Give & Take - Cashton (Tłumaczenie PL)

This is Gospel

Ashton nie przeprosił Caluma. Właściwie nie rozmawiali ze sobą od tamtego ranka, czyli od prawie tygodnia. Brunet przez cały czas czuł się jak totalne gówno, zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Co chwilę wymiotował i przez cały ten czas męczył się z migreną. Miał tylko nadzieję, że ten kutas cierpiał tak samo, jak on.

Oczywiście, chodził do szkoły z Michaelem i Lukiem, jakby nic się nie stało. Ashton był seniorem, więc widywał go w szkole, ale unikali się jak zarazy. Od czasu jego przemiany Michael wrócił do spędzania czasu z nimi, unikając wielu innych członków stada. Szczerze mówiąc, był pewien, że wielu z nich nie miało pojęcia, co się dzieje, ale trzymali stronę alfy ze względu na przynależność do watahy.

Był piątek, a Calum siedział z przyjaciółmi w bibliotece, ponieważ był to ich czas lunchu. Luke właśnie męczył się z pracą domową z matematyki, a Michael bazgrał w zeszycie. Z powodu bólu głowy, Hood oparł głowę na rękach, chcąc się zdrzemnąć. Nagle zaskoczył go odgłos krzesła uderzającego o podłogę z linoleum, po czym Cas usadowiła się na przystawionym krześle.

- Dzisiaj po szkole jest spotkanie watahy - oznajmiła, kładąc plecak na kolanach i zaczynając w nim grzebać. Wyciągnęła papierową torbę, która była podarta na kawałki, a z niej obrzydliwą i mokrą kulę z mchu, która była przytrzymywana za pomocą jakiejś włóczki.

- Co do diabła - Luke podniósł wzrok znad swojego podręcznika pod wpływem zapachu kulki.

- Dla ciebie - uśmiechnęła się do Caluma, podając mu tę dziwną masę.

Wziął ją od niej i trzymał, wpatrując się w nią przez sekundę. Momentalnie ból głowy zmniejszył się, a jego żołądek zaczął się uspokajać. Westchnął z wyraźną ulgą.

- Potrzebuje wody co kilka dni. Trzymaj ją na talerzu z kilkoma kamykami, a powinna sobie poradzić - poleciła, po czym wstała i wyszła.

- Wiesz, chyba nigdy jej nie zrozumiem - Michael z fascynacją patrzył, jak ta odchodzi.

- Kim ona jest? - zapytał Luke, odkładając na bok książkę i poddając się.

- Uzdrowicielka watahy. Głównie robi herbatę i inne dziwne magiczne gówna. Poza tym, jej herbata jest paskudna. Znasz powiedzenie 'nie pij Kool-Aid*'? Nie pij jej herbaty, to gówno jest śmiertelnie niebezpieczne - ostrzegł Mike.

*(amerykańska marka napojów smakowych)

- Lubię ją - miękko stwierdził Calum, a pozostali zamilkli. Cas była... inna. Nosiła wiele starych ubrań Kyle'a, które nie do końca do siebie pasowały, a jej ciemne włosy były zawsze niechlujnie związane z tyłu. Nie spędzała zbyt wiele czasu z innymi ludźmi, a Hood ciągle przyłapywał ją na robieniu dziwnych rzeczy (jak na przykład na tym, że uderzała siekierą w dynię na podwórku Hemmingsów. Nie pytał o to). Jednak przez cały dnie wysyłała mu SMS-y z losowymi memami, żeby go rozweselić, a jej herbata rzeczywiście poprawiała mu humor. Pomagała też Calumowi w dążeniu do zmiany, bo to było coś, czego jeszcze nie zrobił.

- Jak myślisz, o czym będzie spotkanie? - zapytał Luke, przerywając ciszę.

- Nie wiem. Zazwyczaj mamy je co tydzień, żeby przejrzeć wszystkie sprawy, sprawdzić członków watahy. Ashton zawsze męczy mnie o moją cholerną pracę domową, ale ten hipokryta wcale nie jest lepszy ode mnie w jej odrabianiu - zadrwił Mike.

- Szkoda, że nie mogę iść. Bycie najmłodszym jest do bani - jęczał blondyn.

- Nie martw się, stary. Twoja kolej przyjdzie w odpowiednim czasie.

Calum milczał, pogrążony w myślach. Nie był pewien, jak się poczuje, będąc znowu w tym samym pokoju z Ashtonem, nawet jeśli nie mieli być sami. Czy ten w ogóle się do niego odezwie, czy będzie udawał, że go tam nie ma?