My Own Solace (Devicillo Series #1)

Kabanata 07

"Natanggap mo ba 'yung ipinadala ko kay Kaylee?"

Tumingin siya sa banda ko ng tinanong ko sa kanya ang tungkol sa sulat. Nag-aalala ako na baka itinapon niya 'yon dahil hindi ito katulad ng mga natatanggap niya.

Wala siyang sagot sa tanong ko means to say itinapon niya na.

"A-ah okay lang if tinapon mo it's not just important as all your birthday gifts that you received" nahihiya kung sabi at tumitig na lang sa city lights.

Umupo kami sa dala niyang blanket at  buti na lang may extra siyang blanket at ito ang gamit ko pang proteksyon sa lamig.

"Ayaw kung basahin...Gusto kung ikaw talaga ang magbabasa nito, here" nagulat ako sa naging sagot niya.

May kinuha siya sa bulsa niya na papel. Sulat kamay ko 'yun at hindi ito ordinaryong sulat, isa itong tulang ginawa ko para sa kanya.

Tinanggap ko ng nilahad niya sa akin at binuklat ito. Naghahanda sa kung paano ibibigkas.

" Sandalan"  bigkas ko sa pamagat nito.

Ikaw Ang naging sandalan
Ikaw Ang sandata sa laban,
At ako'y iyong pinoprotektahan
Kahit ikaw ay sugatan.

Pagod akung nakatingin sa isang tao
Na kita ang aliw sa pagmumukha nito
Kahit hindi ko sabihin na pagod na'ko,
Pero alam niya agad ang totoo.

Salamat dahil ikaw ay nariyan
Sa panahon ikaw ay aking kailangan
Sa problema na aking pinagdadaanan,
Kahit alam kung sa iba ka nakalaan.

Pinilit ang mga mata
Magkahawak kamay nating dalawa
Gustong dumilat dahil ako'y takot na,
Baka iwan mo lang pala.

Walang emosyon niya akung tinitigan sa 'king mga mata pababa sa aking labi.

I saw him swallowing that making his Adams apple move a bit.

I chuckled at mas niyayakap ang blanket. Napakangit ba ng gawa ko? If ganuon bakit hindi niya ako pinrangka?

Mas nanginginig lang ako ng mas ramdam ko ang titig niya sa 'kin kahit hindi ako tumingin at sa mga city lights ako nakaharap. I'm sure that his  staring at me.

I cleared my throat

" You know...staring is rude"

"Sorry"

I nod at he said.

Hinarap ko siya habang hawak ang papel at blanket. Nakita ko ang pag igting ng panga niya at ang paglunok niya.

Inipon ko ang lahat ng kapal ng mukha para itanong sa kanya.

"Ang pangit ba?"

"Hindi naman" umiling siya.

Pumikit-pikit ako ng matapos niyang isagot iyon at humarap ulit sa mga city lights.

Ngumuso ako at nagpipigil ng ngiti. If it's not? Why then his not commenting?

Siguro he pity me that much.

"Yeah!"

I automatically cover my mouth when I said it na wala sa sarili kaya napatingin ako sa banda niya at nagtataka rin ang pagmumukha.