan ma.” Saad ni Silver na patuloy na umiiyak habang kayakap ang ina niya.

“Ayos lang nak. Sorry din kung iniwan ka ni mama, mahal na mahal kita anak.” Sagot ng ina niya na kasalukuyang umiiyak din dahil kay Silver.

Hindi alam ni Selene kung nanaginip ba siya o sumama na siya sa Maykapal pero ngayon kayakap na niya ang anak niyang si Silver, di niya mapigilan na umiyak at yakapin ng paulit-ulit ang anak niya.

Nariniy ni Selene at Silver na parang may umiiyak din sa bandang likuran nila at patingin nila ay umiiyak na si Sicel at Sia na umiiyak na din kaya binuka ni Silver ang kabilang braso niya at agad naman yumakap si Sicel at Sia sa kanila.

“Pwede na yata ako sumama sa papa ninyo, kompleto na ang mga anak ko.” Saad ni Selene.

“Maaaa!!!” Saway ni Sia, Sicel, at Silver.

“Biro lang mga anak, sobrang saya lang ni mama eh. Sana si Kuya Sidney mapatawad na si mama.” Ani Selene at kapagkuwan ay humiwalay na ito sa pagkakayakap sa mga anak niya.

“Iwan muna namin kayo ni Kuya Silver ma, kakausapin namin si Kuya Sidney.” Ani Sia at lumabas na din ang magkapatid matapos nito.

“Kamusta ka na anak? Silver? Si Daddy? Mabuti ba siya?” Sunod-sunod na tanong ni Selene kay Silver na kaharap nito.

“Si daddy? He almost killed me ma, but all in all I’m okay ma.” Silver spoke as if it’s nothing.

“Huh? Bakit? Anong ginawa mo nak?”

“I liked someone, ma. Kaso may kambal na anak I don’t see the problem there ma but apparently dad does.” Malungkot na Kwento ni Silver sa kaniyang ina na handa at sabik na marinig ang mga kwento ni Silver.

“Oo nga naman nak? Anong problema? Porket may anak na eh hindi na pwede? May litrato ka ba nak? Mukhang maswerte ka sa kaniya ah.” Saad ni Slene na dahan-dahan na napangiti dahil sa hitsura ni Silver, nakikita niyang masaya ang anak niya dahil sa kasintahan nito.

Agad namang kinuha ni Silver ang telepono niya at pinakita ang litrato nila ni Ligaya at mga bata nung kumain sila sa Mcdo.

“Tanggap mo ang mga anak niya nak?” Tanong ng kaniyang ina habang tinitingnan si Silver at ang litrato.

“Bakit naman hindi ma? Wala naman kasalanan yung mga bata eh. Tanggap ko ang mama nila kaya dapat tanggap ko din sila.” Saad ni Silver.

Di makapagsalita si Selene matapos niyang marinig ang kwento ni Silver, sa akala niyang arrogante, mayabang, at masungit na Silver ang lumaking walang ina, ay maayos pa rin naman itong lumaki kahit wala siya sa tabi nito.

“Ikaw ma? Kamusta ka na? May masakit ba? May kailangan ka ba? Sabihin mo ma kaya kita ibili ng kahit ano.”  Saad ni Silver na nakangiti sa kaniyang ina at kitang kita ng ginang ang tuwa sa mga mata nito.

“Sapat na nandito ka sa harap ko anak, kaso nagugutom na ako eh. Pabili ka na lang ng pagkain kay Sicel.” Agad niya naman sinunod ang kaniyang ina at mabuti na lang naabutan niya pa si Sicel at Sia dahil naghihintay pa ito ng masasakyan.

“Bili ka ng pagkain eto ang card ko, kung anong gusto mong bilhin at para kay mama, here use my car Sicel.” He spoke and handed his Black card and the keys of his car.

“Kuya hindi pa po ako marunong mag-drive lagi kasing commute lang ako, kaya naman namin ni Sia mag-commute. Diba Sia?” Ani Sicel at agad naman sumang-ayon si Sia.

“Tirik na tirik ang araw masyadong mainit, magpapaalam na lang ako kay mama ipagmamaneho ko isa sa inyo.” Saad ni Silver.

“I’ll drive them. Sakay na Sicel and Siandra, leave the favorite boy to her.” Sidney spoke coldly to Silver and brushed his shoulder abruptly.

“Sorry Kuya ah.” Hingi ng tawad ni Sicel sabay sakay sa front passenger seat ng sasakyan ni Sidney, ganun din si Sia na malungkot ang mukha nito.

Silver walked back towards his mom’s room to stay with her.

“Kuya Sidney naman! Bakit ka naman ganiyan kay Kuya Silver huh? Kasalanan niya bang halos patayin na siya ng papa niya kaya hindi siya makapunta huh?” Saad ni Sia kay Sidney na hindi maipinta ang mukha at halos magdikit na ang kilay sa galit.

“Shut up Sia.” Sidney murmured as he rested his elbow and used his fist to support his head. 

“Kuya tama naman si Sia eh, bakit ba galit na galit ka kay Kuya Silver huh? Wala naman siyang ginawa masama sa iyo eh.” Sabad pa ni Sicel at panay salita pa ang dalawa at nauubos na ang pasensya ni Sidney.

“Everybody shut the fuck up! Wala kayong alam! At wala kayong karapatan magsalita!” Sidney’s voice echoed around the car, it shocked Sia and Sicel but they weren’t scared.

“Fine! Kung Magiging ganiyan ka lang din naman! Itigil mo na ang sasakyan kuya!” Sigaw ni Sia at agad naman hininto ni Sidney ang sasakyan at bumaba naman agad si Sicel at Sia.

“Kakalimutan na naming Kuya ka namin!” Sigaw ni Sia bago ibalibag pasara ang pintuan ng sasakyan ni Sidney. 

Then Sidney left without any word to them.

Sidney drive until he reached a deserted place with tall grasses and high buildings. Tears started falling as he realized things he have done.

He tried to cover his mouth to muffle gus tears, but he started bawling his heart out.

“I was such a jerk! What did I do to deserve this kind of love?! Replacement for someone! Why the fuck!” He screamed and punched his steering wheel.

After Sicel and Sia bought food and they immediately returned to the hospital and they’ve had fun as Selene told them stories as well as Silver.

He told them everything about him so they can get to know each other.

Dahil alam ni Sia and Sicel na pagod si Silver pinauwi muna nila ito sa bahay nila sa kalapit na bayan lang naman ng General Hospital.

“Thank you Sia and Sicel, I’ll be back first thing in the morning para makapag-pahinga kayo.” Ani Silver.

“Ma uwi muna ako ah, babalik bukas ma. I love you mama ko.” Sabi ni Silver sabay halik sa noo ng kaniyang ina.

“Mahal din kita nak sobra sobra pa. Pahinga ka na muna, hihintayin ka ni mama bukas.” Saad ni Selene pagkatapos ay niyakap si Silver ng mahigpit na parang hindi na ito babalik.

“Bye ma.” Paalam ni Silver at tuluyan ng lumabas sa kwarto ng kaniyang ina at dumeretso sa parking lot. Pagka buhay niya ng makina ng sasakyan niya di niya mapigilan na mapangiti habang iniisip niya ang mga nangyari, agad niyang binuhay ang GPS niya para makarating siya sa bahay ng kaniyang ina.

“I guess it’s here?” He spoke to himself as he parked his car in front of his Mom’s house, just before he stepped out of the car he took his phone out and he saw that his notifications was bombarded with her texts and calls.

He decided to video call her back.

“Hey baby!” He spoke happily as he saw his Tigress’ beautiful face he can tell that she’s tired but nevertheless she’s smiling at him GENUINELY.

“Someone’s chirpy and happy? How did it go babe? Tell me.” Ani Ligaya na nakatitig kay Silver na nakikita niya sa mga mata nito na Masayang masaya ito.

“Well I shed some tears of happiness as well as my mama, and she was happy that I have a feisty tigress that passes out when I eat her.” He joked and Ligaya’s hazel orbs dilated after Silver spoke.

“Sinabi mo yun?! Gagi! Babe! Noooo! Bakit mo naman na-share yun babe! Bad boy ka talaga!” Sikmat ni Ligaya kay Silver.

“Siyempre hinde, but mama approves even the kids. All is well I bonded with my siblings but the other one seems to hate me, I’ll talk to him. But let’s see if he can’t welcome me I won’t push.” Ligaya saw how her beaming happy Silver slowly saddened.

“Awww I’m sure you’ll get along soon babe, don’t worry na ang saya-saya mo na kanina eh. I mean who doesn’t like you? Well I like you very much! So take care babe!” She chirped and somehow he finally smiled when the kids started saying hi to him.

“Tito Silver miss na po kita, kelan po kami pupunta sa mall house mo?” Tanong ni Julian na tuwang tuwa makita si Silver.

“Soon Julian, Tito Kiel has kids na when they grow up a little I’ll invite them for a play date.” Silver assured the kids and they immediately celebrated.

“Okay po Tito Silver pogi, bye po! Sleep na po kami!” Paalam ni Joy sabay higa na din sa kamang kinauupuan ni Ligaya.

“Well, if you need someone to talk to I’m here babe call or text me okay? Matutulog na din ako babe. Goodnight Silver ko, happy for you!”

“Thank you Tigress! Tell the kids I miss them too babe.” He said as he smiled and they both bid goodbyes.

Napahinga siya ng malalim nung makita niya si Sidney nasa loob at umiinom, dahan-dahan siyang pumasok, umangat naman ang ulo ni Sidney.

“Oh the favourite boy is here?! Come join me!” Drunken Sidney spoke to him, since he wants to get along with his brother so he pulled the chair in front of Sidney and he sat down.

“Fucking Beer can!” Sidney Scowled as he tried to open the beer with his other eye closed.

“Let me.” Saad ni Silver at hinawakan ang kabilang gilid ng beer at binitawan naman na ito ni Sidney at binuksan niya ito at uminom siya nito.

“Sorry Sidney.”

Natigilan si Sidney dahil sa sinabi ni Silver, sa akala niya na magmamayabang ito dahil di naman nila maikakaila pero successful talaga si Silver.

“No! Kasalanan mo ang lahat ng ito! Kung hinanap mo sana si mama agad! Edi sana hindi Silver ang tawag niya sa akin! Tangina ang pangalan ko Sidney! This is all your fault! Then you barge here as if nothing happened?! Son of a fucking bitch!” Sigaw ni Sidney at marahan na pinisil ang lata ng alak.

“I know, that’s why I’m here. I want to make up and amend with everyone.” Silver answered calmly, he is fuming mad and he wants to redeem himself but he knows what it feels to be drunk instead he slowly and calmly talked to Sidney.


“No! You lying bastard! I’m not the bad guy here! You are! Even Sicel and Siandra hate me! Just because you came! Tangina! Sana hindi ka na lang pumunta!” Sigaw ni Sidney sa kaniya, gusto niyang sagutin at magalit din pero alam niyang walang kahihinatnan kung sasabayan njya ang galit nito.

“I know, sorry Sidney.” He spoke whilst containing his anger. “I’m very sorry Sidney, you're drunk come on matulog ja na. You can curse more tomorrow but now you’re drunk. Halika na.” Saad ni Sikver at hinawakan ang kanang braso ni Sidney akmang itatayo niya ito ngunit tumayo ito bigla at padabog na pumasok sa isa sa mga kwarto at binalibag pasara ang pinto.

He cleaned up after Sidney, he threw all the empty cans and opened bag of chips to the trash can near the counter top. He used a paper towel to wipe all the spill of beer and crumbs of chips.

Bago pa man masalo ng palad niya ang mga kalat ng lamesa ay tumawag bigla ang kapatid niyang si Sia.

“Hey sis? May kailangan ka ba?” Tanong ni Silver at binitawan muna niya ang hawak na tissue.

“Kuya si Sicel po ito dun ka po sa pangalawang kwarto sa taas, mula sa pag-akyat pangalawa po. Kung wala ka pong damit meron sa unang kwarto kuya, kamusta po si Kuya Sidney?” Kabadong tanong ni Sicel dahil baka napatayan na pala ang dalawang kuya niya.

“Ummm he’s sleeping now, he’s drunk by the way. But it’s okay I understand him.” He answered.

“Okay Kuya, tulog ka na din para makapagpahinga ka, Good night Kuya!”

“Good night too! Little Bro!” He chirped and after he tapped the end call and finished cleaning. 

Pumunta siya sa sasakyan niya para kunin ang damit niya mabuti na lang naisipan niyang magdala ng damit, pagkatapos ay sinara niya na ang gate at ang main door ng bahay.

Umakyat na din siya at umakyat sa pangalawang kwarto, pagpindot  niya sa switch ng ilaw ay nakita niya na   puno ito ng mga litrato niya mula sa magazine at dyaryo. Lumapit siya sa bed side table at nakita niya ang litrato niya nung tatlong taong gulang palang siya.

He softly chuckled and placedd it back, he powered the air-conditioning unit and sat down. He saw a door just before the bathroom to his curiosity he opened it and revealed a spacious terrace. He picked up his beer and sat down to the wooden chair.

As soon as the cold win brushed softly against his cheek, his tears started falling as he slowly think about the things Sidney said, indeed he was right.

He started bawling his heart out, but he covered his mouth to muffle his sobs as Sidney was already asleep and he didn’t want to wake up his brother.

Habang umiiyak siya panay pa din ang inom niya, iniisip niya kung bakit nga ba hinintay niya pa na puntahan siya ni Sia kesa hinanap niya na dapat kaagad ang ina niya.

Then his phone rang so he stopped cryinh and picked up his phone and answered it.

“Hey Buddy how are you?” Kiel on the other line asked.

“I-I’m fine bud, you? How are you?” He asked back and wiped his tears away.

“Wait? Are you crying? Talk to me Silver. Don’t be shy di ka tanggap ni Tita? Or ng kapatid mo? What tell me buddy.” Kiel Hurriedly said and with that his tears started falling again.

“Mama is sick but recovering, met my siblings but one of them is mad because all along mama replaced me with him.” He explained before he took a big gulp of his beer.

“Let it fall bud you know I won’t judge you, gusto mo ba na puntahan kita diyan? I can bud tell me and I’ll fly there.”

“No, no need. Kleigh and Kaleigha needs their dad, I can manage.” He calmed himself and cleared his throat to refrain from crying again.

“Buddy? Don’t be like that. If you need us tell us okay? No buts and ifs, okay?” Worried Kiel spoke and he can feel the care from him.

“Thank you bud, I’ll call everyone again if I can’t manage it.” He assured Kiel.

“Okay buddy, call me I’ll be available always for you, bye!”

“Bye bud.”

After everything he took a bath to calm himself and relax his nerves, he changed into a much more comfortable clothes, then he lay there staring at the ceiling until his eyelids felt heavy than he slept peacefully. 

The next morning.

He woke up the next morning with the annoying sound of his phone but the moment he saw the caller ID his annoyance immediately melted, it was his babe.

“Heeeeeyyyyy!!! Baby!!!” His Tigress greeted him.

“Oh? Wait? Are you okay namamaga ang mata mo.” Ligaya noticed and Silver got teary-eyed but he kept a straight face.

“Well things with my utol is not going well.”

“Aw, I wish I could be there baby, let’s hope you’ll get along soon. Kamusta si Tita? Ok ba siya?” Tanong ni Ligaya matapos ipatong ang telepono niya sa lamesa kasalukuyang nasa bahay kasi si Ligaya.

“Well she’s getting better babe. Sumobra lang si utol kagabi kaya bumuhos ang luha ko but I’m fine don’t worry, maya-maya lalabas ako para bumili ng almusal namin ni Sidney tapos maghahanda na din ako pumunta sa hospital para palitan si Sicel and Sia.” Kwento ni Silver.

She feels bad that she couldn’t accompany him and he’s having hard time getting along with his brother.

“I need to go Tigress ko, take care baby and the kids tell them Tito Silver misses them.” He spoke and they both bid goodbyes.

Pagbangon niya agad siyang naghilamos at nag-sipilyo dahil lalabas siya para bumili ng almusal, sinilip niya din si Sidney at kasalukuyang tulog pa ito kaya dahan-dahan siya sa paggalaw.

Lumakad lang siya at sa pangalawang kanto nakakita siya ng nagtitinda ng almusal, napili niyang lugaw ang ibili kay Sidney para sa hangover nito at sa kaniya naman ay pancit canton at pritong itlog na malasado.

“Ang pogi mo naman noy! Bagong lipat ka ba? O umuwi lang? Sino ba mama mo? Baka kakilala ko.” Saad nung ginang na nagsasalok ng pagkain.

“Si Mama Selene po.” Saad niya habang naghihintay.

“Ay! Talaga ba! Kumare ko yon eh, narinig ko nga na nasa hospital siya, kamusta siya hijo?” Anito sabay abot ng supot na may laman na pagkain.

“Nagpapagaling po, dalawin niyo po Ma’am pag may oras ho kayo.” Saad niya bago iabot ang isang libo sa tindera.

“Nako! Noy naman! Wala akong sukli dito sa isang libo mo! Isang daan lang naman eh.”

“Buwena mano naman po diba? Sige na po ayos na po yan. Ano po palang pangalan ninyo Ma’am para masabi ko po kay mama.” Tanong niya sa ginang.

“Remedios noy, ikaw ba anong pangalan mo?” Tanong nito sa kaniya.

“Silver po! Salamat po!” Lumakad siya pabalik sa kanilang tahanan ang pagbalik niya ay sinalin niya na ang lugaw sa isang mangkok na bulaklakan at dinala ito sa kwarto ni Sidney at iniwan ito sa bed side table nito.

Kumain siya ng mabilisan at baka pagod na ang dalawang kapatid niya, dumaan siya sa isanh drive thru para bumili ng almusal para sa kaniyang ina at mga kapatid.

“Sorry Sis nalate si kuya ah eto almusal kumain na muna kayo, si Kuya Sidney binilan ko na ng almusal don’t worry.” Saad ni Silver.

“Sus! Dapat hinayaan mo na yon! Napakasama niya!” Sikmat ni Sia.

“Tsk! Sia!” Saway ni Sicel.

“Kumain na muna kayo, ako na bahala kay mama.” Ani Silver at sabay-sabay silang pumasok.

“Mama.” Bati ni Silver sabay mano sa kaniyang ina at halik sa pisngi nito.

“Hi nak? Kamusta ka? Hm?” Tanong ni Selene habang hinahanda ni Silver ang kaniyang pagkain.

“Ok lang po ako ma, tsaka pala kinakamusta po kayo ni Nanay Remedios at ni Ligaya.” Saad niya bago hiwain sa maliliit na piraso ang pancake ng mama niya.

“Ligaya? Kasintahan mo nak? Sabihin mo mabuti ako. Pero mukhang malungkot ang anak ko, ayos ka lang ba?” Tanong ni Selene sabay hinaplos ang pisngi ni Silver.

“Ayos lang ako ma don’t worry kain ka na po.” Aniya at nilapit lalo ang pagkain sa kaniyang ina.

“Okay sabi mo nak eh, salamat sa pagkain.” Saad ng kaniyang ina at nagpatuloy na sa pagkain.

Matapos kumain nila Sia ay umuwi na din ang mga ito at naiwan siya sa kaniyang ina, inaalalayan niya ito sa tuwing kailangan nito mag-banyo pero di siya pumapasok sa loob.

“Ma gusto mo pumunta tayo dun sa gilid na park? Para naman di puro pader nakikita mo.” Suhestiyon ni Silver sa kaniyang ina.

“Sige anak gusto ko yan.” Masayang saad ng kaniyang ina kaya agad na nag-request si Silver ng wheel chair, pagdating nito at akmang ang nurse ang bubuhat sa kaniyang ina ay pinigilan niya ito.

“Kapit ka po sa akin ma.” Hinawakan ni Silver ang magkabilang hita ng kaniyang ina at inalalayan ang likod kapagkuwan ay binuhat niya ito at dahan-dahan na inupo sa wheel chair.

“Okay na ma?” Tanong ni Silver at tumango naman ang kaniyang ina kaya siya na ang nag-tulak ng wheel chair niyo para makapag-bonding sila.

“Ay salamat anak ko! Ang sarap ng simoy ng hangin.” Komento ni Selene matapos nila tumigil sa maluwag na parke ng hospital, kasalukuyang pinapanood nila ang paglubog ng araw.

“Oo nga ma eh, ang sarap talaga dito sa probinsya.” Sang-ayon ni Silver sa kaniyang ina.

“Nak, pag si mama nagpahinga na alagaan mo mga kapatid mo ah. Lalo na si Sidney, matigas yon pero alam ko gusto niya lang din makaramdam ng pagmamahal. Kaya nak sana pag tiyagaan mo si Sidney ah. Si Sicel at Sia naman marunong na yong mga yon pero sana alalayan mo pa din sila.”Habilin ng kaniyang ina.

“Ma naman? Bakit naman parang naghihuling habilin ka na? Eh ang lakas-lakas mo pa nga oh? Wag ka naman ganiyan ma. Kahit na maubos ang pera ko pampagamot sa iyo ma ayos lang basta makasama pa kita ng matagal.” Sagot ni Silver na pinipigilan umiyak dahil sa sinabi ng kaniyang ina.

“Mas mabuti ng sigurado nak alam mo namang wala ng kasiguraduhan ang lahat.” Ani Selene sabay humilig sa balikat ni Silver.

“I’ll do my best ma, pero ang wish ko lang eh sana makasama pa kita ng matagal.” Turan ni Silver na pilit na pinipigilan umiyak sa harap ng kaniyang ina.

“Gusto ko mag-sorry sa iyo anak ko, patawarin mo sana si mama kung iniwan kita.” At doon na bumuhos ang luha ni Silver at niyakap niya ang kaniyang ina.

Before he could even calm down his mother started screaming out of excruciating pain, Silver held her and he screamed out for help because he didn’t knew what was happening.

“Tulong! Tulungan niyo kami! Ma! Sorry!”

Nurses and doctors came towards them and placed her gently to the stretcher, she was in pain so much pain that she told Silver that she wanted to die right there.

Sidney came for the first time that day, he saw his mother flinch in pain as Silver followed her, all his hate melted and immediately ran towards the room of his mom.

Halos madurog na ang puso nung makita niya ang mama niya na umiiyak at humihiyaw sa sakit, kahit na magkabali-bali ang buto ni Silver sa sobrang higpit ng hawak ng kaniyang ina sa kamay niya ayos lang ito lang ang paraan niya para maibsan ang sakit ng nararamdaman nito.

“Ano bang ginawa mo!? Ma!” Sigaw ni Sidney kay Silver at hinawakan ng mahigpit ang kabilang kamay ng kanilang ina. Matapos ang ilang minuto ay kumalma na ang kanilang ina at dahil napagod ito kakasigaw at kakaiyak ay nakatulog na ito.

Nanginginig na si Sidney sa sobrang galit habang nakatitig kay Silver na tumatangis habang nakahawak sa braso ng kanilang ina. Nabigla si Silver nung biglang hinawakan ni Sidney ang kwelyo niya at Napatayo siya.

“Tangina mo! Anong ginawa mo kay mama! Sa akala mong perpekto ka?! Hinde! Buong buhay ko sinubukan kong palitan ka pero hinde! Kahit anong gawin ko hindi nila ako makita bilang Sidney! Kaya ikaw umalis ka na!” Sigaw ni Sidney pero si Silver hindi siya nagpapatinag at nagsisimulang magalit na siya hindi na niya mapigilan.

“Kasalanan ko nanaman ba? Sidney? Bakit parang lahat ng ginawa ko mali sa iyo? Kasalanan ko pa rin bang iniwan ako ni mama sa kamay ng ama kong sobrang sama?” Silver answered whilst containing his anger.

“Oo! Kasalanan mo! Tang-

“TUMIGIL KAYO! KAYO ANG TUNAY NA MAGKAPATID!” Biglang sigaw ng kanilang ina kaya dahan-dahan na lumuwag ang hawak ni Sidney sa kwelyo ni Silver.

“Huh?! Ma?! Bakit?! Hindi pwede!” Sigaw ni Sidney at walang sabi-sabi ay bigla itong lumabas at hindi na bumalik.

Nabigla din si Silver pero agad siyang lumapit sa ina niya para tanungin kung ayos lang ito matapos ang nangyari.

“Sorry nak, tinago ko sa iyo.” Saad ng kaniyang ina.

“Ayos lang ma nainitindihan ko si Sidney ang nangangailangan ng paliwanag.”  Sagot ni Silver, gulong-gulo din siya pero di niya magawang magtanong dahil alam niyang baka maka-trigger ito sa sakit ng kaniyang ina.

“Bago ko pa iwanan si daddy mo nabuntis pala ulit ako, buti na lang tinanggap ako ni Keanu, siya ang daddy nila Sicel. Sorry nak.” Her mother started bawling her heart out, Silver stood up and rested his mom’s head to his tummy and caressed her back carefully.

“Sorry nak, sorry.” His mother kept saying those three word that shattered him even more, after his mom calmed down he let her rest and sleep again.

Naupo si Silver sa couch ng kwarto ng kaniyang ina para magpahinga muna, kaso parang di rin siya mapapikit dahil parang bawat oras may pumapasok na nars at doktor. Kinagabihan nakatulog na din si Silver sa couch na ang ulo nito ay nakasandal sa ibabaw ng couch.

Nagising si Selene na nauuhaw siya at nakita niya naman ang anak niyang si Silver na tulog at sa tingin niya ay pagod na ito, kinuha niya ang isang layer ng comforter at dahan-dahan na pinatong ito sa mga braso ni Silver at tinakpan ang katawan nito.

“Sorry nak.” Aniya sabay hinaplos ang pisngi ni Silver. Pagkatapos ay bumalik na din siya sa higaan at inabot ang baso ng tubig at uminom.

“Ma-

Naputol ang masayang bati ni Sia dahil nakita nito na natutulog si Silver sa sofa at mahimbing ang tulog nito. Naupo naman si Sicel at dahan-dahan na binaling ang ulo ni Silver sa balikat nito para hindi sumakit ang batok nito.

“You’re here? Sorry I dozed off ma.” Silver spoke and sat properly.

“Ayos lang nak, nakatulog din naman ako.” Sagot ng ginang.

“May nangyari ba? Bakit naglalasing nanaman yung isa sa bahay?” Tanong ni Sia at kitang kita nila na dahan-dahan na nalungkot ang aura ng kanilang ina.

“Sorry mga anak may sasabihin sana ako.” Natigilan si Sia at naupo sa bandang paanan ng higaan ng kanilang ina.

“Si Kuya Silver at si Kuya Sidney sila ang tunay na magkapatid, ang daddy ni Silver yun din ang daddy ni kuya Sidney.” She was about to cry but Sia was quick enough to hug her and calm her down.

“Shhhhh ok lang ma,  wala naman na sa amin yun tutal si kuya Silver eh di niya naman kami tinuturing na iba. Si Kuya Silver nga yata ang ampon eh.” Bigla naman kinurot ni Sidney si Sia.

“Pagpasensyahan niyo na si Kuya Sidney ah, pag wala na ako patuloy niyo siyang mahalin ah.” Bilin ng kaniyang ina.

“Ma naman! Si Kuya Silver ngayon lang natin nakasama oh. Wag na muna ma, sabi mo hihintayin mo pa apo mo sa akin.” Saad ni Sia na naluha pero agad niyang napunasan ito.

“Oo nga mama naman eh.” Sikmat ni Sicel.

“Bibili  muna ako pagkain bago ako umuwi para sabay-sabay tayo kumain ah.” Saad ni Silver bago kunin ang pitaka niya na nakapatong sa lamesa pero nalaglag ito at bumukas nakita ni Sicel ang litrato nila ni Ligaya kasama ang mga bata.

“May anak ka na kuya?” Tanong ni Sicel.

“My girl’s twins but I’m not the father.” He spoke and took his wallet, slid it to his back pocket.

“Oh okay. Ingat ka kuya.” Tumango lang si Silver at tuluyan ng umalis, may malapit na fast food chain sa hospital kaya dun siya bumili ng pagkain nila.

“Sir! Eto na po!” The waitress caught his attention as he thought that Sidney was his brother, he wants to tell his dad but he knows that he would treat Sidney badly too so he disregarded that thought.

Ilang araw niya nang kinikim-kim ang mga sinabi ni Sidney sa kaniya, gusto niya ng umuwi para makasama ang mga kaibigan niya, si Ligaya, at ang mga bata para naman mabawasan ang sakit na nararamdaman niya ngayon.

Pagdating niya sa hospital kumain lang siya at pagkatapos ay nagpaalam na din para umuwi at magpahinga na.

“Bye ma! Balik ako bukas, Love you mama ko.” Turan niya sabay yakap sa kaniyang ina at halik sa pisngi nito.

“I love you too nak, sorry ah.” Anito.

“Sia, Sicel. Uuwi muna si Kuya ah. Mahal ko kayo.” Paalam niya sa mga nakababatang kapatid niya at kumaway naman ito sa kaniya.

Pag-uwi niya nakita niya ang kapatid niyang si Sidney nakaupo sa tabi ng pundasyong semento ng bahay nila at nakalutang ang paa nito dahil may kataasan ang kinauupuan nito mula sa sahig.

“Kumain ka na Sidney?” Tanong niya at umiling naman ito, nakikita niya na namumugto ang mata nito. Lumapit siya at pinatong ang dala niyang pagkain sa tabi nito.

His back faced the concrete and he used his muscular arms to push himself up and sit beside Sidney.

“Brother huh? Sana naging masamang kuya ka na lang eh para may paglagyan ang galit ko sa iyo. Bakit naman kasi ang bait bait mo ha? Sorry Kuya Silver.” Ani Sidney, agad naman itong niyakap ni Silver at hinimas ang likod nito, bumuhos ang luha ni Sidney habang yakap soya ng kuya Silver niya.

“It’s okay Sidney, Kuya is very sorry too.” Silver started crying too but he was quick enough to wipe it away.

“Sorry Kuya, Sorry.” Sidney kept saying those three words and it shattered his heart even more as he held his brother.

After Sidney calmed down, Silver took his handkerchief and hand it to Sidney to wipe his tears away. He felt assured now that Sidney finally called him ‘Kuya’.

“Tahan na, di galit si Kuya sa iyo. Kainin mo na yung dala kong pagkain.” Saad niya at kapagkuwan ay kinuha na ni Sidney ang pagkain at kumain na ng maayos.

As Sidney ate his food he can’t help but cry as he thought how he treated Silver like that without knowing that Silver is his big brother, his brother doesn’t deserve to be treated like that, the moment Silver set his foot to the hospital he cared for Sidney as he drank by himself he realized a lot of things that’s why when Silver came he asked for his forgiveness.

“You know all my life I wanted a sibling because it’s hella lonely to be with dad. I wish I grew up with you, at least I have someone to talk to, play basketball with, or go on road trips. I want you to meet dad but I think it’s better if he doesn’t know or else he’ll make your life miserable.” Silver said as he stared at the stars shining from above and the cold breeze of the wind softly brushed to his cheek.

“Kaya Hindi ko agad kayo nahanap because all my life I’ve been following dad as a good little dog. He threatened me and stabbed just because I’m seeing someone not ‘good enough’ for him. I don’t really have freedom that’s why. I hope you understand me, Kuya is very sorry too bro.” Saad ni Silver he’s trying so hard not to cry.

Hinaplos ni Sidney ang likod ni Silver matapos nito kumain, ngayon na nag-uusap sila bilang magkapatid ngayon naiinitindihan niya na kung bakit naging ganon.

“Anyways, pahinga na tayo magbabantay pa tayo kay mama bukas. Good night bro, mahal ka ni Kuya.” Saad ni Silver sabay tapik sa braso ni Sidney.

He was tired but he’s happy that he and Sidney finally talked properly, he understood his side and Sidney understood him.

“Good Night Kuya!” Sidney spoke and he waved back to his little brother. He was so happy that he personally called his babe to tell his story.

“Really!? Awwww! I’m so happy for you babe! Gosh I’m tearing up!” She stated and wiped her tears from the corner of her eyes.

“Yeah me too babe. Because we found out that we have the same father. You? How are you Tigress? The kids too how are they?” He asked.

“Ok naman ako babe, miss na kita. Kelan ka uwi?” Tanong ni Ligaya sabay nguso kay Silver.

“Soon Tigress, wait for me.” Sagot ni Silver at si Ligaya naman yumuko ng kaunti at kitang kita niya na nanlaki ang mata ni Silver at napangiti ito.

“Wag kang ganiyan babe, baka magsarili nanaman ako niyan.” Biro ni Silver dahil si Ligaya nakasuot lang ng sando at nakikita niyang wala itong suot na bra.

“Good Night babe! I have work tomorrow eh, I miss you!” They both bid goodbyes and he finally rested for the day.

A/N- Op hanggang dito muna hehe sa next chapter medyo nakakiyak and mabibigat na scenes hehe

Yours Truly,

Chyne ❤️