Unicode💜
"ငါနင့်ကိုတော့..လက်မလွှတ်ချင်ဘူး..အဆုံးအရှုံးမခံနိုင်ဘူး..ချင်းလီ.."
အချစ်နတ်ဘုရားမဗီးနပ်စ်ရဲ့ ရင်ထဲဗလောင်ဆူနေသည်ကို..ဘယ်သူသိနိုင်ပါ့မလဲ..
"တိုက်ကို..တိုက်ကို..အကိုတိုက်ကို.."
နေ့လည်စာစားချိန်ဖြစ်တာကြောင့် တိုက်ကို့ကိုလာခေါ်တဲ့ ဟယ်ရီ ..
"နှာဘူးနတ်ဘုရား..တဏှာ.."
"အဲ့လိုမခေါ်ပါနဲ့ဆို..ဟယ်ရီလေးကလည်း"
"ဟမ်!!ဆံပင်အတိုကြီး!!!"
"အင်း..လိုက်လား.."
"ဘာလို့ညှပ်ပစ်လိုက်တာလဲ!!!"
"မဟုတ်ပါဘူး ဆံပင်အရှည်နဲ့အဆင်မပြေဘူးထင်လို့"
"အော််..ဒါပေမဲ့ဟိုနားတိုဒီနားတိုဖြစ်နေတယ်"
"ဟုတ်လား.."
"ခင်ဗျားမှန်မကြည့်ဘူးလား?"
"အင်းမကြည့်ရသေးဘူး.."
ဟယ်ရီက တိုက်ကို့အခန်းထဲကိုဝင်လိုက်တော့...အိပ်ယာပေါ်မှာတင်ထားတဲ့အဝတ်အစားတွေ..
"ဒီအဝတ်တွေကဘာလို့တင်ထားတာလဲ??"
တိုက်ကိုက ထိုအဝတ်တွေကိုသေချာကြည့်ပြီးတော့မှ
"လွှင့်ပစ်ဖို့"
"ဟမ်!!ခင်ဗျားတစ်ခါပဲဝတ်ရသေးတာလေ"
"အင်းဝတ်ပြီးရင်လွှင့်ပစ်ရတာမဟုတ်ဘူးလား"
"ဘယ်လို..ဘယ်လို..ခင်ဗျားအဝတ်အစားတွေက Bvlgari တွေနော်.."
"B..bvl.????"
"အဲ့ဒါစျေးကြီးတဲ့အဝတ်အစားတွေဗျ.."
ဗီရိုထဲမှာ ချိတ်နဲ့ချိတ်ထားတဲ့အဝတ်အစားတွေကိုလက်ညိုးထိုးပြပြီး..
"ဒါက အကိုချင်းလီလျှော်သွားတာမလား"
"ထင်တာပဲ.."
"ခင်ဗျား..ဘာမှ မမှတ်ထားဘူးဘဲ..သွား..အိမ်အောက်မှာထမင်းသွားခူး.."
"ဟယ်ရီလေးကရော..?"
"အဝတ်တွေလျှော်စရာရှိတာလျှော်ပြီးသိမ်းပြီးဆင်းခဲ့မယ်.."
"မလုပ်ပါနဲ့လွှင့်ပစ်လိုက်ပါ"
"ခင်ဗျားမနှမြောပေမဲ့ကျတော်နှမြောတယ်..သွား!!ကျတော်ပြောတာလုပ်.."
CZYTASZ
Stuck With You (မင်းနဲ့ငြိတွယ်မိပြီ)
ParanormalneThis fiction is my first creation.. Script(except from true story) and dialogues are just my imagination..I have no idea to insult anyone
