[Zawgyi]
လွ်ိဳ႕ဝွက္ေလေသာ လိပ္ျပာ 🦋
အပိုင္း (၃)
ဇိုက္အၾကည့္ေတြကို တဖက္ကလူႀကီး မ်က္ႏွာလႊဲပစ္လိုက္မယ္မွန္း ႀကိဳေတြးထားၿပီး ျဖစ္ဧ။္။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားထံမွ ဇိုက္ရဲ႕ ျပာလဲ့လဲ့မ်က္ဆံအေရာင္ကို မႏွစ္သက္ေသာ၊ ထူးဆန္းေသာ တုံ႔ျပန္မႈနဲ႔ ဇိုက္ အသားက်ေနခဲ့တာ ၾကာလွေပါ့။
သို႔ေသာ္ ဆိုက္ေခါင္ထံမွ တုံ႔ျပန္မႈတြင္ အရင္ကလူေတြနဲ႔ မတူညီေသာ အေတြးအျမင္ရွိသည္ဟု ဇိုက္ ခံစားမိလိုက္ရသည္။
သတိုးဆိုင္ေခါင္က ေတာင္တန္းေတြဘက္ကို လက္ညႇိဳးၫႊန္ျပရင္း...
" ခက္ငယ္ အိမ္က ဒီေနရာနဲ႔ နီးၿပီလား... ဇိုက္ "
ဇိုက္ ေခါင္းအသာညိမ့္ျပလိုက္ၿပီးေနာက္ မိမိအေရွ႕ကေန ခပ္သြက္သြက္ေလး ေျခလွမ္းက်ယ္ႀကီးနဲ႔ေလွ်ာက္ေနသူ သတိုးအေနာက္သို႔ ေနာက္က် မက်န္ရစ္ေအာင္ ထက္ၾကပ္မကြာ လွမ္းေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ဧ။္။
မမ ေမရီက အေထာက္ေတာ္ သတိုးဆိုက္ေခါင္နဲ႔ ဟိုးအရင္ကတည္းက အလြန္ ရင္းႏွီးသိကြၽမ္းေနသူပီပီ ဒီလူႀကီးကို မမက ျမင္သည္ႏွင့္ ဝမ္းသားအားရျဖင့္ ေျပးဖက္ရွာေလသည္။
မမရဲ႕ႏႈတ္ကလည္း " ကိုကိုႀကီး " ဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚဆိုေနေသးဧ။္။
သတိုးဆိုက္ေခါင္ က မမ ေမရီရဲ႕ ပခုံးေလးကို အသာပုတ္ေပးလိုက္ၿပီး သူ႔အား တြယ္ဖက္ထားေသာ မမရဲ႕လက္ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလးေတြကို အသာဖယ္ရွားကာ...
" ခက္ငယ္... ညီမေလးကို သတိရေနတာ " ဟုဆိုေလေတာ့ မမ မ်က္ႏွာမွာ ႏွစ္သက္ျခင္းအရိပ္အေယာင္ေတြက ဖုံးမရေအာင္ ထင္ရွားေပၚလြင္လြန္းလွသည္။
မမ ၿပဳံးေနရာမွ အေနာက္မွာရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ဇိုက္ကို အခုမွ သတိထားမိသြားၿပီး...
" ဟယ္... ဇိုက္... ကိုကိုႀကီးကို လိုက္ပို႔ေပးတာလား ငါ့ေမာင္က သိပ္ကူညီတတ္တာပဲ... "
" ကြၽန္ေတာ့္လည္း မမနဲ႔ မေတြ႕တာၾကာလို႔ ႀကဳံတုန္း လိုက္ပို႔ေပးတာပါ..."
မမ ေမရီက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သတိုးဆိုက္ေခါင္ကို ဧည့္ခန္းထဲဝင္ထိုင္ဖို႔ေျပာတာမို႔ ဇိုက္လည္း မမ စိတ္တိုင္းက် ကြၽန္းကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
