ADEN UYANIŞ (Düzenleniyor )

4. Bölüm (Haykırış) Düzenlendi

Medya Zeynep

( Merhaba yine yeni bir bölümle karşınızdayım . Tüm okuyucularıma bu bölüme kadar beni yanlız bırakmadıkları için çok teşekkür ederim.Hepinize keyfli okumalar diliyorum . Umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı ve oylarınızı heyecanla bekliyor olacağım.)🥰🥰🥰🥰

Aşağıdaki şarkı bence bölümle inanılmaz uyumlu oldu. Siz ne dersiniz?

Son Feci bisiklet - Bikinisinde astronomi

ADEN
4 Nisan Perşembe
12 GÜN ÖNCE

Kendime geldiğimde , duyduğum tek şey bir makinanın sürekli bipleme sesiydi. Ne olmuştu? Neredeydim ben ? Kulaklarımda çınlayan bu seste neyin nesiydi ? Bense hiç birşey hatırlamıyor , etrafımdaki seslere dikkatimi vererek , ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.

Sonra yavaş yavaş bilincim geri gelmeye başladığında, herşey okadar hızlı beynim de dönmeye başlamıştıkı , bir anda başıma bir ağrı saplandı, sanki herşeyi unutmak ister gibi direniyordu. Bütün yaşadıklarım yerli yerine oturduğunda hatırladığım son şey , denizin derinliklerinde beni sarmalayan sisin içine kendimi bırakmış süzülürken , Zeynep'in beni kurtarması ve bana bakan gözleriydi, ve ondan sonrası yoktu.

Peki şimdi neredeydim ? Ne olmuştu ? Yavaşça gözlerimi açtığımda heryer bembeyazdı , çok uzaktan " uyandı, uyandı " diye sesler geliyor, bir kadının hıçkırık seslerini işitiyordum, aynı zamanda bir kapının açılıp kapanma sesiyle , bir içeri bir dışarı çıkan , koşturan ayak sesleri duyordum, birinin bana yaklaştığını hissettiğimde , çırpınmaya başlamış , tekrar tekrar gözlerimi kırpıyor ama bomboş bir beyazlıktan başka birşey göremiyorum. Çırpınışlarım arasında birkaç kol bana sarılıp tutmaya çalışırken , ben daha çok çabalıyor onlardan kurtulmak için ,delice bir mücadele veriyordum. Kalbim deli gibi atıyor , aynı zamanda bir sürü insanın konuşma seslerini duyuyordum .

Hiç tanımadığım bir kadın sesi "Sakin ol iyisin, çırpınma , sakinleş güvendesin", diyordu. Artık beynim gerçeklik duygusu yitirmiş, neye güvenip güvenmem gerektiği hakkında hiç bir fikri yoktu, durmalı sakinleşmelimiydim? Yoksa çırpınmalı burdan kurtulmaya çalışmalımıydım,? Gerçekten güvende olmayı okadar arzuluyordum ki , şimdi annemin ve babamın kollarında olmak için herşeyimi verirdim.

Seslerin arasından babamın sesini duyduğumda , gerçek olabileceğine inanmamış , beynimin oynadığı oyunlardan birinin olabileceğini düşünmüştüm, ama sonra kolları beni sardığında babamın parfüm kokusunu duymuş , kendimi onun kollarına bırakmıştım. Nefesim düzene girerken , nabzım artık normale dönmüş , çırpınmayı bırakmıştım. Aynı zamanda tanımadığım kadın sesi , babamla konuşuyor , "Sakinleşti , müsade edermisiniz? hastamızı kontrol etmemiz gerekiyor" dediğinde , babam bana sarılmayı bırakmış , benden uzaklaşıyordu. Tüm gücümle babamın elini tutup " Baba gitme beni bırakma" diye bilmiştim.

Tanımadığım bu kadın konuşmasını bana yöneltmiş ," Peki baban yanında kalabilir, şuanda hastanedesin , benim adım doktor Selma Sayar , bir kaza atlattın , seni buraya getirdiklerinde şuurun kapalı ve kendinde değildin, bu yüzden şimdi seni kontrol etmem gerekiyor, ayrıca sana sorduğum sorulara doğru cevap vermeni ve bir şikayetin varsa bana söylemeni istiyorum dediğinde , "Gözlerim" diye bilmiştim , çatallı çıkan sesimle , "Gözlerimi açtığımda heryer bembeyaz hiç bir şey göremiyorum, ve başım, başım çok ağrıyor" Bunun üzerine Selma hanım gözlerimi yavaşça açmamı ve açık tutmamı söylemiş , görüşümün bu şekilde yavaş yavaş geleceğinide eklemişti. Ayrıca beni kontrol ettikten sonra baş ağrım için bir ağrı kesici yapacağını söyleyip, beni kontrol etmeye başlamıştı.

Selma hanımın dediği gibi gözlerimi yavaş yavaş açmış , canımı yakan bu beyaz ışığa rağmen gözlerimi kapatmamıştım ve görüşüm yavaş yavaş geri gelmişti. Sağ tarafımdaki sandalyede oturan babam elimi sıkı sıkı tutuyor , arada birde başımı okşuyordu. Annem ise yatağımın ayak ucunda dikiliyor, bir elinle göz yaşlarını siliyor, diğer eliyle de yatağımın ucuna tutunuyordu. Yanıma gelmek için Selma hanımın kontrollerini bitirmesini bekliyordu. Benim ise heryerimden kablolar uzanıyor , bir makinada son buluyorlardı. Bir kolumda ise serum takılıydı. Selma hanım serumum içine bir ağrı kesici eklendiğinde , "Birazdan ağrın dinmiş olur , başka bir şeye ihtiyacın olursa ben buradayım " demiş , daha sonra annem ve babama dönerek , iyi olduğumu fiziksel açıdan herhangi bir şeyim olmadığını , ama her ihtimale karşı bugünde gözetim altında olmamı, yarın hastaneden çıkabileceğimi söylemiş , ve eklemişti " Yaşadığı şeyleri ve az önceki verdiği tepkileri ele alırsak , ruhsal açıdan desteğe ihtiyacı olabileceğini düşünüyorum, dilerseniz birazdan bir arkadaşımı yönlendirebilirim" dediğinde , ben Selma hanımı sorgulayıcı gözler ile süzüyordum.