°සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරිනි°
________________________________________
"හ්ම්ම්ම්. සීතලය් නේද? ඔයා දන්නවද අද විශේෂ දෙයක් උනා. තවත් කෙනෙක් මගේ අදුරු මතකයක් දැනගත්‍තා. මම දන්නෑ ඒ කලේ වැරදි දෙයක්ද කියන්න. එත් මට ඕනි උනා එයාට මේ ගැන කියලා තියන්න.මොකද එයාත් සම්බන්ධය් හැමදේටම.
එයා මට ආදරේ කලා තමය්. තාමත් කියනවා එයා මට ආදරෙය්ලු. තවමත් එයාට මාත් එක්ක සතුටින් ඉන්න ඕනිලු. ඉතින් හදිසියෙම හිතුන නිසා මම එයාට කිව්වා ඒ හැමදේම. හැබැයි සීමාවක් ඇතුළෙ... ඔව් ඔව් මම දන්නවා එයත් කොල්ලෙක්නෙ. තවත් පිරිමියෙක්! ගෑනු දුර්වලය් කියලා දකින ගෑනු පාවිච්චි කරන්න බලන් ඉන්න තවත් එක පිරිමියෙක්!
බය වෙන්න එපා.මම තව කාටවත් මගේ ජීවිතේට එන්න දෙන්නෑ ආපහුත්.
මම බයය් ඒ දේට. අද ආපහුත් මට බය දැනෙනවා. මට බයය් මිනිස්සු ඉස්සරහට යන්න. ඔයාට කිව්වා වගේම මම දැන් එකම එක ක්ලාස් එකකටවත් යන්නෙත් නෑ. මට යන්න ඕනිත් නෑ. අම්මලාට කිව්වෙ ක්ලාස් කරන්නෑ කියලා. සර්ලා උගන්නවා නම් තමය්. ඒත් මට යන්න බෑ.
මම මෝඩයෙක්ද??
නෑ නේද? මම දුර්වලයෙක්!"
ඔම්මලට නොඇහෙන්නය් මම කතා කලේ. මගේ හොදම යාලුවා.
හඳ එක්ක...
මාසෙටම එකම එක දවසක් එයා නිවාඩු ගත්තා. එදාට විතරක් එයාට මගෙ කචකචේ අහන් ඉන්න ඕනි උන්නෑ. හැබැය් අනිත් හැමදවසකම පුංචිම දෙයක් හරි තිබ්බා මට එයාට කියන්න.
මගේ හැමදෙයක්ම මම එයා එක්ක බෙදාගත්තා.
මම කෙල්ලෙක්. ඔයාලා කියය් මට හැමදේම මගෙ ඔම්මා එක්ක බෙදාගන්න පුලුවන් කියලා.එහෙමත් නැත්තම් මගෙ ඔන්නි එක්ක.
හ්ම්ම්ම්ම්ම් ඒත් එහෙම බෑ.
බෙදාගන්න බැරි අත්දැකීම් ගොඩාක් අපි හැමෝම ලග තියනවා.
මම බයය්.
මොකද මම අත්දැකීම බෙදාගන්න කෙනා මම මෝඩයෙක් වගෙ දැක්කොත්! අසහනකාරියක් කියලා හිතුවොත්! ඔම්මලා එහෙම නොවෙන්න පුලුවන්. ඒත් මට ඒ කියන්නත් සිමාවක් තිබ්බා.
