Tut elimden ...

bölüm 4

Merhaba savaşçılarım ...

Umarım bölümü keyifle okursunuz , sevgiler ...

~
" Anne ve babamız lise çağlarında tanışmış ve birbirlerine aşık olmuşlar . Liseden mezun olur olmaz babam annemi dedemden istemiş ancak dedem babama annemi vermemiş . Hatta annemi eve kapatmış . Çok kaçmayı denemişler ama hep sonuç hüsranla son bulmuş . En sonunda babam annemi kaçırmayı başarmış 18 yaşında nikah dairesinde gördükleri hiç tanımadıkları insanları şahitleri yapıp nikahlarını kıymışlar .  "

Yalnızlık ... ailemle kaderimiz miydi ? En mutlu olması gerekn günde şahitleri bile hayatında bir daha asla görmeyeceği insanlar olmuştu . Hayat bu kadar mı acımasızdı ...

" daha sonra ellerinde evlilik cüzdanlarıyla gitmişler ama bu seferde dedem annemi de babamı da evlerinden kovmuş zaten o gün bu gün yüzlerine bakmamış . "

Anne ve baban tarafından reddedilmek , genç bir kızı daha ne kadar yakalayabilir ki ... seni anlıyorum anne ...

" daha sonra babamın annesinin evine gitmişler babamın babası o çok küçükken ölmüş zaten . Sadece yaşlı bir annesi varmış . O onlara sahip çıkmış ancak ölüm onunda kapısını bir dost gibi çalmış . Daha sonra ev onlara kalmış orada yaşamaya başlamışlar . Babam bir kafede çalışmaya başlamış anneme bakmak için , bu sıralar annem ilk hamileliğini yaşamış yani benim varlığım ortaya çıkmış . "

O kadar zorluk ve acıdan sonra ufak bir umut ışığı gibi doğmuş iki aşığın evine Yıldırım Melek ...

" benim doğumumla evdeki masraf artmış tabii o yüzden annemde artık çalışmaya başlamış beni de komşularına bırakmak zorunda kalmışlar . Benden sonra Yıldıray umut ışığı olmuş eve . Sevgi artmış ama zorluklarda beraberinde gelmiş"

Güzelliğiyle gelen zorlukları kapatmış Yıldıray Melek ...

" Annem ve babam git gide hayata karşı zorlanmaya başlamışlar . Geceleri gündüzleri artık yok olmuş , yine de bizler için mücadeleye devam etmişler . Yıldıray dan sonra Yalın abinin haberi vurmuş evimize . Yalın abin şuan askerde en kısa zamanda onunla da tanışacaksın . Maalesef annem onu aldırmak istemiş ilk . Yapamayız demiş , alamayız bu sorumluluğu . Ama babam izin vermemiş annemi ikna etmeyi başarmış . "

Hayata tutunmuş bir umut tanesiymiş Yalın Melek ...

" bu sıralarda babam çalıştığı bir iş yerinde bir arkadaşıyla ortak olmuş işleri ilerletmişler . Artık sıkıntı da değildik ama bazı şeyler eksik kalmıştı . O zamanlar 6 yaşlarındaydım . Ne Yalının ne de Yıldıray'ın yanından hiç bir zaman ayrılmamıştım . Üçümüzde en ihtiyacımız olduğu zamanlar yalnızdık . Sonra evimize dördüncü müjde geldi Yankı ... onun doğumuyla işler biraz karıştı . Yankı yaklaşık 1 yaşlarındayken annem kendi annesiyle yüzleşmek zorunda kaldı . Babası ölmüştü ... ona dargın bir şekilde . Annesini bunu yüzüne çok vurdu "

En masum , en savunmasız olanlarıydı Yankı Melek ...

" annem için psikolojik açıdan zor bir dönemdi . Daha sonra bunların hepsinin üstüne annesinin ölümü de gelince ipler biraz daha koptu . İlgisizleşti . Sevgisini göstermez oldu . Babamla araları bozulmaya başladı . Her şey böyle giderken babamın kurdukları işin iflasıyla ipler tamamen koptu annem artık resmen kafayı yemişti . Bunları kaldıramıyordu . Bu olaylar olurken sana hamile olduğunu öğrendik . Hepimiz belki bir umut düzelir dedik . Tekrar anne olucak huzur buluruz dedik ama olmadı . Evdeki kavgalar büyüdü annemin durumu iyice kötüleşti . Erken doğdun . Orada karışıklık olmuş işte , seninle karışan bebeğin erken doğumdan dolayı ciğerleri gelişmemişti dayanamadı tutunamadı bu zalim dünyaya ... "

Ne çok çekmişiz biz bu dünyaya bir melek olaral gelip ne çok acıya kanat germişiz ...

" annem artık dayanamadı , bizi bırakıp gitti ... "

Eksik söylüyordu . Belliydi ama bunu söylememe kalmadan Yıldıray bütün kiniyle eksikliği tamamladı

" intihar etti ! Bıraktı bizi . "

' kız çocukları en çok annelerine benzermiş Yazgı . Ne kadar da haklılarmış . Değil mi ? '

Benim arkamda bırakacak kimsem yoktu ama onun 4 tane çocuğu vardı ...

" babam annemin ölümüyle pek de sağlıklı yaşayamadı bize faydadan çok zararı oldu bu yüzden yurt dışına gitti . Onu 14 yıldır görmedim . Görmekte istemiyorum . "

Güçlü durmaya çalışan ufak bir çocuk vardı karşımda ...

" sonra doğdun hastaneden telefon geldi 1 ay önce . Seni haber verdiler bize . Bizde umudumuzun peşinden gittik . Seni bulduk ve yuvamıza getirdik ... "

' ne kadar da acıklı bir hikaye , nedense hiç de şaşırmadım senin gibi acınası bir kızın ailesinin böyle bir geçmişi olmasına '

Ne demem gerektiğini bilmiyordum . Ne yapmam lazımdı şuan ? Onların kırıklarını onarabilir miydim , kendi kırıklarıma rağmen ...

İki kırık parça birbirlerimizi tamamlayabilir miydik ?

' senin daha kendine hayrın yok ! Onlara mı yardım edeceksin . Sen dokunduğunu öldürüyorsun , bırak onarmayı daha çok parçalayacaksın . Aynı anneleri gibi sende onları bırakacaksın . Ah pardon anneleri dedim anneniz diyecektim Yazgı , anneniz ... '

Bugün daha ne kadar kötü geçebilirdi . Okulda yaşadığım , daha sonra öğrendiğim gerçekler , en sonunda da ailemin geçmişi ...

" bunları kafan karışsın diye anlatmadım Yazgı . Bilmem gerekiyordu bu yüzden anlattım . Biliyorum çok ağır ama bunları bilmek zorundaydın . Özür dilerim , bu kadar üstüne gelmemeliydim ... "

" hayır sorun yok . Ben izninizle yatsam olur mu ? Zor bir gündü "

Yıldırım beni kafasıyla onaylarken diğerleri kendilerini sıkmaktan kızarmış olan gözlerine rağmen bana gülümsediler bende onlara kendimi zorlayarak tebessüm edip yukarı çıktım . Uyandığım odaya girip kapıyı kapattım ve sırtımı kapıya yaslayıp yere çöktüm

' neyden saklanıyorsun küçük kız ? '

" Bugün olmaz , bu gece olmaz . Lütfen ... "

' benden mi saklanıyorsun . Güldürme beni seni salak benden saklanamazsın öğren şunu artık '

" Sus , korkuyorum sus . "

' annen gibi olmaktan mı korkuyorsun Yazgı ! Ah doğru sen zaten tam annenin kızıymışsın , değil mi ? '

" nolur hatırlatma bana o günleri , nolur ... "

' şuan seni yine o hale sokabilirim Yazgı '

" Nolur git . Git nolur , git . Yalvarırım git ... "

'  istediğin olsun ama şunu unutma benden saklanamazsın ! '

" senden nefret ediyorum Damon "

Ağır adımlarla ayağa kalkıp yatağa ilerledim ve kendimi yorgunlukla yorganın içine bıraktım . Vücudum değil zihnim yorgundu hemde fazlasıyla . Daha fazla dayanamadan gözlerimi yumdum .

~

Merhaba savaşçılarım ...

Bu bölüm biraz Yazgı'nın ailesiyle ilgiliydi . Umarım hoşunuza gitmiştir ...

Biz kafamızdaki seslerle , bizi yıpratan düşüncelerle ve duygularla mücadele eden savaşçılarız bunu unutmayın .

Umarım bir hatam olmamıştır ve siz
keyif almışsınızdır . Bir sonraki bölümde görüşürüz .

Hoşçakalın ...